Reklama

Kościół

Jak Polacy pomagają Syrii

Rodzina Rodzinie – to największy program pomocy humanitarnej Caritas Polska. W ciągu 3 lat Polacy przekazali na rzecz Syryjczyków ponad 50 mln zł. Teraz będzie można wspierać również rodziny ze Strefy Gazy.

Niedziela Ogólnopolska 51/2019, str. 50-51

[ TEMATY ]

Caritas

Adel Janji, Christian Hope Center

Córki Samira i Lusin tęsknią za swoim wujkiem

Córki Samira i Lusin tęsknią za swoim wujkiem

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mimo niedostatku i wojny syryjskie rodziny pragną spędzić święta Bożego Narodzenia przy stole i choince, która jest dla nich znakiem nadziei. – Rodziny dotknięte wojną nie mają środków na życie, edukację, nie stać ich na wyjazd. Pomoc na miejscu jest dla nich bardzo ważna – mówi Sylwia Hazboun, koordynator projektu Rodzina Rodzinie.

Trwająca od 2011 r. wojna ciągle daje się we znaki. Choć Aleppo nie jest już oblężone, a jego mieszkańcy próbują żyć normalnie, nieopodal miasta nadal słychać wybuchy. Linia frontu przesunęła się wprawdzie do sąsiedniej prowincji, jednak tysiącom mieszkańców Aleppo ciągle brakuje żywności, leków, dostępu do wody pitnej, prądu czy ogrzewania. Największym problemem jest dla nich brak stałego zatrudnienia. Borykają się z ponad 50-procentowym bezrobociem. Z pomocą przychodzi projekt Caritas – Polska Rodzina Rodzinie, w ramach którego obok stałego wsparcia finansowego nieocenione okazują się mikrogranty dla Syryjczyków. Caritas Polska dofinansowuje np. zakup taksówek, wyposażenia warsztatów stolarskich czy miejsc, w których prowadzone są kawiarnie, zakłady metalurgiczne, krawieckie i inne.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Dzięki polskim darczyńcom syryjskie rodziny otrzymują pomoc na miejscu. Dotychczas finansowe comiesięczne wsparcie darczyńcy deklarowali na pół roku. Obecnie można się zobowiązać do pomocy syryjskim i palestyńskim rodzinom na okres 12 miesięcy. Umożliwia to strona internetowa: www.rodzinarodzinie.caritas.pl , na której można zadeklarować wsparcie miesięczne w kwotach: 50 zł, 180 zł, 490 zł lub wybranej przez siebie wysokości na rzecz danej rodziny. – Każda z nich ma inne potrzeby, więc sama dysponuje otrzymanymi środkami. Dla osób starszych priorytetem jest zakup leków, dla rodzin z dziećmi ważny jest np. zakup szkolnych mundurków – tłumaczy Sylwia Hazboun.

Czytelnikom „Niedzieli” prezentujemy historie trzech syryjskich rodzin, których życie odmieniło się dzięki polskim darczyńcom.

Marzą o spokoju

Samir i Lusin są rodzicami czterech córek: 11-letniej Alberty, 10-letniej Pameli, 7-letniej Marii oraz 4-letniej Sary. Tata dziewczynek jest stolarzem. Choć posiada kilka narzędzi, nie ma własnego warsztatu. Jego klientów często nie stać, aby zapłacić za usługi. Żona Samira zajmuje się dziećmi.

Najtrudniej jest z zaspokojeniem podstawowych potrzeb rodziny. W ubiegłym roku nie było ich stać na zakup oleju do ogrzania domu. Obawiają się, że w tym roku będzie podobnie.

Córki Samira i Lusin do dziś boją się hałasów – od czasu, kiedy na sąsiednie mieszkanie spadł pocisk, a wybuch wybił u nich wszystkie okna. Dla rodziców najważniejsza jest edukacja dziewczynek – uczą się one w chrześcijańskiej szkole. Choć nie muszą płacić czesnego, obawiają się, że wkrótce szkoły nie będą już w stanie świadczyć bezpłatnej edukacji.

Samir i Lusin pragną ze swoimi dziećmi przeżywać święta Bożego Narodzenia w radości. Dzieci uwielbiają świąteczne zwyczaje, spędzają czas u babci. Rodzice pragną kupić dziewczynkom choćby symboliczne prezenty. – Nie chcemy, aby nasze dzieci żyły w luksusie, ale by miały beztroskie dzieciństwo i nie widziały zmartwień na naszych twarzach – mówią małżonkowie.

Ponad 15 osób w dwóch pokojach

Reklama

Przed wybuchem wojny w Syrii Tony mieszkał ze swoją żoną Vivian i dwoma synami w jednej z dzielnic Aleppo. Wkrótce w ich okolicy zaczęły się toczyć wzmożone walki. Rodzina znalazła schronienie w mieszkaniu ojca Tony’ego, gdzie w dwóch pokojach mieszkało ponad piętnaście osób. Wokoło spadały bomby i pociski moździerzowe. Tony był dostawcą towarów, a podczas oblężenia Aleppo pomagał w kościele grecko-prawosławnym w jednym z projektów humanitarnych we wschodniej części miasta. – To doświadczenie pokazało mi, jak wojna niszczy relacje między ludźmi. Zacząłem myśleć o wyjeździe. Chciałem oszczędzić moim dzieciom trudnych przeżyć – opowiada Tony.

Kilka lat temu małżonkom urodził się trzeci syn. U Tony’ego zdiagnozowano nowotwór żołądka. Przeszedł kilka operacji i lekarze zalecają, aby nie dźwigał ciężarów i nie był narażony na stres. Kondycja finansowa rodziny nie jest najlepsza. Ratuje ją pomoc, którą otrzymuje w ramach projektu Rodzina Rodzinie. Mimo trudnej sytuacji materialnej Tony i Vivian zamierzają udekorować choinkę bożonarodzeniową. – W pierwszych latach konfliktu nie mieliśmy choinki, powróciliśmy do tego zwyczaju ze względu na dzieci. Co roku kupujemy jedną nową ozdobę – opowiadają.

Wojna nie zmieni świąt

Ghassan i jego rodzina przed wojną wiedli spokojne życie. – Byliśmy szczęśliwi, dużo pracowaliśmy, niczego nam nie brakowało – wspomina Abeer, żona Ghassana, z zawodu fryzjerka. Kiedy w Aleppo rozpoczęły się walki, okolica stała się niebezpieczna, a mężczyźni stracili źródła dochodu. W 2014 r. na dzielnicę Al-Midan, w której mieszkali, zaczęły spadać bomby. Ghassan wspomina, że przez 2 dni jego rodzina chroniła się w korytarzu mieszkania i nie podchodziła do okien. – Uciekliśmy na chwilę do mieszkania mojego brata. Ta „chwila” trwa już od 5 lat – opowiada Ghassan.

Mimo że w Aleppo sytuacja znacznie się poprawiła, rodzina nadal nie może wrócić do swojego mieszkania. Nie stać jej na pokrycie kosztów podstawowego remontu. Mania, córka Ghassana i Abeer, pracuje w organizacji pomocowej. Marzy o kontynuacji studiów, które musiała przerwać. Jej siostra Lilian studiuje technikę dentystyczną.

Wyjątkowym czasem dla rodziny są święta Bożego Narodzenia. Nawet gdy nie mieli prądu, choinka bez światełek i bombek była dla nich znakiem dającym nadzieję. Abeer przygotowuje tradycyjne świąteczne potrawy, a krewni się gromadzą, aby spędzić wigilijny wieczór w rodzinnym towarzystwie. – Święta Bożego Narodzenia to dla nas rodzinny czas. Nikt i nic tego nie zmieni – wyznaje Abeer.

Materiał powstał dzięki współpracy z Caritas Polska i Christian Hope Center.

2019-12-19 09:41

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dom zawierzenia

Niedziela lubelska 15/2022, str. VI

[ TEMATY ]

Caritas

pomoc dla Ukrainy

Paweł Wysoki

Arkadiusz Witek z 6-letnią Weroniką

Arkadiusz Witek z 6-letnią Weroniką

Tu jest jak w bajce, ale nam trzeba szybko wrócić do domu.

Sobotnie popołudnie, 2 kwietnia. Firlej tonie w bieli śniegu, który niespodziewanie przykrył nieśmiałą wiosenną zieleń. Leniwa cisza snuje się po uliczkach i spokojnej tafli jeziora. Drzewa uginają się pod ciężarem białego puchu, który spadając na ziemię podrywa z poobiedniej drzemki czujnych czworonożnych strażników. Zasypany śniegiem Dom Zawierzenia Caritas zdaje się wraz z letniskową miejscowością spokojnie oczekiwać na kolejny turystyczny sezon. Tylko niebieska-żółta flaga zdradza obecność niezwykłych gości.
CZYTAJ DALEJ

Komunikat Archidiecezji Warszawskiej w związku ze zbrodnią dokonaną przez księdza

2025-07-26 19:01

[ TEMATY ]

komunikat

BP KEP

Abp Adrian Galbas

Abp Adrian Galbas

Abp Adrian Galbas zwrócił się do Stolicy Apostolskiej z wnioskiem o wymierzenie najwyższej kary przewidzianej w prawie kanonicznym dla duchownego - wydalenia ze stanu kapłańskiego, a we wszystkich kościołach archidiecezji zostanie odprawione nabożeństwo ekspiacyjne - czytamy w przesłanym KAI komunikacie Archidiecezji Warszawskiej.

Przeczytaj także: Abp Adrian Galbas: Jestem zdruzgotany wiadomością, że jeden z moich księży brutalnie zamordował człowieka
CZYTAJ DALEJ

84 lata temu o. Kolbe zgłosił się w Auschwitz na śmierć za współwięźnia

2025-07-28 21:29

[ TEMATY ]

franciszkanie

Auschwitz

św. Maksymilian Kolbe

bohater

niemiecki obóz

Franciszek Gajowniczek

Archiwum Ojców Franciszkanów w Niepokalanowie

Nawrócenie, uświęcenie, poświęcenie się Najświętszej Maryi Pannie, ubóstwienie – to kolejne etapy konsekracji wg św. Maksymiliana Marii Kolbego

Nawrócenie, uświęcenie, poświęcenie się Najświętszej Maryi Pannie, ubóstwienie –
to kolejne etapy konsekracji wg św. Maksymiliana Marii Kolbego

29 lipca 1941 r. podczas apelu w niemieckim obozie Auschwitz franciszkanin Maksymilian Kolbe zgodził się dobrowolnie oddać życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka, jednego z dziesięciu skazanych na śmierć głodową w odwecie za ucieczkę Polaka.

Franciszkanin zmarł w bunkrze głodowym 14 sierpnia 1941 r. Został dobity zastrzykiem fenolu.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję