Reklama

Porady

Życie w zachwycie

Każdy przecież początek…

Niedziela Ogólnopolska 50/2019, str. 54

Sashkin/pl.fotolia.com

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wszystko ma swój czas i miejsce. Nasze ziemskie pielgrzymowanie nigdy nie wstrzymuje swego biegu. Nieustannie płynie, to meandruje, to sunie prosto, przyspiesza, by po chwili znów zwolnić.

Za nami kolejny rok. Ktoś się narodził, ktoś odszedł do domu Ojca, ktoś skończył szkołę, ktoś inny zmienił stan cywilny, jeden wyzdrowiał, drugi usłyszał trudną do przyjęcia diagnozę, ktoś wyruszył w daleką podróż, a ktoś wrócił do domu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Niektórzy kończą ten rok w wielkiej radości, inni w jeszcze większym smutku, niektórzy w całkowitej obojętności, a może tylko z lekką domieszką żalu, że znów nie zauważyli, kiedy minęły kolejne dni, tygodnie, miesiące, że zmarnowali czas w pogoni za źle zdefiniowanym szczęściem, tytułami, pieniędzmi, karierą, za tym, co na koniec roku – gdy siedzimy przy wigilijnym stole zapatrzeni w rozjaśnione migotliwym światłem świec twarze najbliższych – nie ma żadnego znaczenia. Tego wieczoru, choć tak właśnie powinno być przez całe nasze życie, liczy się tylko miłość. Maleńka Miłość zrodzona w stajence, spowita w pieluszki i leżąca w żłobie. Maleńka Miłość, bez której nie bylibyśmy zdolni do kochania.

„Słońce wschodzi i zachodzi, i na miejsce swoje śpieszy z powrotem, i znowu tam wschodzi (...) To, co było, jest tym, co będzie, a to, co się stało, jest tym, co znowu się stanie” – mówi Kohelet w pierwszym rozdziale swej księgi (por. 5. 9).

Reklama

Koniec roku to także czas podsumowań, pożegnań, zmian, postanowień. Spoglądamy wstecz, lecz życie toczy się dalej. Dzieci rosną, sprawy, nad którymi przychodzi nam się pochylić, stają się coraz bardziej złożone, wielobarwne, wyzwaniowe. Zrodził się więc pomysł, by nieco zmienić formę naszych tekstowych spotkań. To mój ostatni felieton w dotychczasowej formule. Nie smućcie się jednak, z nowym rokiem szykujemy dla Was wspaniałą niespodziankę. Bo jak napisała w swoim wierszu pt. „Miłość od pierwszego wejrzenia” Wisława Szymborska: „Każdy przecież początek/ to tylko ciąg dalszy,/ a księga zdarzeń/ zawsze otwarta w połowie”.

Nie jest to zatem pożegnanie, a jedynie powiedzenie: do zobaczenia w nowym punkcie naszej drogi do wspólnego celu!

Życie w zachwycie trwa i trwać będzie na wieki, o ile tylko odważymy się w to naprawdę uwierzyć! Tego życzę sobie i wam na nadchodzący czas spotkania z Miłością.

Maria Paszyńska
Pisarka, prawniczka, orientalistka, varsavianistka amator, prywatnie żona i mama dwójki dzieci

2019-12-10 08:48

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Norweska wyspa staje miejscem duchowego przebudzenia

2025-07-11 14:53

[ TEMATY ]

Skandynawia

norweska wyspa

duchowe przebudzenie

Selja

Adobe Stock

Ruiny pierwszego klasztoru w Norwegii znów rozbrzmiewają modlitwą. W ten sposób przybywający na wyspę Selja doznają przemiany swojego życia i walczą o powrót katolicyzmu w to miejsce.

Legenda św. Sunnivy
CZYTAJ DALEJ

Przesłanie, które płynie z dzisiejszej Ewangelii mówi, że nie wystarcza sama chęć pomagania

2025-07-10 21:29

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

Czytamy następnie, że Samarytanin: „Podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem”. To również ważne przesłanie, które płynie do nas z dzisiejszej Ewangelii. Mówi ono, że nie wystarcza tylko sama chęć pomagania. Ważne jest, aby pomagać mądrze, aby pomoc, którą chcemy nieść, była dostosowana do warunków, sytuacji i potrzeb osoby pokrzywdzonej.

Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?» On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego». Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył». Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?» Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»
CZYTAJ DALEJ

Kolejny dzień początku końca

2025-07-12 07:23

[ TEMATY ]

Samuel Pereira

Materiały własne autora

Samuel Pereira

Samuel Pereira

Minęło sześć tygodni od przegranej obozu rządzącego w wyborach prezydenckich. Sześć tygodni politycznego bezruchu, gorączkowego przeczesywania własnych szeregów i tępego wpatrywania się w sufit w poszukiwaniu „planu B”. Miało być nowe otwarcie. „Jeszcze tylko Pałac” – mówili. A tymczasem Pałac przejęty, prezydent Karol Nawrocki za niecały miesiąc zostanie zaprzysiężony, a Koalicja 13 grudnia stanęła – nie w miejscu, ale w martwym punkcie. Zacięcie, brak pomysłu, brak wizji, brak przyszłości.

Porażka z Nawrockim zaskoczyła ich nie dlatego, że była „niemożliwa”. Zaskoczyła dlatego, że nie przewidzieli żadnego scenariusza poza zwycięstwem. I zamiast zmierzyć się z pytaniem „dlaczego przegraliśmy?”, wpadli w histerię. Najpierw – jak ujawniła Interia – Donald Tusk miał naciskać na marszałka Hołownię, by ten zablokował objęcie urzędu przez nowego prezydenta. De facto zamach stanu: „uśmiechnięty”, wsparty dywizją autorytetów prawniczych i gadających głów w mediach, ale jednak zamach. Gdy Hołownia – na szczęście – odmówił, w zanadrzu pojawił się nowy pomysł, czysto PR-owy: rekonstrukcja rządu. Kolejna zagrywka taktyczna w miejsce strategii. Jakby przesuwanie tych samych figur na tej samej planszy mogło nagle zmienić wynik gry.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję