Reklama

Kościół

Nie żal, bo blisko do hal...

Na misjach otwierają się oczy na rzeczywistość Kościoła uniwersalnego. I to jest tym skarbem, którego dotykamy i który nas ubogaca, i pozwala wyjść poza ramy – powiedział „Niedzieli” bp Mirosław Gucwa z diecezji Bouar w Republice Środkowoafrykańskiej

Niedziela Ogólnopolska 43/2018, str. 22-23

[ TEMATY ]

misje

Gilbert Guété

Nam trzeba iść w głąb, czyli myśleć o budowaniu człowieka – uważa bp Mirosław Gucwa – ze wspólnotą z Besson

Nam trzeba iść w głąb, czyli myśleć o budowaniu człowieka – uważa bp Mirosław Gucwa –
ze wspólnotą z Besson

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

MARIA FORTUNA-SUDOR: – Ekscelencjo, jak to się zaczęło? Kiedy chłopak z Pisarzowej, spod Limanowej, pomyślał o kapłaństwie?

BP MIROSŁAW GUCWA: – Pod koniec szkoły podstawowej pojawiła się we mnie po raz pierwszy myśl o powołaniu kapłańskim. Stałem pod chórem i patrzyłem, jak ksiądz rozdaje Komunię św. Pomyślałem wtedy, jak szczęśliwy musi być człowiek, który daje ludziom Boga, i zastanawiałem się, czy nie można by kiedyś sięgnąć po to szczęście.

– Ale w liceum Ksiądz Biskup myślał raczej o karierze sportowej...

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Okres dorastania to w życiu człowieka czas kryzysów, buntów. Przed tym wszystkim ustrzegł mnie – oprócz dobrego przykładu i Kogoś, kto nade mną czuwał – sport, który traktowałem na serio. To była szkoła charakteru. Oczywiście, długo myślałem, modliłem się u Matki Bożej Bolesnej w Limanowej i w parafialnym kościele w Pisarzowej, prosząc Maryję o pomoc w rozpoznaniu drogi życiowej. I odpowiedź przyszła na stadionie w Zabrzu, parę minut przed startem na 1500 m (uśmiech).

– A kiedy pojawił się pomysł na misje?

– Gdy byłem w seminarium, diecezja tarnowska zaczęła się angażować w działalność misyjną. Pierwsi misjonarze, którzy już wyjechali z Polski, gdy przyjeżdżali na urlop, przychodzili do seminarium i dzielili się swoimi przeżyciami. Spotkania z nimi oraz z siostrami wyjeżdżającymi na misje sprawiły, że zacząłem się nad tym zastanawiać. Potem z misjologii napisałem pracę magisterską, a jako kapłan byłem zaangażowany w animację misyjną i poznałem misjonarzy pracujących w Republice Środkowoafrykańskiej. Oni mówili, że biskup z diecezji Buar potrzebuje księży. Jakiś czas później razem z ks. Markiem Mastalskim zgłosiliśmy bp. Józefowi Życińskiemu chęć wyjazdu na misje i otrzymaliśmy propozycję pracy w Bouar.

Reklama

– W jakich okolicznościach Ksiądz Biskup dowiedział się o swojej nowej roli w Kościele afrykańskim?

– Informacje przekazuje nuncjusz apostolski. Z Bouar do stolicy RŚA pojechałem na spotkanie z sekretarzem nuncjatury, który miał mi przygotować pewien dokument. Miałem z nim później jechać do Włoch, gdzie czekał na mnie biskup diecezji Bouar – Armando Gianni, który miał problemy ze zdrowiem. Tymczasem w stolicy spotkałem nuncjusza, który oznajmił mi decyzję papieża Franciszka...

– I?

– Poprosiłem o chwilę, żeby się zastanowić. Poszedłem do kaplicy, aby się tam pomodlić. Gdy wróciłem, wyraziłem zgodę, mając świadomość, że diecezja tarnowska, tak bardzo zaangażowana w dzieło misyjne, na pewno mnie nie opuści. I nie opuszcza. Podobnie jak moja rodzinna wioska – Pisarzowa. Jako biskup mogę liczyć na każdą formę pomocy ze strony diecezji.

– A co w pełnieniu roli biskupa na Czarnym Lądzie jest szczególnie trudne?

