Wpatrzony w tajemnicę Wcielenia Syna Bożego,
Kościół ma przekroczyć niebawem próg trzeciego tysiąclecia.
("Incarnationis mysterium")

Już kolejny raz w nowym tysiącleciu, w odpowiedzi na wezwania Ojca Świętego, będziemy wpatrywać się w tajemnicę Wcielenia Syna Bożego. Będziemy przyglądać się Młodej Dziewczynie, której Boży Anioł zwiastuje, że zostanie Matką i która przyjęła ten Dar, odpowiadając Bogu TAK. Szczególną okazją do refleksji na temat "Życia, które objawiło się", jest uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, ustanowiona Dniem Świętości Życia.
W encyklice Evangelium vitae Ojciec Święty przypomina, jak wielkim darem jest życie i wskazuje fundament jego świętości - "jest nim Bóg i Jego działanie stwórcze: bo człowiek został stworzony na obraz Boga. Życie, którym Bóg obdarza człowieka, jest zalążkiem istnienia, które przekracza granice czasu", bowiem "zamysł życia ostatecznie znajduje wypełnienie w Chrystusie Jezusie", który przez swoją śmierć i zmartwychwstanie daje życie wieczne.
Maryja z radością przyjęła Dar Życia, które się w Niej poczęło, o czym świadczy wyśpiewany przez Nią hymn Magnificat. Czy w naszych czasach dar życia przyjmowany jest z podobną radością? Ojciec Święty w cytowanym dokumencie pisze o "kulturze śmierci", która jest przeciwna życiu, a w szczególny sposób uderza w życie niewinnych i najbardziej bezbronnych - dzieci poczętych. Różnymi argumentami propagatorzy tej kultury starają się pomniejszyć czy nawet zanegować ich człowieczeństwo. Stając w obronie prawdy, Tertulian stwierdza: "Jest już człowiekiem ten, kto ma nim być". Dlatego ważne jest, byśmy i my odważnie stawali po stronie prawdy. Wielokrotnie w Evangelium vitae Jan Paweł II przypomina, że Bóg każdą osobę powierza naszej odpowiedzialności: "obrona i promocja życia nie są niczyim monopolem, ale zadaniem i odpowiedzialnością wszystkich". Jako uczniowie Chrystusa "jesteśmy posłani do świata jako lud dla życia". Ojciec Święty wskazuje, że każda wspólnota chrześcijańska powinna "w sposób dyskretny i skuteczny towarzyszyć rodzącemu się życiu, otaczając szczególną opieką te matki, które nie boją się wydać na świat dziecka i wychować je nawet bez udziału ojca".
Między innymi taką posługę wobec "rodzącego się życia" pełni nasze Zgromadzenie - Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla. Jest ona bowiem związana z naszym charyzmatem, którym jest obrona życia nienarodzonych. Cel ten został podjęty jako odpowiedź na wezwanie kard. Stefana Wyszyńskiego, by wystąpić w obronie życia po tym, jak w 1956 r. weszła ustawa o dopuszczalności aborcji. "Obrona i promocja życia ludzkiego jest przejawem uczestnictwa w misji królewskiej Chrystusa i dlatego powinna mieć charakter posługi miłości". Myślę, że to szczególne wezwanie dla nas - Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla. Staramy się ją pełnić poprzez świadectwo swego życia, posługiwanie samotnym matkom, podejmując pracę w katechezie, w parafiach wszędzie w możliwy sposób głosząc o wartości i nienaruszalności ludzkiego życia. Ponieważ "pilnie potrzebna jest modlitwa za życie", siostry "przez modlitwy, ofiarę życia oraz codzienne obowiązki pragną wynagradzać za tych, którzy odbierają życie nienarodzonym dzieciom" (Konstytucje I). Podejmujemy również Duchową Adopcję Dziecka Poczętego oraz przygotowujemy do niej innych. Organizujemy także rekolekcje dla dziewcząt związane z obroną życia, bowiem jesteśmy powołane, "aby wyrażać zachwyt i wdzięczność za życie otrzymane w darze, oraz by przyjmować z radością i przekazywać Ewangelię życia.