Dojrzewanie to czas wielkich zmian, które zachodzą zarówno w ciele, jak i w psychice nastolatka. To także okres ważnych pytań egzystencjalnych. Młody człowiek zastanawia się, kim jest, kim chce być i co chce robić w życiu. Następuje konfrontacja dotychczasowego obrazu samego siebie z rzeczywistością – i zwykle jest źródłem rozczarowania i frustracji.
Nastolatki odbierają świat bardzo intensywnie. Młody człowiek łatwo wpada w złość lub rozpacz, czasem przejawia wrogość wobec otoczenia i zniechęca do bliższego kontaktu.
Zachodzące w okresie dojrzewania zmiany hormonalne w organizmie skutkują często obniżonym lub zmiennym nastrojem, rozdrażnieniem, lękiem, niską samooceną, koncentracją na swoim wyglądzie, czasem łamaniem ustalonych zasad.
Reklama
Dorastanie to naturalny etap rozwoju, jednak bywa on trudny zarówno dla dziecka, jak i dla rodzica, który nie wie, co o tych zmianach sądzić i jak pomóc dziecku. Pojawia się pytanie: czy jest to bunt młodzieńczy czy początek depresji?
Jak rozpoznać depresję?
Zaburzenia depresyjne bywają mylone z klasycznym buntem nastolatka. Granica między objawami depresji a buntem młodzieńczym jest bardzo płynna. Smutek, lęk, rozdrażnienie są naturalnymi emocjami, które pojawiają się w trudnych sytuacjach. Po ustąpieniu niekorzystnych okoliczności nastrój wraca do normalnego stanu. Jeśli jednak objawy mają takie nasilenie, że utrudniają dziecku codzienne funkcjonowanie w domu, w szkole i w grupie rówieśniczej oraz gdy utrzymują się dłużej niż 2 tygodnie, możemy mówić o depresji. Wycofanie, bierność, problemy w nauce, pogorszenie relacji z rówieśnikami i w rodzinie może sugerować, że mamy do czynienia z depresją, a nie tylko z buntem. Sygnałem alarmowym mogą być myśli samobójcze, wycofanie tak poważne, że dziecko przestaje realizować obowiązek szkolny, bo jest apatyczne, nie chce mu się nic robić, nie udziela się towarzysko. Wtedy specjalistyczna konsultacja jest niezbędna.
Przyczyny młodzieńczej depresji
Depresja nastolatka jest wynikiem przede wszystkim niedostrzegania jego samotności.
Świat dziecka jest dziś pusty; rodzice w pracy, z jednej biegną do drugiej, a jak z niej wracają, to siadają do komputera i nie mają czasu na rozmowę z dzieckiem. Ludzie odgradzają się od świata smartfonami, nie potrafią już ze sobą rozmawiać.
Przyczyną objawów depresyjnych u młodzieży może być również stres związany np. z dużą ilością nauki w szkole, brakiem akceptacji, prześladowaniem czy zastraszaniem przez rówieśników. Dojrzewanie jest trudnym okresem dla młodych ludzi, ale rodzice zbyt łatwo wykorzystują je jako wymówkę. Łatwiej jest wmawiać sobie, że nastolatek ma gorsze oceny, stał się wycofany i rozdrażniony przez to, że dorasta.
Trzeba pamiętać, że depresja to choroba, którą można leczyć. Podstawową metodą leczenia depresji jest psychoterapia. Może być stosowana w każdym przypadku, kiedy dziecko odczuwa dyskomfort, trudności w relacjach z innymi lub samym sobą lub kiedy nurtują nas wątpliwości i niepokoje rodzicielskie. Czasem może pomóc psychologiczna konsultacja, innym razem odpowiednia grupa wsparcia, warsztat rozwojowy, a czasem indywidualna psychoterapia. Warto spróbować, sprawdzić, poznać możliwości i podjąć decyzję.
_1626964782.jpg)
_1626705460.jpg)