– Wszędzie są trudności. W diecezji Bouar np. potrzebujemy kapłanów, by tworzyć nowe parafie i docierać z Ewangelią do oddalonych wiosek, które czekają na nią i na głoszących słowo Boże. Obecnie jest 50 księży. W innych diecezjach jest gorzej. To, że mamy tylu kapłanów: diecezjalnych, rodzimych, zakonnych, że są siostry zakonne, jest zasługą pierwszego biskupa diecezji Bouar. Natomiast niepokoi sytuacja polityczna – powtarzające się konflikty i liczba grup zbrojnych (aktualnie 4) na terenie diecezji. Ale to wszystko powierzamy Panu Bogu i dotychczas misjonarze, siostry rodzime, osoby świeckie przez cały czas trwania rebelii wytrwali. Nikt nie opuścił stanowisk pracy i myślę, że dalej tak będzie.

– A wierzenia mieszkańców Afryki?

– Na pewno różnego rodzaju przyzwyczajenia, tradycje, niezgodne z duchem Ewangelii, stanowią trudność. Często zdarzają się oskarżenia o magię osób raczej niewinnych, samosądy, egzekucje... Tymczasem trzeba nam w duchu miłości uczyć takich rozwiązań, na które wskazuje Ewangelia: rozmowa, dialog, przebaczenie, modlitwa, egzorcyzm. Takie postawy wymagają głębokiej wiary i chrześcijańskiego spojrzenia na wydarzenia, przeżycia, na ludzkie dramaty. I to jest to najtrudniejsze zadanie, które stoi przed naszym Kościołem.

– Czyli formacja ochrzczonego człowieka...

– Poprzedni biskup w Bouar mówił mi, że jak oni zaczynali, to trzeba było stwarzać struktury. Teraz one już są: seminaria, domy formacyjne, parafie pełne ludzi, prośby o tworzenie nowych. Nam trzeba iść w głąb, czyli myśleć o budowaniu człowieka... Poza tym też zdajemy sobie sprawę, że nie jesteśmy wieczni, więc bardzo ważne jest, aby formować młodych, którzy pragną poświęcić swe życie Panu Bogu, stworzyć im odpowiednie warunki i żeby Afrykańczycy sami brali odpowiedzialność za afrykański Kościół. Wyzwaniem są też potrzebujący, biedni – często są to ludzie, którzy nie umieją czytać, pisać, chorzy, osoby niepełnosprawne, sieroty... Ponadto uchodźcy – musieli opuścić swoje domy, wioski ze względu na konflikty. Tym ludziom trzeba pomóc się zintegrować, odnaleźć swe miejsce w nowej rzeczywistości.

– Gdy tego słucham, przypominam sobie, z jaką serdecznością był Ekscelencja podejmowany podczas biskupich prymicji w rodzinnej Pisarzowej. Stąd pytanie: Góralu, czy ci nie żal?

– A pamięta Pani Redaktor dalszy ciąg tej piosenki? (śmiech)

– Góralu, wracaj do hal…

– No właśnie, a przecież hale to pastwiska. W RŚA mamy wiele pastwisk, na których hodowcy bydła wypasają stada. Więc gdy słyszę w Polsce tę piosenkę, to traktuję ją jak zaproszenie do powrotu do Afryki. A jeśli i tam docierają do mnie te słowa, to mówię, że nie żal, bo blisko do hal – zaledwie 65 km – jak z rodzinnych stron do Chyżnego. A Polskę nosi się w sobie. Nie można się jej pozbyć, nawet będąc daleko od ojczyzny. To tak jak z wiarą – nikt nam jej nie odbierze; rebelianci, tacy czy inni wrogo nastawieni do chrześcijan ludzie mogą porwać człowieka, zabić, ale wiary nie odbiorą. Tak samo jest z polskością. A świadomość tego, że ludzie są przyjaźnie nastawieni, że czekają, że się modlą, że wspierają, nie budzi nostalgii, tylko stanowi zachętę do dalszej pracy.

– A co Ksiądz Biskup zyskał, wybierając na miejsce posługi Afrykę?

– Otworzyły mi się oczy na inną rzeczywistość. W drodze do Afryki, gdy uczyliśmy się języka, byliśmy we Francji i tam zobaczyliśmy inny świat, inny sposób przeżywania religii. Potem, ze względu na problemy zdrowotne, przez rok przebywałem we włoskiej parafii. Tam zetknąłem się znów z inną rzeczywistością. Poza tym w pracy duszpasterskiej spotykamy się z ludźmi z różnych części świata: są Francuzi, Włosi, są siostry i księża, są duchowni z krajów afrykańskich. Ubogacające są także kontakty z ludźmi innych wyznań, religii – protestantami, muzułmanami. Są też nieochrzczeni i tacy, którzy nawet o chrzcie nie myślą. Ale to dobrzy ludzie i rozmowy z nimi, wzajemny szacunek, pomagają przeżywać naszą wiarę w sposób bardziej świadomy i połączony z wdzięcznością. Bo to nie to samo: wierzyć i nie wierzyć, być katolikiem albo wyznawcą innej religii, czytać Biblię albo Koran...

