Reklama

Niedziela Wrocławska

Dwie Pufy bez „katolipy”

Ewangelizacja wirtualna od kilku lat przeżywa swój rozkwit. Strony i profile znanych osób duchownych i świeckich w mediach społecznościowych nie dziwią. Czy jest miejsce dla kolejnych inicjatyw? Oczywiście, że tak. Dobrym tego przykładem są Dwie Pufy.

Niedziela wrocławska 28/2020, str. VIII

[ TEMATY ]

rozmowa

Grzegorz Kryszczuk

Przerwa w trakcie nagrywania kolejnego odcinka Dwie Pufy

Przerwa w trakcie nagrywania kolejnego odcinka Dwie Pufy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

YouTube to serwis internetowy, gdzie każdy może wrzucić dowolny materiał wideo, a inni mogą go skomentować i ocenić. Użytkownicy serwisu mogą też tworzyć własne kanały i playlisty. I właśnie tam działają Dwie Pufy, czyli miejsce, gdzie goście pytani są o ich plany na przyszłość, dotychczasowe przeżycia i relację z Bogiem. – To wszystko wzięło się z pragnienia serca, bo zawsze marzyłem o tym, żeby o Jezusie mówić i pisać. Po prostu ewangelizować – mówi współtwórca kanału i dziennikarz Katolickiego Radia Rodzina Krzysztof Pieszko.

Nie chcemy, żeby była to „katolipa”, czyli zróbmy to niewielkim nakładem sił i „jakoś to będzie”.

Podziel się cytatem

Młody dziennikarz zauważył, że jest pewien kryzys autorytetów i jego głos nie przebije się w taki sposób, żeby wpłynął na czyjeś życie. Dlatego postanowił zaprosić do współpracy osoby znane i rozpoznawalne, które dzięki popularności mogłyby osiągnąć zamierzony efekt. – Jak zobaczymy, że znany aktor Adam Woronowicz będzie mówił o tym, że Jezus jest dla niego najważniejszy i przemienia jego serce, to dla innych będzie to po pierwsze zaskoczenie, a po drugie może stać się impulsem do procesu nawrócenia – dodaje Krzysztof.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dlaczego nazwa: Dwie Pufy? Chodzi o motyw przewodni, który ma każdy z twórców na YouTubie. Przykładowo jest to Kawalerka 20m2 albo wywiady w programie Duży w Maluchu. – Musiałem stworzyć coś nowego i w taki sposób, żeby być mobilny. Dlatego pufy, które są lekkie i można wziąć pod pachę. A dlaczego żółte? Bo są z daleka widoczne – śmieje się Krzysztof.

W ten projekt młody twórca inwestuje swój czas i własne pieniądze.

– Przeznaczamy środki własne i zebrane od darczyńców, np. z portalu Patronite, tak aby te produkcje były bardzo profesjonalne. Nie chcemy, żeby była to „katolipa”, czyli zróbmy to niewielkim nakładem sił i „jakoś to będzie”.

Krzysztof bardzo mocno podkreśla, że chce, aby projekty katolickie były utożsamiane z pewną solidnością i atrakcyjnością. Korzystamy z profesjonalnego sprzętu, współpracuje z nami specjalista od nagrywania i montażu, posiadamy dobre oświetlenie – dodaje dziennikarz.

Reklama

Ekipa, która tworzy kanał Dwie Pufy, to w sumie dwa małżeństwa – Krzysztof Pieszko z żoną Agatą i Kuba Kaletka z żoną Natalią. – Bardzo im jestem wdzięczny, że zaangażowali się w ten projekt. Bez nich nie wiem, czy by się udało w ogóle wystartować. Najpierw zacząłem pracować z Kubą, a potem nasze żony powiedziały, że ciekawie nam to wychodzi i dołączyły do nas.

Jakie plany i marzenia ma Krzysztof Pieszko z ekipą? – Ten projekt rozpoczął się w moim sercu i mojej głowie ponad 2 lata temu. Co do planowania, to oddaję to wszystko Panu Bogu. Jeżeli On uzna, że chce się posłużyć naszym skromnym projektem, to będzie to najpiękniejsza rzecz, jaka nas spotka – puentuje Krzysztof.

Jak czytamy na profilu Dwie Pufy – żółty to jedna z trzech podstawowych barw i trzeci kolor pasma tęczy. Po co więc wylewać żółć, skoro można usiąść wygodnie i zrobić dobry kogel mogel?

2020-07-08 08:41

Ocena: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kard. Müller przyjął przełożonego lefebrystów

[ TEMATY ]

rozmowa

Włodzimierz Rędzioch

Prefekt Kongregacji Nauki Wiary a zarazem przewodniczący Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei”, kard. Gerhard Ludwig Müller przyjął dziś przełożonego generalnego Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X, bp. Bernarda Fellaya, by przedyskutować pewne kwestie natury doktrynalnej i kanonicznej - poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.

Rozmowy trwały dwie godziny od 11.00-13.00 i odbywały się w siedzibie Kongregacji Nauki Wiary w serdecznym klimacie. Uczestniczyli w nich także sekretarz kongregacji, abp. Luis Ladaria SJ, zastępca sekretarza, abp Augustine Di Noia OP, oraz abp Guido Pozzo, sekretarz Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei”. Natomiast bp. Fellayowi towarzyszyli asystenci księża Nikolas Pfluger i Alain-Marc Nély.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Konkurs fotograficzny na jubileusz 900-lecia

2024-04-24 19:00

[ TEMATY ]

konkurs fotograficzny

diecezja lubuska

Bożena Sztajner/Niedziela

Do końca sierpnia 2024 trwa konkurs fotograficzny z okazji jubileuszu 900-lecia utworzenia diecezji lubuskiej. Czekają atrakcyjne nagrody.

Konkurs jest przeznaczony zarówno dla fotografów amatorów, jak i profesjonalistów z wszystkich parafii naszej diecezji. Jego celem jest uwiecznienie śladów materialnych pozostałych po dawnej diecezji lubuskiej, która istniała od 1124 roku do II połowy XVI wieku.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję