U roczystość nazywano Zielonymi Świątkami, bowiem przystrajano domostwa i ich obejścia zielonymi gałęziami, np. brzozowymi bądź wierzbowymi, co miało gwarantować urodzaj i chronić przed złymi duchami. Dodatkowo silny zapach tataraku chronił zagrody przed owadami.
Trzecia Osoba Trójcy Świętej, której tajemnicę próbowało zgłębiać wielu świętych i mistyków (m.in. św. Augustyn), patronuje świątyniom znajdującym się w obecnych granicach diecezji rzeszowskiej. Poza murami miejskimi na przedmieściu Sokołowa Małopolskiego znajdował się stary kościółek Ducha Św., w którym – wedle podań – miały zatrzymywać się grupki zakonników udających się na Ruś w celach misyjnych. W latach 1869-93 po drewnianym wybudowano nowy kościółek murowany, a hrabia Jan Władysław Zamoyski wyposażył go w wysokiej klasy kolekcję obrazów namalowanych przez wzorujących się na barokowych kanonach mistrzach. W ołtarzu głównym tego kościółka znajduje się obraz przedstawiający zesłanie ognistych języków na Apostołów i Maryję.
Reklama
W Bieczu świątobliwa królowa Jadwiga Andegaweńska, powodowana troską o chorych, starców i ubogich, ufundowała w średniowieczu szpitalik oraz kościół szpitalny pw. Świętego Ducha, który papież obdarował specjalnymi odpustami. Kościół przetrwał do drugiej połowy XVIII wieku, po czym został rozebrany.
Rafał Jarosławski z Przeworska w XV wieku ufundował w Rzeszowie kościółek szpitalny pw. Świętego Ducha w pobliżu mostu na Wisłoku, przy drodze na Tyczyn, i uposażył go.
Obok świątyni wystawiono przytułek dla ubogich. Pierwszym proboszczem został pleban z Boguchwały. Po pożarach odbudowywał go dobrodziej rzeszowski Mikołaj Spytek Ligęza, ówczesny właściciel Rzeszowa. Ta budowla stoi do dzisiaj przy ul. Targowej, strzegąc cennych zabytków starego rzeszowskiego cmentarza.
