Wstęp

Boskie posłannictwo powierzone przez Chrystusa Apostołom trwać będzie do końca wieków, ponieważ Ewangelia, którą mają przekazywać jest dla Kościoła po wszystkie czasy źródłem jego życia. Dlatego to w tej hierarchicznie zorganizowanej społeczności, Apostołowie zatroszczyli się o to, by ustanowić swoich następców (Vat. II, Konst. dogm. o Kościele).
Sobór Watykański II uczy, że przez konsekrację biskupią udziela się pełni sakramentu święceń, który Ojcowie Kościoła nazywają "pełnią świętego posługiwania". Biskupi wykonują swoją posługę wobec Ludu Bożego przez nauczanie (munus docenti), kult Boży (munus liturgicum) i rządy pasterskie (munus regendi).
Biskupi naznaczeni "pełnią sakramentu święceń" przez Ducha Świętego, który został im dany w święceniach, stali się prawdziwymi i autentycznymi nauczycielami wiary, kapłanami i pasterzami, i jako tacy uobecniając sobą Chrystusa (in persona Christi), stają na czele Pańskiej Owczarni. Są więc biskupi następcami Kolegium Apostołów i jako następcy Apostołów otrzymują od Pana, któremu dana jest wszelka władza na niebie i na ziemi, misję nauczania wszystkich narodów i głoszenia Ewangelii wszelkiemu stworzeniu, aby wszyscy ludzie przez wiarę, sakramenty i życie zgodne z Ewangelią, dostąpili zbawienia.
Biskupi jako następcy Apostołów i członkowie Kolegium, mają udział w odpowiedzialności apostolskiej i w powołaniu całego Kościoła pod zwierzchnictwem następcy św. Piotra.
Przez modlitwę, słuchanie Słowa Bożego i Komunię Świętą z radością uczestniczymy w święceniach biskupich Kościoła chicagowskiego.

Akt skruchy

Wobec wielkości łaski i kapłańskiej misji istnieje potrzeba ciągłego nawrócenia. Przypomnijmy w tym miejscu wołanie Ojca Kościoła, św. Grzegorza z Nazjanzu: "Wiem, czyimi jesteśmy sługami, w jakim stanie się znajdujemy, i kim jest Ten, do Kogo zmierzamy. Znam wielkość Boga i słabość człowieka, ale także jego moc. Kim więc jest biskup? Jest obrońcą prawdy, wznosi się z Aniołami, wielbi z Archaniołami, składa na ołtarzu dary ofiarne, uczestniczy w kapłaństwie Chrystusa, odnawia stworzenie, przywraca w nim obraz Boży, przysposabia je do świata wyższego i co najważniejsze: jest przebóstwiany i przebóstwia".

Przed Czytaniami

Głoszenie Ewangelii jest głównym zadaniem biskupów. Mają być oni autentycznymi nauczycielami. Przez posługę Słowa udzielają wierzącym mocy Bożej, wiodącej do zbawienia. Św. Paweł woła do biskupów: uważajcie na siebie, uważajcie na powierzoną trzodę, bo wilki drapieżne nie oszczędzą stada. Strzeżcie charyzmatu, aby zbawić siebie i tych, którzy was słuchają. Ziarno musi obumrzeć, aby wydać życie.

Obrzęd święceń

Po Ewangelii rozpoczyna się obrzęd święceń biskupich. Wszyscy wzywamy Ducha Świętego, śpiewając hymn O Stworzycielu Duchu, przyjdź, a potem, gdy kandydaci do święceń leżą krzyżem w prezbiterium, śpiewamy błagalną Litanię do Wszystkich Świętych. Po homilii i wyznaniu kandydatów, że chcą wypełnić wszystkie obowiązki tego urzędu, następuje włożenie rąk przez biskupów na ich głowy i modlitwa święceń, której najważniejszą część odmawiają wszyscy biskupi: "Teraz Boże, wylej na tego wybranego pochodzącą od Ciebie moc Ducha Świętego, który włada i kieruje, którego dałeś Twojemu umiłowanemu Synowi, Jezusowi Chrystusowi, On zaś dał Go świętym Apostołom, aby w różnych miejscach ustanowili Kościół, jako Twoją świątynię, na nieustanną cześć i chwałę Twojego Imienia".
W czasie modlitwy święceń, na głowach i ramionach wybranych na biskupów, spoczywa księga Ewangelii jako znak najważniejszego ich obowiązku. Namaszczenie głowy świętym Krzyżmem i wręczenie insygniów biskupich kończy obrzęd święceń.

Przygotowanie darów

Biskup naznaczony pełnią sakramentu kapłaństwa jest szczególnym szafarzem Eucharystii, którą sam ofiaruje i o której ofiarowanie się troszczy, a którą ustawicznie żywi się i wzrasta Kościół. Albowiem, nie co innego sprawia uczestnictwo w Ciele i Krwi Chrystusa, jak to właśnie, że się przemieniamy w to, co przyjmujemy.

Dziękczynienie

Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu składamy dziękczynienie:
- za dar Eucharystii, dzięki której Bóg jest z nami, bo jeżeli usunie się Boga i Jego Prawo z życia ludzi, nie będzie na świecie miejsca dla człowieka;
- dziękujemy z Ojcem Świętym za 2000 lat obecności Chrystusa w ludzkiej historii, bo bez Chrystusa ludzkie życie nie ma ani korzeni, ani sensu;
- Kościół chicagowski dziękuje Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu za dar biskupów Francisa, Tomasza i Gustavo:
- włożono im na głowę księgę Ewangelii, aby wiernie głosili Słowo Boże,
- namaszczono im głowy na znak pełni kapłaństwa Chrystusa,
- otrzymali pierścienie - znak wierności Kościołowi - Oblubienicy Chrystusa,
- otrzymali mitrę, która oznacza obowiązek dążenia do świętości,
- otrzymali pastorał - znak władzy rządzenia w Kościele.
Śpiewamy Te Deum - starożytny hymn Ciebie Boga wysławiamy, dziękując za wyświęconych biskupów Francisa, Tomasza i Gustavo, którzy udzielają nam błogosławieństwa.

Przed błogosławieństwem

Kiedy wezwani, pochylimy głowy na błogosławieństwo, prośmy z wyświęconymi biskupami Francisem, Tomaszem i Gustavo o Ducha Mądrości dla powołanych do rządzenia w Kościele, o pokój, który jest szczególnym darem Bożym i o łaskę, aby mogli troszczyć się o swoje owce, a owce pociągnięte ich odwagą w napominaniu do przestrzegania prawa Bożego, szły zawsze za swoimi pasterzami.