Lipsko to nieduża, choć urocza i malownicza wieś położona w województwie lubelskim, w południowej części obecnej gminy Zamość nad rzeką Topornicą. 24 czerwca miejscowa parafia świętuje jubileusz setnej rocznicy powstania. Mszy św. dziękczynnej będzie przewodniczył bp Marian Rojek
Parafia rzymskokatolicka w Lipsku została erygowana 21 kwietnia 1919 r. przez biskupa lubelskiego Mariana Fulmana. Powstała na skutek podziału parafii kolegiackiej i została włączona do dekanatu zamojskiego, od roku 1978 należała do dekanatu zamojskiego nowomiejskiego, a obecnie znajduje się w granicach dekanatu krasnobrodzkiego. Ciężkim okresem w dziejach młodej społeczności parafialnej był okres II wojny światowej. W tym czasie wysiedlono Lipsko, pacyfikowano Białowolę (rozstrzelano 52 osoby), wielu ludzi aresztowano lub wywieziono do obozów koncentracyjnych.
Bolesna karta w historii
W połowie stycznia 1943 r. do opuszczonego kościoła zakradli się – jak podaje kronika parafialna – miejscowi złodzieje, którzy wystraszeni uciekają, pozostawiając na strychu kościoła zapaloną świecę, na wskutek czego dochodzi do pożaru i świątynia parafialna uległa spaleniu. Po pożarze, w połowie maja 1943 r. Niemcy rozbierają i wywożą plebanię. W ten sposób kościół, plebania i zabudowania gospodarcze przestają istnieć. Ks. Jakub Kopciński, administrator w Kosobudach, na drugi dzień po wysiedleniu Lipska, z narażeniem własnego życia przybył do świątyni w Lipsku i uratował część rzeczy, które służyły do sprawowania liturgii. W stanie całkowitego zniszczenia zastał parafię w dniu 1 września 1944 r. nowo mianowany jej administrator ks. Andrzej Suchara, którego gorliwość doprowadziła do odbudowy spalonej świątyni.
Obecnie istniejący kościół został wybudowany w latach 1949-50 według planów inż. Adama Klimka. Wybudowaną świątynię poświęcono we wspomnienie św. Barbary, 4 grudnia 1950 r. Dwa lata później bp Tomasz Wilczyński dokonał konsekracji świątyni, co miało miejsce 6 lipca 1952 r. Kolejne lata to czas pracy nad wykańczaniem lipskiej świątyni. W latach 1964-74 dokończono wieżę, w której umieszczono dzwon kupiony jeszcze po II wojnie światowej. Otynkowano kościół z zewnątrz, przeprowadzono remont dachu i malowanie wnętrza. Dzięki podjętym pracom budynek jest wyposażony w 3 drewniane ołtarze wykonane przez miejscowych stolarzy.
Prace remontowe
W latach 2015-17 ołtarze przeszły gruntowne remonty. Ich odnowienia podjął się obecny proboszcz, ks. Tomasz Winogrodzki, który przy wielkim wsparciu parafian dokonał renowacji, na którą złożyły się zabezpieczenia przed kornikami, złocenie niektórych elementów i malowanie. W ołtarzu głównym są obrazy Chrztu Pana Jezusa i Matki Bożej Częstochowskiej. Dwa ołtarze boczne poświęcono Matce Bożej Nieustającej Pomocy i Jezusowi Miłosiernemu, który poddano renowacji jako wotum dziękczynne za Rok Miłosierdzia. Tu też cześć odbiera bł. ks. Jerzy Popiełuszko, którego relikwie od 2012 r. znajdują się w świątyni parafialnej. W głównej nawie kościoła stoją ławki i konfesjonały wykonane przez miejscowych stolarzy, na chórze muzycznym są 7-głosowe organy, wykonane w 1962 r. przez Antoniego Grygorcewicza z Warszawy. Świątynia parafialna, dzięki wielkiemu zaangażowaniu parafian i ks. proboszcza Tomasza Winogrodzkiego, od roku 2014 przechodzi gruntowny remont.
24 czerwca, w doroczną uroczystość odpustową, parafia w Lipsku będzie świętowała jubileusz setnej rocznicy powstania. Duszpasterze i parafianie zapraszają wszystkich na Mszę św. dziękczynną pod przewodnictwem bp Mariana Rojka, która będzie celebrowana o godz. 12.00.
Ostatnie tygodnie w parafii pw. św. Rocha w Radomsku-Stobiecku Miejskim obfitowały w liczne wydarzenia. Dwa odpusty – ku czci św. Joachima i Anny oraz św. Rocha – festyn charytatywny i zbliżające się już wielkimi krokami dożynki wyraźnie ożywiły życie parafian.
Św. Jan Nepomucen urodził się w Pomuku (Nepomuku) koło Pragi.
Jako młody człowiek odznaczał się wielką pobożnością i religijnością.
Pierwsze zapiski o drodze powołania kapłańskiego Jana pochodzą z
roku 1370, w których figuruje jako kleryk, zatrudniony na stanowisku
notariusza w kurii biskupiej w Pradze. W 1380 r. z rąk abp. Jana
Jenzensteina otrzymał święcenia kapłańskie i probostwo przy kościele
św. Galla w Pradze. Z biegiem lat św. Jan wspinał się po stopniach
i godnościach kościelnych, aż w 1390 r. został mianowany wikariuszem
generalnym przy arcybiskupie Janie. Lata życia kapłańskiego św. Jana
przypadły na burzliwy okres panowania w Czechach Wacława IV Luksemburczyka.
Król Wacław słynął z hulaszczego stylu życia i jawnej niechęci do
Rzymu. Pragnieniem króla było zawładnąć dobrami kościelnymi i mianować
nowego biskupa. Na drodze jednak stanęła mu lojalność i posłuszeństwo
św. Jana Nepomucena.
Pod koniec swego życia pełnił funkcję spowiednika królowej
Zofii na dworze czeskim. Zazdrosny król bezskutecznie usiłował wydobyć
od Świętego szczegóły jej spowiedzi. Zachowującego milczenie kapłana
ukarał śmiercią. Zginął on śmiercią męczeńską z rąk króla Wacława
IV Luksemburczyka w 1393 r. Po bestialskich torturach, w których
król osobiście brał udział, na pół żywego męczennika zrzucono z mostu
Karola IV do rzeki Wełtawy. Ciało znaleziono dopiero po kilku dniach
i pochowano w kościele w pobliżu rzeki. Spoczywa ono w katedrze św.
Wita w bardzo bogatym grobowcu po prawej stronie ołtarza głównego.
Kulisy i motyw śmierci Świętego przez wiele lat nie był znany, jednak
historyk Tomasz Ebendorfer około 1450 r. pisze, że bezpośrednią przyczyną
śmierci było dochowanie przez Jana tajemnicy spowiedzi. Dzień jego
święta obchodzono zawsze 16 maja. Tylko w Polsce, w diecezji katowickiej
i opolskiej obowiązuje wspomnienie 21 maja, gdyż 16 maja przypada
św. Andrzeja Boboli. Jest bardzo ciekawą kwestią to, że kult św.
Jana Nepomucena bardzo szybko rozprzestrzenił się na całą praktycznie
Europę.
W wieku XVII kult jego rozpowszechnił się daleko poza
granice Pragi i Czech. Oficjalny jednak proces rozpoczęto dopiero
z polecenia cesarza Józefa II w roku 1710. Papież Innocenty XII potwierdził
oddawany mu powszechnie tytuł błogosławionego. Zatwierdził także
teksty liturgiczne do Mszału i Brewiarza: na Czechy, Austrię, Niemcy,
Polskę i Litwę. W kilka lat potem w roku 1729 papież Benedykt XIII
zaliczył go uroczyście w poczet świętych.
Postać św. Jana Nepomucena jest w Polsce dobrze znana.
Kult tego Świętego należy do najpospolitszych. Znajduje się w naszej
Ojczyźnie ponad kilkaset jego figur, które można spotkać na polnych
drogach, we wsiach i miastach. Często jest ukazywany w sutannie,
komży, czasem w pelerynie z gronostajowego futra i birecie na głowie.
Najczęściej spotykanym atrybutem św. Jana Nepomucena jest krzyż odpustowy
na godzinę śmierci, przyciskany do piersi jedną ręką, podczas gdy
druga trzyma gałązkę palmową lub książkę, niekiedy zamkniętą na kłódkę.
Ikonografia przedstawia go zawsze w stroju kapłańskim, z palmą męczeńską
w ręku i z palcem na ustach na znak milczenia. Również w licznych
kościołach znajdują się obrazy św. Jana przedstawiające go w podobnych
ujęciach. Jest on patronem spowiedników i powodzian, opiekunem ludzi
biednych, strażnikiem tajemnicy pocztowej.
W Polsce kult św. Jana Nepomucena należy do najpospolitszych.
Ponad kilkaset jego figur można spotkać na drogach polnych. Są one
pamiątkami po dziś dzień, dawniej bardzo żywego, dziś już jednak
zanikającego kultu św. Jana Nepomucena.
Nie ma kościoła ani dawnej kaplicy, by Święty nie miał
swojego ołtarza, figury, obrazu, feretronu, sztandaru. Był czczony
też jako patron mostów i orędownik chroniący od powodzi. W Polsce
jest on popularny jako męczennik sakramentu pokuty, jako patron dobrej
sławy i szczerej spowiedzi.
Ordo Iuris niedawno informował o akcji rozpowszechniania ulotek i plakatów, w których przypomina o wypowiedziach i konkretnych działaniach Rafała Trzaskowskiego i jego politycznego zaplecza, które jawnie uderza w ochronę życia, rodzinę, wolność słowa i wyznania oraz w polską suwerenność i nasze narodowe interesy. Akcja tak rozwścieczyła Trzaskowskiego, że jego sztab zapowiedział… skierowanie sprawy do prokuratury!
Na kilka godzin przed rozpoczęciem ciszy wyborczej przed pierwszą turą wyborów prezydenckich, sztab Rafała Trzaskowskiego ogłosił, że zgłasza do prokuratury ulotkę ujawniającą prawdziwe poglądy tego kandydata, ponieważ „Ordo Iuris prowadzi kampanię kłamstw”. Przewodnicząca sztabu Trzaskowskiego Wioletta Paprocka przemilczała jednak to, że ulotka nie jest zbiorem naszych opinii i ocen, ale cytatów z wypowiedzi własnych Rafała Trzaskowskiego z podpisanych przez niego dokumentów oraz wypowiedzi i dokumentów stworzonych przez jego polityczne zaplecze.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