2018-10-24 10:40

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Papieskie odznaczenie dla tarnowskiej misjonarki

[ TEMATY ]

misje

misjonarz

www.dzieciafryki.com

Tarnowska misjonarka Ewa Gawin, pracująca w Kamerunie została uhonorowana odznaczeniem Benemerenti, przyznane przez papieża Franciszka za wyjątkowe zaangażowanie w służbie Kościołowi. Medal wręczył jej biskup tarnowski Andrzej Jeż podczas spotkania z misjonarzami w Czchowie.

W kwietniu Ewa Gawin została wyróżniona złotym medalem diecezjalnym Dei Regno Servire. Misjonarka jest m.in. inicjatorką prowadzenia i wybudowania szkoły dla dzieci głuchoniemych w kameruńskiej diecezji Bertoua. „Jestem bardzo zaskoczona. Te medale to nie są dla mnie, tylko dla tych wszystkich, którzy pracują na misjach. Gdybym mogła po płatku z tego medalu dać misjonarzom i wszystkim, którzy pracują na zapleczu misyjnym, to bym tak zrobiła. Ponieważ nie da się tego zrobić fizycznie, daje tak wirtualnie” - dodaje. Ewa Gawin obchodzi 25-lecie misyjnej posługi. Jest to życie zdecydowanie przeżywane dla drugiego człowieka – mówi ks. Krzysztof Czermak, wikariusz biskupi ds. misji. „Jej zaangażowanie to przede wszystkim bycie z dziećmi, organizowanie szkoły dla uczniów głuchoniemych i budowa nowego budynku. Będzie też tam działał internat, bo do szkoły przyjeżdżają dzieci z bardzo daleka. Na miejscu będą się uczyć, mieszkać i przeżywać formację chrześcijańską” – podkreśla ks. Czermak. Uroczystość wręczenia papieskiego odznaczenia odbyła się w Domu Formacji Misyjnej w Czchowie, gdzie spotkali się byli i obecni misjonarze. Wspólnie się modlą i dzielą doświadczeniami. W spotkaniu uczestniczy około 20 misjonarzy.

CZYTAJ DALEJ

Zmarł ks. Roman Kneblewski

2024-03-27 09:35

[ TEMATY ]

Roman Kneblewski

YouTube/zrzut

Ks. Roman Kneblewski

Ks. Roman Kneblewski

Zmarł ks. dr Roman Adam Kneblewski, emerytowany kapłan diecezji bydgoskiej. Prosimy o modlitwę w Jego intencji - informację podała Diecezja Bydgoska.

Wieczny odpoczynek racz Mu dać, Panie…

CZYTAJ DALEJ

Inauguracja Kongresu Eucharystycznego w Archidiecezji Krakowskiej

2024-03-28 15:27

[ TEMATY ]

archidiecezja krakowska

kongres eucharystyczny

Msza Krzyżma

Archidiecezja Krakowska

Mszą Świętą Krzyżma w sanktuarium św. Jana Pawła II na Białych Morzach został dziś zainaugurowany Kongres Eucharystyczny Archidiecezji Krakowskiej, którego zwieńczeniem będzie beatyfikacja ks. Michała Rapacza 15 czerwca 2024 r.

- Bardzo pragnąłem sprawować tę dzisiejszą Mszę Świętą Krzyżma razem z wami. Poprzez nią bowiem rozpoczynamy Kongres Eucharystyczny Archidiecezji Krakowskiej - mówił na początku homilii abp Marek Jędraszewski nawiązując do słów Jezusa wypowiedzianych do Apostołów podczas Ostatniej Wieczerzy. Metropolita krakowski zwrócił uwagę, że wyjątkowy charakter tej Mszy św. podkreśliło poświęcenie kapłańskich stuł z symbolami kongresu. - Przez jednakowy kształt tych stuł pragniemy wyrazić naszą jedność - jedność prezbiterium Świętego Kościoła Krakowskiego - dodał arcybiskup, zaznaczając, że nie chodzi przede wszystkim o zewnętrzny i estetyczny, ale eklezjalny wymiar jedności.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję