Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. duchowieństwo kieleckie podjęło starania o utworzenie w mieście gimnazjum katolickiego. W tym celu zostało powołane diecezjalne Towarzystwo Opieki nad Katolickim Gimnazjum. Na wniosek Towarzystwa 16 czerwca 1923 r. warszawskie Kuratorium Oświaty wydało koncesję na otwarcie Prywatnego Gimnazjum Męskiego w Kielcach. Gimnazjum otrzymało imię św. Stanisława Kostki, choć najczęściej nazywano je szkołą biskupią lub Biskupiakiem. Nauczanie szkolne rozpoczęto 1 września 1923 r., najpierw w wynajętych budynkach, potem od 1927 r. już w nowo wybudowanym gmachu przy drodze, dziś nazwanej ulicą Źródłową.
Dziedziną wychowania uczniów głównie zajmował się prefekt-inspektor. Pierwszym był ks. Paweł Tochowicz, który w latach 30. otrzymał do pomocy ks. Szczepana Sobalkowskiego. W wychowaniu kładziono wielki nacisk na wewnętrzną pracę ucznia nad sobą, na wyrobienie "poczucia odpowiedzialności za swoje czyny wobec Boga i sumienia". Wychowawca był z uczniami przy nauce i rekreacji, wyznaczał zajęcia i angażował do organizacji szkolnych. W szkole, której prefektem był ks. Tochowicz, działała Sodalicja Mariańska, samorząd szkolny, PCK, Liga Obrony Powietrznej Państwa, Liga Morska i Kolonialna, nie było natomiast miejsca na organizacje o charakterze politycznym. W opinii uczniów, osób postronnych, duchownych i świeckich, ks. prefekt Tochowicz cieszył się renomą nieprzeciętnego wychowawcy. Imponował wiedzą, znajomością kilku języków obcych, otwartością na wyzwania czasów, dobrocią i patriotyzmem. Oprócz pracy wychowawczej Ksiądz Prefekt nauczał w szkole propedeutyki filozofii. On również przystąpił do organizowania w Gimnazjum drużyny harcerskiej. Dzięki tej inicjatywie ks. Tochowicz stał się pierwszym z kapłanów kieleckich, organizujących harcerstwo na terenie diecezji kieleckiej. Wypada więc poświęcić mu nieco uwagi.
Urodził się 19 stycznia 1891 r. w Igołomi. Uczęszczał do szkół w Słomnikach i w Kielcach. W 1907 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Kielcach. Jako kleryk posłany został na studia w Akademii Duchownej w Petersburgu. Na kapłana został wyświęcony w 1914 r., po czym jako wikariusz pracował w Zagłębiu Dąbrowskim. Od 1915 r., przerwane wojną studia kontynuował we Fryburgu Szwajcarskim. Uwieńczył je w 1922 r. doktoratem z filozofii. Po powrocie do Kielc został skierowany do pracy w szkole katolickiej. W 1925 r. ks. Tochowicz wybrał czterech najlepszych uczniów z Gimnazjum i wysłał ich na kurs zastępowych do Ośrodka Szkoleniowego Głównej Kwatery ZHP w Łękawie. Razem z nimi utworzył potem w Szkole dwa harcerskie zastępy: "Orły" i "Kruki". Wkrótce powstały w Gimnazjum nowe zastępy, uformowała się VIII Drużyna Harcerska. W rok później harcerze z Biskupiaka ze swoim opiekunem wyjechali na pierwszy obóz, zorganizowany w Niwkach k. Daleszyc. Należy zaznaczyć, że był to jeden z pierwszych obozów w Polsce, w którym harcerze byli zakwaterowani pod namiotami.
W pracy wychowawczej ks. Tochowicza charakterystyczne jest współgranie pracy harcerskiej z programem wychowawczym, realizowanym w katolickiej szkole. Dla byłych absolwentów Szkoły, harcerzy, tak duchownych, jak i świeckich, na długo pozostały w pamięci słowa ks. prefekta Tochowicza: "O ile polepszycie dusze wasze, o tyle polepszycie państwo wasze" (parafraza A. Mickiewicza). Harcerstwo w katolickiej Szkole kieleckiej było dla ks. Tochowicza nie tyle organizowaniem dla młodzieży sposobów spędzania wolnego czasu, lecz szkołą kształtowania charakterów. Kielecki kapłan wpisywał się tą pracą w dzieje przedwojennego harcerstwa, mającego początek w prężnym wtedy ruchu skautingowym.
W 1935 r. ks. Tochowicz został mianowany wykładowcą w Seminarium Duchownym. W 1939 r. opuścił Kielce, dostał się do Brazylii. Po powrocie do kraju od 1957 r. był profesorem w Seminarium Duchownym w Łodzi. W 1967 r. przeniósł się do Domu Księży Emerytów w Kielcach. Zmarł 25 marca 1979 r.