Reklama

Turystyka

Jedna prosta – wiele zachwytów

Co mają ze sobą wspólnego papież Juliusz II, Michał Anioł, Bramante i maszkaron? Łączy ich jedna rzymska ulica – via Giulia biegnąca nieopodal Tybru. Odpowiedź prosta jak przebieg samej ulicy.

Niedziela Ogólnopolska 7/2020, str. 60-61

[ TEMATY ]

turystyka

Rzym

Margiat Kotas

Symbol ulicy – Arco dell Passetto Farnese i tuż za nim kościół Santa Maria dell’ Orazione e Morte

Symbol ulicy – Arco dell Passetto Farnese i tuż za nim kościół Santa Maria dell’ Orazione e Morte

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przechadzkę ponadkilometrową via Giulia można rozpocząć od Piazza dell`Oro, ulokowanego tuż obok via Acciaioli, lub od Piazza di San Vincenzo Pallotti, przypominającego plac jedynie z nazwy i położonego równolegle do Lungotevere dei Tebaldi. Ta druga opcja będzie dogodna dla turystów, którzy zechcą powrócić do historycznego centrum Rzymu z Zatybrza. Wystarczy wówczas, że przekroczą Tyber słynnym Ponte Sisto i już po chwili staną przy wspomnianym placu Pallottiego u wylotu via Giulia.

Mistrz rujnowania

Pierwsze spojrzenie... i można by dojść do wniosku, że nic szczególnego. Uliczka, jakich w Rzymie wiele, po rzymsku trochę zaniedbana i dzieląca swą wąską przestrzeń dla pieszych, samochodów i wszechobecnych skuterów. Co sprawia zatem, że via Giulia jest jedną z najmodniejszych i najbardziej luksusowych ulic Wiecznego Miasta, na której ulokowało się wiele eleganckich i drogich antykwariatów? Precyzyjną odpowiedź na to pytanie znają zapewne rzymianie. Turysta napomknie o jej klimacie. Via Giulia z pewnością ma w sobie „coś” i to „coś” wciąga bez ostrzeżenia.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W czasach średniowiecza dzisiejsza ulica była jedynie krętym i błotnistym traktem o dumnej nazwie Magistralis. Swoje istnienie oraz nazwę – via Giulia zawdzięcza papieżowi Juliuszowi II z rodu della Rovere, który zainicjował jej powstanie w ramach wielkiej przebudowy Rzymu na początku XVI wieku. Swój nietypowy dla ówczesnych rzymskich ulic, prosty jak struna, przebieg oraz wygląd uzyskała dzięki Donato Bramantemu, zwanemu przez jemu współczesnych maestro ruinante – mistrzem rujnowania. Czym ten wybitny twórca, m.in. rozpoczętej w 1506 r. przebudowy Bazyliki św. Piotra czy Tempietto przy kościele San Pietro in Montorio na Zatybrzu, zasłużył sobie na ten mało chlubny przydomek? Podobno powodem było wyburzanie pod jego projekty wielu rzymskich domów. W czasie niespiesznego spaceru via Giulia można się przekonać, że maestro Bramante miał swego naśladowcę, którego mistrzem nikt jednak nie odważyłby się nazwać.

Reklama

Fontanna winem płynąca

Kiedy spacer rozpocznie się od Piazza di San Vincenzo Pallotti, już po chwili po lewej stronie, tuż za konsulatem Francji, napotyka się pierwszą atrakcję ulicy – Fontana del Mascherone. Marmurowy maszkaron zdobiący fontannę może być bratem słynnych Bocca della Verita – Ust Prawdy z przedsionka kościoła Santa Maria in Cosmedin, pochodzi bowiem najprawdopodobniej z tego samego okresu. Rozstrzygnięcie, który z braci maszkaronów jest przystojniejszy, zapewne jest kwestią gustu. Z pewnością nie są bliźniakami – różni ich jednak nie tylko uroda, ale również usposobienie, które zostało uwiecznione w rzymskim powiedzeniu kierowanym przez rodziców do zanoszących się płaczem dzieci: „Ora basta! Me pari er Mascherone de` via Giulia!” – Dosyć! Wyglądasz jak maszkaron na via Giulia! Grymas twarzy maszkarona wyraźnie zdradza jakąś frustrację. Może to zazdrość o przyciągającą do Ust Prawdy legendę, a może o rolę zagraną przez nie w Rzymskich wakacjach... Jakby nie potrafił dostrzec własnych atutów i niezaprzeczalnego przywileju, którym może się cieszyć. W przeciwieństwie bowiem do swego brata maszkaron z via Giulia nie musi przyjmować tłumów turystów „o suchym pysku”. Z jego wiecznie niezadowolonych, wygiętych w podkówkę ust nieustannie tryska woda, która wypełnia granitową wannę. Fakt, że maszkaron pamięta lepsze czasy...

Kilka wieków temu urządzano na via Giulia sławne na cały Rzym zabawy, podczas których cała ulica była specjalnie dekorowana i oświetlona, a z fontanny zamiast wody płynęło wino.

Podziel się cytatem

Tak jak na próżno czeka sfrustrowany maszkaron, tak na próżno czekają przy fontannie nawet najbardziej cierpliwi turyści. Wino dziś nie popłynie. Ostatnie wspomnienie takiej szampańskiej, a raczej winnej zabawy pochodzi z 1720 r.

Memento mori

Via Giulia proponuje ekstremalną mieszankę profanum i sacrum. Ledwo turysta porzuci marzenia o winie, a już zderzy się z eschatologią w czystej postaci. Tuż za symbolem ulicy – Arco del Passetto Farnese, fragmentem mostu projektu Michała Anioła, który miał połączyć Palazzo Farnese z Villa Farnesina po drugiej stronie Tybru, znajduje się kościół Santa Maria dell` Orazione e Morte. XVI-wieczna świątynia zbudowana została dla Bractwa Modlitwy i Śmierci, które zajmowało się grzebaniem anonimowych zmarłych znalezionych w lasach i na polach wokół Rzymu i którego członkiem był sam Michał Anioł. Fasadę kościoła zdobią m.in. dwie marmurowe tablice. Jedna z nich, opatrzona napisem: Hodie mihi, cras tibi – Dzisiaj ja, jutro ty – przedstawia wizerunek śmierci z kosą, druga – ciało leżące na polu. Jakby tego było mało, kościół, który można odwiedzić raz w roku – w uroczystość Wszystkich Świętych, w swych podziemiach kryje osobliwą kaplicę zdobioną ludzkimi kośćmi. Memento mori.

Kościoły, pałace i wielka wyrwa

Z cienia fasady Santa Maria jakby odruchowo przechodzi się na słoneczną stronę ulicy – ku ciepłu i życiu. Gdy minie się usytuowany tuż za świątynią Palazzo Falconieri, w którym przez 3 lata mieszkała matka Napoleona Bonapartego, wchodzi się dosłownie i w przenośni w głębię ulicy, która co krok ukazuje swoje bogactwo. Kościół Santa Caterina da Siena jest pamiątką po czasach, kiedy na via Giulia mieściły się urzędy i posiadłości społeczności sieneńskiej i florenckiej. W Spirito Santo dei Napoletani wiecznym snem spoczywa król Obojga Sycylii Franciszek II Burbon. Ormiański San Biagio degli Armeni, zwany również San Biagio della Pagnotta – od bochenków chleba błogosławionych i rozdawanych tu 3 lutego każdego roku – przechowuje gardło św. Błażeja. Palazzo dei Tribunali z tzw. sofa di via Giulia – charakterystyczną podstawą z wystającą kamienną ławą. Palazzo Sacchetti i Palazzo Medici Clarelli – dawne posiadłości Antonia da Sangallo Młodszego. I nagle między kościołami i pałacami, niemal w połowie ulicy – wielka wyrwa w zabudowie. To efekt częściowej na szczęście, realizacji projektu Mussoliniego, który przez wyburzenie budynków chciał połączyć Piazza della Chiesa Nuova z więzieniem Regina Coeli po drugiej stronie Tybru. Aż w końcu, przy Piazza dell`Oro – zwieńczenie ulicy: kościół San Giovanni dei Fiorentini z kopułą zwaną przez rzymian il confetto succhiato – wyssanym cukierkiem oraz wnętrzem, które kryje grób zmarłego śmiercią samobójczą Francesco Borrominiego i relikwiarz ze stopą św. Marii Magdaleny, tak dokładnie schowany w 1527 r., że odnalezienie go zajęło blisko 5 stuleci. Ale to już historie na zupełnie inny artykuł.

2020-02-11 08:56

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Emilewicz: powstanie specjalny fundusz dla branży turystycznej

Powstanie specjalny fundusz gwarancyjny, który pokryje zwrot pieniędzy klientom za imprezy turystyczne, które nie doszły do skutku z powodu pandemii koronawirusa - poinformowała w piątek wicepremier Jadwiga Emilewicz.

"Wypracowaliśmy rozwiązanie, mam nadzieję, że w przyszłym tygodniu będziemy mieli dobre wiadomości dla branży (turystycznej - PAP)" - powiedziała w piątek dziennikarzom Emilewicz, pytana o wcześniejsze zapowiedzi stworzenia sytemu wsparcia dla branży turystyki wyjazdowej w związku z COVID-19.

CZYTAJ DALEJ

Historia według Kossaka

2024-03-28 10:54

[ TEMATY ]

Materiał sponsorowany

fot. Armando Alvarado

Mało która postać historyczna odcisnęła tak mocno swój ślad w dziejach świata, i tak bardzo wpływa na wyobraźnię współczesnych ludzi, jak Napoleon. Pisano o nim książki, wiersze, kręcono filmy, ale bodaj żadne z tych dzieł nie jest tak wymowne jak obraz Wojciecha Kossaka poświęcone temu geniuszowi wojny.

Mowa, oczywiście, o powstałym w 1900 r. dziele „Bitwa pod piramidami”. Obraz mimo upływu lat nadal wywiera ogromne wrażenie na widzach, pobudzając nie tylko ich „estetyczne synapsy”, ale i zmuszając do głębszej refleksji nad dziejami okresu, który został przedstawiony na płótnie i tego, jak wpłynął Napoleon na ukształtowanie się świata. Malowidło Kossaka intryguje nie tylko widzów, ale i ekspertów, od dawna jest obiektem wnikliwych analiz wielu badaczy. Bank Pekao S.A. zaprasza do obejrzenia krótkiego filmu pt. „Okiem liryka”, który przybliża fascynującą historię tego monumentalnego płótna.

CZYTAJ DALEJ

Zatęsknij za Eucharystią

2024-03-28 23:37

Marzena Cyfert

Mszy Wieczerzy Pańskiej przewodniczył bp Maciej Małyga

Mszy Wieczerzy Pańskiej przewodniczył bp Maciej Małyga

Tęsknimy za różnymi rzeczami (…) Czy kiedyś jednak tęskniłem za przyjęciem Komunii świętej? To jest chleb pielgrzymów przez świat do królestwa nie z tego świata – mówił bp Maciej Małyga w katedrze wrocławskiej.

Ksiądz biskup przewodniczył Mszy Wieczerzy Pańskiej. Eucharystię koncelebrowali abp Józef Kupny, bp Jacek Kiciński oraz kapłani z diecezji.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję