Papież Jan Paweł II odwiedził Szczecin 11 czerwca 1987 r., podczas III podróży apostolskiej do Polski. W bazylice katedralnej św. Jakuba Apostoła wypowiedział wtedy znamienne słowa: „Niech jego (św. Ottona – przyp. red.) relikwie tu, w tej katedrze, będą otaczane najgłębszą czcią, bo Kościół w Polsce otacza głęboką czcią wszystkich tych, którzy głosili mu Ewangelię, bez względu na to, skąd pochodzili – czy z krajów słowiańskich, czy z Irlandii, czy z krajów germańskich. Przychodzili w imię Chrystusa i przychodzili jako nasi bracia…”. W ten sposób św. Jan Paweł II nawiązał do misyjnej działalności biskupa bamberskiego na Pomorzu w latach 1124-25 i 1128.
Pierwsza wyprawa misyjna św. Ottona z Bambergu na Pomorze rozpoczęła się w 1124 r.
Podziel się cytatem
Patron archidiecezji lepiej poznany
Archidiecezja szczecińsko-kamieńska powstała 28 czerwca 1972 r., a już 24 września tego samego roku na mocy dekretu prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego św. Otton z Bambergu stał się – obok Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła – drugim jej patronem.
Poprzednie wielkie uroczystości diecezjalne miały miejsce w 1974 r. w związku z 850-leciem misyjnej działalności biskupa bamberskiego. Od tamtego czasu coraz lepiej poznajemy Apostoła Pomorza, jednak głównie przez wymiar materialny. Jego relikwie znajdują się w szczecińskiej katedrze i w bazylice św. Jana Chrzciciela, a także w konkatedrze w Kamieniu Pomorskim i w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pyrzycach. Od 2006 r. św. Otton jest też patronem tego miasta. Są także studzienki w Pyrzycach i Cerkwicy, źródełko „Jordan” w Brzesku, kościół filialny w Grzymiradzu oraz parafie pod jego wezwaniem w Szczecinie, Kamieniu Pomorskim i Pyrzycach. Ciągle jednak brakuje nam duchowego pogłębienia jego osoby i misji.
Przygotowania do jubileuszu
Jubileusz 900-lecia pierwszej misji św. Ottona na Pomorzu będzie bardzo ważnym wydarzeniem dla archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej i należy się do niego dobrze przygotować. Dlatego też 24 i 30 czerwca odbyły się dwa spotkania robocze, którym przewodniczył abp Andrzej Dzięga. Wzięli w nich udział także bp Henryk Wejman i sekretarz arcybiskupa metropolity ds. przygotowania jubileuszu ks. dr Grzegorz Jankowiak.
Celem obu spotkań było omówienie wielotorowego przygotowania do tej radosnej uroczystości. Podczas obrad skupiono się na nakreśleniu programu działania i powołaniu zespołów roboczych, które zgromadzą odpowiedni materiał i stworzą projekty o wymiarze kultowym, liturgicznym, duchowym, naukowym, katechetycznym, duszpasterskim i kulturowym oraz projekty współpracy polsko-niemieckiej.
Jubileusz 50-lecia istnienia archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej stanie się swego rodzaju początkiem ottonowych uroczystości.
Prawdziwym grzechem jest żyć przekonaniem, że gdzie indziej żyje się lepiej, wygodniej, przyjemniej. Przekonanie, jakoby „wszędzie było dobrze tylko nie we własnym domu”.
W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część własności, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał na służbę do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników”. Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”. Lecz ojciec powiedział do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się weselić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”. Rozgniewał się na to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”. Lecz on mu odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do ciebie należy. A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”».
Czas Wielkiego Postu powinien być dla nas czasem prawdziwego nawrócenia. Zostaliśmy do tego wezwani w Środę Popielcową, kiedy to przez obrzęd posypania głów popiołem Kościół przypomniał nam o naszej przemijalności i wezwał nas do wiary w Ewangelię.
Wyrazem nawrócenia i sakramentalnym znakiem powrotu do Boga jest spowiedź św. Ważność, godziwość i owocność spowiedzi uwarunkowana jest aktami penitenta i kapłańskim rozgrzeszeniem. Aktami penitenta są: żal za grzechy, wyznanie grzechów i zadośćuczynienie. Przy czym należy pamiętać, że żal za grzechy jest nierozerwalnie związany z mocnym postanowieniem poprawy i powinien być poprzedzony rachunkiem sumienia. Ponadto, jak każdy sakrament, spowiedź św. powinna być związana ze słuchaniem słowa Bożego. Słowo Boże z dzisiejszej Liturgii wprowadza nas w głębię miłosierdzia Bożego i tajemnicy pojednania, a przez to może właściwie usposobić nas do dobrego przeżycia sakramentu pokuty.
Stowarzyszenie Praworządny Sulechów zorganizowało 30 marca marsz modlitewny w 20. rocznicę odejścia papieża Jana Pawła II do Domu Ojca
Pamiętają o wielkim rodaku, o jego życiu i nauczaniu. Dziś w Sulechowie przeszedł marsz modlitewny w hołdzie św. Janowi Pawłowi II.
Stowarzyszenie Praworządny Sulechów zorganizowało 30 marca marsz modlitewny w 20. rocznicę odejścia papieża Jana Pawła II do Domu Ojca. – W tym roku organizujemy marsz po raz drugi. Pierwszy odbył się 2 lata temu w obronie dobrego imienia Jana Pawła II. W tym roku, organizując marsz chcemy przypomnieć i uczcić wielkiego papieża i naszego wielkiego rodaka. Przyświeca nam myśl, którą papież kierował do nas wszystkich, aby pamiętać o naszej Ojczyźnie i Panu Bogu – mówi Jacek Wykręt, prezes stowarzyszenia Praworządny Sulechów.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
