Reklama

Niedziela Sandomierska

Świętowanie Bożego Narodzenia

Kolejne święta narodzenia naszego Pana Jezusa Chrystusa czas zacząć. Są to niewątpliwie najbardziej rodzinne święta, więc postanowiłem zapytać w kilku rodzinach, jak one przebiegają. Każdy z nas ma swój sposób na świętowanie, a dziś spróbujmy zobaczyć – i może trochę „podglądnąć” – jak jest u innych

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Kiedy pytam, jak taką „rodzinność” świętowania widać w waszym domu, Maria Molicka z Janowa Lubelskiego odpowiada: – Jesteśmy już ponad 33 lata małżeństwem. Gdy żyli nasi rodzice, spędzaliśmy z nimi Wigilię i odwiedzaliśmy ich w święta. Z czasem przygotowywaliśmy Wigilię i święta w naszym domu z dwojgiem dzieci, zapraszając rodzinę, aby te najbardziej rodzinne święta spędzić razem, modląc się wspólnie i radując przy stole, na którym znalazły się potrawy tradycyjne z naszych domów. Rodzinnie też uczestniczyliśmy we Mszy św. Syn był ministrantem, lektorem, a obecnie już drugi rok kapłanem, więc cieszymy się z tych kilku godzin, które wygospodaruje na odwiedzenie nas i wspólne świętowanie. Pracująca córka odwiedza nas częściej i świętuje razem z nami.

Gdy zajrzymy do państwa Lechocińskich do Niska, usłyszymy od pani Marii: – Święta Bożego Narodzenia są dla naszej rodziny bardzo rodzinne, bo w tym dniu obchodzimy rocznicę ślubu. W tym roku przypada 30. Mamy ośmioro dzieci, dwóch zięciów i czworo wnucząt, więc jest bardzo rodzinnie, kiedy wszyscy się spotykamy – poza najstarszym synem, który przeżywa święta w swojej rodzinie zakonnej u Michalitów.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Danuta Wiśniewska z Ostrowca Świętokrzyskiego dodaje: – Wszyscy kochamy święta Bożego Narodzenia i tęsknimy za nimi przez cały rok. Nie wyobrażam sobie, aby kogoś z mojej rodziny zabrakło przy świątecznym stole, chyba że Pan Bóg miał inne plany. W moim domu rodzinnym nauczono mnie, że to, co najważniejsze, dzieje się w kościele. Gdyby nie narodził się Pan Jezus, nie byłoby choinki, prezentów i makowca na świątecznym stole. Zatem całą rodziną zawsze uczestniczyliśmy we Mszy św., najczęściej w Pasterce, a później był czas na rodzinne spotkania i śpiew kolęd.

Natomiast Maria Kryszpin ze Skopania mówi: – Od dłuższego czasu nie wyjeżdżamy na święta. Spędzamy je w domu. Przyjeżdża najbliższa rodzina – synowie z rodzinami, rodzice męża i brat z rodziną, moja mama z bratem. Jest zawsze miła rodzinna atmosfera. Synowie najpierw uczestniczą w Wigilii u rodziców swoich żon, a potem przyjeżdżają do nas. W tym roku w Adwencie jest dla nas wyjątkowo mocne oczekiwanie. Czekamy bowiem na narodziny wnuka.

Reklama

Czas przygotowania

Nie mogę nie zapytać o przygotowania do świąt – to dalsze i to bezpośrednie, ale również to duchowe i to organizacyjne. Państwo Lechocińscy podkreślają, że samo przygotowanie do świąt zaczyna się na początku Adwentu przez uczestnictwo w Roratach czy rekolekcjach adwentowych oraz w podejmowanych postanowieniach. – Materialne przygotowanie zaczyna się co roku wcześniej, gdyż przybywa nam coraz więcej osób w rodzinie i trzeba wcześniej pomyśleć o kupowaniu prezentów, lepieniu uszek, pieczeniu ciast, w które angażuje się prawie cała rodzina pod czujnym okiem męża, który jest ciastkarzem – zaznacza pani Maria.

U państwa Molickich pan Andrzej mówi: – Przygotowujemy się do świąt przez cały Adwent, porządki w domu, sporządzenie menu świątecznego, prezenty pod choinkę, zakupy. Na początku Adwentu uczestniczymy w naszej parafii w rekolekcjach, przystępujemy do spowiedzi adwentowej, jak zdrowie pozwala to bierzemy udział w Roratach lub wieczorowej codziennej Mszy św. Zawsze znajdujemy czas na modlitwę różańcową. Modlimy się też we wspólnotach: Grup Modlitwy Ojca Pio i rodziców modlących się na różańcu za dzieci. Bierzemy również udział w rekolekcjach internetowych prowadzonych przez o. Adama Szustaka. Bardzo lubię śpiewać Nowennę przed Bożym Narodzeniem – to takie wzruszające, duchowe przeżycie dla mnie.

Kiedy bylibyśmy u pani Danuty, dowiedzielibyśmy się, że ona i jej bliscy pragną, jak najlepiej wykorzystać czas adwentowego czuwania, przychodząc do kościoła na Msze św. Roratnie. – Do dziś mam obraz w sercu 6-letniej córki, która nie opuściła żadnych Rorat, podczas których odbywało się losowania figurki Dzieciątka Jezus. Dopiero ostatnie losowanie było dla niej szczęśliwe, bo figurka Jezusa była z nami. W okresie Adwentu czynimy wiele postanowień zmierzających do uporządkowania naszego życia duchowego, korzystamy z parafialnych rekolekcji zakończonych przystąpieniem do sakramentu pokuty. A kiedy kartki w kalendarzu pokazują, że coraz bliżej świąt, zajmujemy się ich organizacją, robiąc porządki i spędzając więcej czasu w kuchni – stwierdza pani Wiśniewska.

Reklama

O intensywnym czasie Adwentu mówi również pani Maria ze Skopania: – W czasie Adwentu uczestniczymy w Roratach. 8 grudnia rozpowszechniamy wśród rodziny i znajomych Godzinę Łaski. Dla mnie osobiście w tym roku duchowe przeżywanie Adwentu ma bardzo modlitewny wymiar. Będąc w domu, mam dużo czasu na modlitwę i medytację. W czasie Adwentu uczestniczymy w Roratach. Ważne jest posprzątanie domu, wspólne zakupy, zrobienie ozdób choinkowych. Najważniejszym jednak wydarzeniem jest spowiedź święta. W codziennym zabieganiu często zapominamy o Bogu, a On wciąż czeka, kiedy otworzymy Mu swe serce i to jest najważniejsze. Staramy się też włączyć w pomoc ubogim. Wspieramy Caritas poprzez zakup świecy wigilijnej.

A pani Joanna dodaje: – Od strony organizacyjnej staram się, oczywiście, przygotować odpowiednio dom – mąż zajmuje się obejściem. Dziewczęta pomagają i mamie, i tacie. Gotowanie jest tak rozłożone, aby nie tracić na nie zbyt dużo czasu. Przed świętami uczestniczymy w rekolekcjach parafialnych, czasami udało nam się uczestniczyć w rekolekcjach formacyjnych Domowego Kościoła i – oczywiście – przystępujemy do sakramentu spowiedzi.

Niezwykła Wigilia

Kiedy pytałem o kilka słów więcej na temat samej Wigilii i o dniu poprzedzającym Boże Narodzenia, mogłem usłyszeć, że bardzo ważny w tym dniu jest post. U państwa Wiśniewskich w dzień wigilijny obowiązuje post aż do kolacji. – Przed wieczerzą zapalamy po raz pierwszy lampki na choince, pod którą składane są wcześniej przygotowane prezenty. Potem zajmujemy się już bezpośrednio dekoracją wigilijnego stołu, na którym najważniejsze miejsce zajmuje Pismo Święte, opłatek na sianku i świeca Caritas. Kiedy wszystko jest już gotowe, oczekujemy, aż rodzina zjawi się w komplecie. Wtedy śpiewamy kolędę „Wśród nocnej ciszy”, czytamy fragment Ewangelii o narodzeniu Jezusa, odmawiamy modlitwę „Ojcze nasz”, a mama jako pierwsza drżącym głosem składa życzenia, dziękując Bogu, że po raz kolejny może to uczynić. Przy dźwiękach kolęd łamiemy się opłatkiem i życzymy, aby Boże Narodzenie było w naszych sercach na co dzień. Wszystkie potrawy wigilijne jemy z tzw. jednej miski, choć – oczywiście – każde danie podawane jest w oddzielnym naczyniu – zaznacza pani Danuta.

Reklama

A pani Joanna dodaje: – Dzień poprzedzający Wigilię to dzień pieczenia ciasta. Trwają ostatnie przygotowania. Dom wysprzątany. Dzieci same ubierają choinkę w domu, a tata dekoruje światełkami srebrzysty świerk rosnący przed domem. Ubrani odświętnie zasiadamy do stołu przy pierwszej gwiazdce. Mąż rozpoczyna modlitwą i czytaniem Pisma Świętego, następnie łamiemy się opłatkiem i radośnie ucztujemy. Potem mąż udaje się do zwierząt, aby połamać się z nimi opłatkiem. Kolędujemy do czasu wyjścia na Pasterkę, gdzie animujemy śpiew, a mąż posługuje jako ministrant.

W domu państwa Lechocińskich w przeddzień Wigilii bardzo dużo się dzieje. – Każde z dzieci stara się wykonać przydzieloną mu pracę: sprzątnie, dekorowanie domu, ubieranie choinki czy ostatnie zakupy. W Wigilię ok. godz. 17-stej zasiadamy wszyscy do stołu i jest naprawdę tłoczno. Mąż odczytuje Ewangelię, prowadzi wspólną modlitwę i dzielimy się opłatkiem, składając sobie życzenia. Jemy przygotowane potrawy wigilijne i śpiewamy kolędy, podczas których rozpakowujemy prezenty spod choinki – mówi pani Maria.

Reklama

U państwa Kryszpin również zasiadają do Wigilii, kiedy pojawi się pierwsza gwiazdka. – Zachowujemy wierność tradycji: choinka, biały obrus, sianko, świeca, opłatek, wspólna modlitwa, czytanie Pisma Świętego i wspólna wieczerza, składająca się z 12 wigilijnych potraw. Puste miejsce zostawiamy dla gościa. Przy życzeniach pojawiają się łzy wzruszeń, ale i radości. Obdarzamy się też prezentami. Panuje niezwykła atmosfera rodzinności. Dziękujemy Bogu za kolejny rok, że mogliśmy się spotkać i wzajemnie ubogacić. Po Wigilii śpiewamy kolędy i pastorałki. Wspólnemu kolędowaniu przewodniczy mój mąż, przygrywając na harmonii. Do kolędowania zapraszamy sąsiadów. W przygotowaniu do świąt biorą udział wszyscy członkowie rodziny. O północy udajemy się na Pasterkę. Jest to też nasza rodzinna tradycja – od początku małżeństwa nie opuściliśmy Pasterki. W okresie świątecznym odwiedzają nas kolędnicy, dzieci i rodzice z osiedla. Przedstawiają jasełka – informuje Pani Maria.

Świętowanie i kolędowanie

Można śmiało powiedzieć, że świętowanie nieodłącznie związane jest w naszej polskiej tradycji z kolędowaniem. Czasami samo świętowanie wychodzi również ponad „naszą” rodzinę. – Gdy była taka możliwość, świętowaliśmy i kolędowaliśmy razem z osobami samotnymi w ostrowieckim hospicjum. W czasie świąt doglądamy również naszych zwierząt, które często są „pożyczane” do żywych szopek przy kościołach lub przy Domu Ulgi w Cierpieniu – zaznacza pani Joanna.

Jednak rodzina jest najważniejsza. – Przeważnie świętujemy w domu w rodzinnym gronie, tylko w ubiegłym roku cała nasza rodzina świętowała u naszej córki w Anglii. W pierwszym i drugim dniu świąt gościmy resztę rodziny lub jedziemy odwiedzić rodziców męża – zaznacza pani Lechocińska. – Wyjeżdżaliśmy, gdy żyli rodzice, a od kilku lat spędzamy święta w naszym domu, przyjeżdżają nasze dorosłe dzieci, zapraszamy też nasze rodzeństwo – dodaje pani Molicka. A pani Joanna podkreśla: – Zmieniło się dużo od czasu śmierci mojej mamy i dziadka. Trudno jest spotkać się z moją rodziną ze względu na tatę, który wymaga mojej stałej opieki. Dlatego Wigilię świętujemy w małym gronie najbliższej rodziny. Mąż z dziećmi wyjeżdża jedynie w pierwszy dzień świąt do swoich rodziców, gdzie spotykają się jego siostry i bracia ze swoimi rodzinami. Jest wtedy gwarno.

Reklama

Z obchodami świętowania Bożego Narodzenia niewątpliwie łączy się kolędowanie. Zobaczmy, jak wygląda kultywowanie tradycji śpiewania pieśni bożonarodzeniowych. Chcemy tu przyjrzeć się pięknemu zwyczajowi kolędników. Pani Maria zaznacza, że jej tato był organistą, więc kolędy są jej bardzo bliskie. – Taty już nie ma wśród nas od 30 lat, ale zdarza mi się, że gdy je śpiewam, to słyszę jego głos. Przyjmujemy kolędników, ale z roku na rok ubolewamy nad tym, że jest ich coraz mniej – mówi ze smutkiem pani Molicka.

Joanna Kochan z Broniszowic k. Ostrowca Świętokrzyskiego dodaje: – Kolędowanie w tak rozśpiewanej rodzinie jak nasza należy do punktów obowiązkowych wieczoru wigilijnego. Starsza córka Julia siada przy pianinie, mąż gra ze mną na zmianę na gitarze, pojawiają się proste instrumenty perkusyjne i – oczywiście – śpiewamy na głosy. Repertuar cały czas się rozrasta, gdyż ze scholą i paniami z koła gospodyń przygotowujemy coraz to nowe kolędy. Kolędnicy raczej nie zabłąkają się na nasze odludzie.

Wizyta duszpasterska

Niewątpliwie ze świętami Bożego Narodzenia związana jest również wizyta duszpasterska, kiedy kapłani odwiedzają domy swoich wiernych. Przy tej okazji w bardzo wielu miejscach duszpasterzowi towarzyszą ministranci, ale są również parafie, gdzie w nietypowym „orszaku kolędowym” odnajdują się również dziewczyny, śpiewające w scholi.

Danuta Wiśniewska zaznacza: – W dniu kolędy wszyscy domownicy czekają na przybycie księdza z ministrantami. A kiedy już przyjdą, są zapraszani do pokoju stołowego, gdzie odbywa się wspólna modlitwa i poświęcenie wodą święconą. Potem ksiądz rozpoczyna rozmowę na tematy dotyczące życia rodzinnego i parafialnego. Pamiątką wizyty duszpasterskiej jest obrazek.

2018-12-18 11:05

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Prawie 150 osób na spotkaniu świątecznym z abp. Kupnym

[ TEMATY ]

Boże Narodzenie

abp Sławoj Leszek Głódź

Tomasz Lewandowski

Opłatek z Metropolitą wrocławskim

Opłatek z Metropolitą wrocławskim

Metropolita wrocławski zaprosił swoich diecezjan na spotkanie opłatkowe. Każdy mógł podejść do arcybiskupa, przełamać się opłatkiem i spokojnie porozmawiać. Skorzystało ok. 150 osób. Goście otrzymali w prezencie od hierarchy bombki choinkowe z wizerunkiem katedry oraz życzeniami świątecznymi.

Spotkanie rozpoczęto od przeczytania fragmentu Ewangelii wg św. Łukasza o narodzeniu Jezusa w Betlejem. Następnie głos zabrał metropolita wrocławski. Zwrócił uwagę, że święta Bożego Narodzenia każdego roku przypominają o chwili, w której ziemia ujrzała swego Zbawiciela, a pierwszymi, którzy dostąpili tego zaszczytu byli betlejemscy pasterze. - Oni odpowiadając na wezwanie aniołów, udali się do ubogiej stajenki. Zobaczyli małe dziecię, jednak oświeceni światłem wiary rozpoznali w nim Wcielonego Boga - mówił hierarcha, życząc zebranym tego samego światła, które pomoże rozpoznawać Jezusa przychodzącego w drugim człowieku, pod postacią chleba w czasie Eucharystii i w swoim Słowie.

CZYTAJ DALEJ

Dlaczego trzeba spowiadać się przed kapłanem?

2024-03-27 08:03

[ TEMATY ]

spowiedź

Magdalena Pijewska

Skąd wzięła się spowiedź w Kościele? Dlaczego trzeba spowiadać się przed kapłanem? Na czym polega dobrze przeżyta spowiedź? Na te i inne pytania odpowiada nowa książka „Dar przebaczenia. O spowiedzi dla wątpiących” wydana nakładem Wydawnictwa Serafin.

„Dar przebaczenia. O spowiedzi dla wątpiących” to książka wielu autorów. Bogata jest w teksty doświadczonych duchownych: ks. Przemysława Artemiuka, ks. Mariusza Rosika, o. Kazimierza Fryzła CSSR, br. Adama Gęstwy OFMCap, br. Błażeja Strzechmińskiego OFMCap, br. Luisa Dri OFMCap. Nie zabrakło także spojrzenia osoby świeckiej - swoim doświadczeniem podzieliła się publicystka Magdalena Urbańska. Poniżej przedstawiamy fragment książki:

CZYTAJ DALEJ

Msza Krzyżma. W Chrystusie wzrastamy i przynosimy owoce

2024-03-28 13:30

Archikatedra lubelska

Kapłani są namaszczeni i posłani, aby głosić Chrystusa i dawać świadectwo Ewangelii słowem i życiem - powiedział abp Stanisław Budzik.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję