Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Podwieczorek artystyczny z Graboszczanami

Niedziela zamojsko-lubaczowska 39/2017, str. 2

[ TEMATY ]

zespół

Joanna Ferens

Radosne śpiewy

Radosne śpiewy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zespół „Graboszczanie” powstał w 1963 r., kiedy to po raz pierwszy wystawiono sztukę „Wesele grabownickie” autorstwa Zofii Olejko i Marii Niedzińskiej. Franciszek Michańczyk, ówczesny kierownik Szkoły Podstawowej w Grabownicy Starzeńskiej był inicjatorem prac nad tymże widowiskiem, którego premiera miała miejsce 14 czerwca 1964 r. podczas zjazdu wychowanków szkoły. Zespół obrzędowy liczył wówczas ok. 50 osób. Dopiero w 1969 r. nastąpiło przekształcenie zespołu obrzędowego w Zespół Tradycyjnego Tańca Ludowego wraz z kapelą, zaś w 1989 r. przyjęto gwarową nazwę „Graboszczanie”. Zespół od początku wyróżniał się oryginalnym stylem i repertuarem, charakteryzowały go nawiązania do melodii grabownicko-brzozowskich, a także wykonywane walczyki, poleczki i polki, obereczki i melodie kościelne. Prawdziwy rozgłos kapeli rozpoczął się w 1993 r., kiedy to zespół zajął II miejsce na Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą.

W Biłgoraju 10 września „Graboszczanie” zaprezentowali się z dwugodzinnym występem, na który złożyły się piosenki i przyśpiewki ludowe kapeli oraz widowisko „Nasza krasula”. Jak podkreśla kierownik zespołu, Zofia Olejko, widowisko to właśnie na biłgorajskiej scenie zostało odegrane po raz pięćdziesiąty.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

– Jesteśmy zwykłymi amatorami, mieszkańcami Grabownicy Starzeńskiej, ładnej wsi słynącej z przemysłu naftowego. Zaczynaliśmy od widowiska obrzędowego „Wesele grabownickie”. Przez ponad 50 lat istnienia zagraliśmy dużo widowisk, mamy w repertuarze szesnaście przedstawień, zaś każde z nich było wielokrotnie nagradzane. „Nasza krasula” przedstawia niepowtarzalne zwyczaje i obrzędy związane z pierwszym wygonem krowy na pastwisko w wigilię święta św. Wojciecha (23 kwietnia) i przenosi nas w odległy, nieistniejący już świat na podkarpackiej wsi. Chcemy pokazać różne ciekawe obrzędy i zwyczaje, które do tej pory w Grabownicy są kultywowane tylko w kilku miejscach, a my chcemy to przypomnieć, bo zachowanie i przekazywanie tradycji następnym pokoleniom to nasz obowiązek – mówiła w ramach wprowadzenia Zofia Olejko. Widowisko to zdobyło, w 2008 r., I miejsce w XX Wojewódzkim Konkursie „Ludowe obrzędy i obyczaje” organizowanym pod patronatem marszałka województwa podkarpackiego. Przedstawienie prezentowane było także podczas rożnych imprez folklorystycznych na Podkarpaciu, a także w Tarnogrodzie i Kazimierzu nad Wisłą. Ponadto można było posłuchać grabownickich zagadek regionalnych czy grabownickiej „gadki” w wykonaniu solisty zespołu Mariana Tybora.

Zespół w swoim dorobku ma wiele innych widowisk obrzędowych, m.in.: „Wesele grabownickie”, „Zielarka Zośka”, „Z koszałką” czy „Święca Łuca w Grabownicy”. Działalność zespołu to także liczne występy i nagrania. Repertuar „Graboszczan” obejmuje różnorodną tematykę utworów: kolędy, pieśni dożynkowe oraz bogaty wachlarz melodii ludowych. „Graboszczanie” posiadają także dorobek fonograficzny, na swoim koncie mają 7 płyt.

Zespół „Graboszczanie” przyjechał do Biłgoraja na zaproszenie Biłgorajskiego Centrum Kultury. – Robimy już od lat podwieczorki muzyczne i artystyczne, dlatego wciąż szukamy nowych zespołów, które mogłyby się na naszej scenie zaprezentować. Odezwała się do nas Zofia Olejko, kierowniczka „Graboszczan”, gdyż zespół jeździ z koncertami po Polsce, jednocześnie zwiedzając kraj. Dlatego pomyśleliśmy, że nie sposób nie wykorzystać okazji, skoro są na Roztoczu, i nie zaprosić ich do nas, aby również biłgorajska publiczność miała możliwość posłuchania tak wybitnego i zasłużonego zespołu z wielowiekową tradycją – podkreśliła Maryla Olejko, kierownik artystyczny BCK.

– Profesjonalizm i zaangażowanie aktorów amatorów, a także członków kapeli są widoczne podczas każdego występu. Liczne nagrody i wyróżnienia są dowodem na to, że zespół jest ceniony i lubiany, a publiczność, która gromadzi się na występach, świadczy o popularności grupy i aprobacie dla folkloru ziemi brzozowskiej w wykonaniu „Graboszczan”. Działalność zespołu ukierunkowana jest przede wszystkim na zachowanie i ocalenie od zapomnienia tradycyjnej muzyki ludowej, śpiewu, tradycyjnego tańca, obrzędów i zwyczajów, rękodzieła ludowego, dawnych potraw i swojskiego jadła – dodaje Marzena Bąk z Muzeum Regionalnego w Brzozowie.

2017-09-21 09:32

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Śpiewa, tańczy, zaskakuje

Niedziela Ogólnopolska 32/2017, str. 36-37

[ TEMATY ]

Śląsk

zespół

Archiwum Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”

Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” tańczy i śpiewa na całym świecie

Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” tańczy i śpiewa na całym świecie

Z dyrektorem Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk” Zbigniewem Cierniakiem rozmawia Anna Wyszyńska

ANNA WYSZYŃSKA: – Zakończył się 64. sezon artystyczny „Śląska”. Czy był to sezon dobry?
CZYTAJ DALEJ

Św. Jan Chrzciciel de la Salle

[ TEMATY ]

św. Jan de la Salle

Peter Potrowl (talk)/pl.wikipedia.org

Pomnik Jana Chrzciciela de la Salle w kościele pod tym wezwaniem w Paryżu

Pomnik Jana Chrzciciela de la Salle w kościele pod tym wezwaniem w Paryżu

Urodził się w Reims 30 kwietnia 1651 r. w podupadłej rodzinie książęcej jako najstarszy z jedenaściorga rodzeństwa. W wieku 27 lat przyjął święcenia kapłańskie.

Trzy lata potem na uniwersytecie w Reims zdobył doktorat z teologii (1680 r.). Zaraz po święceniach otrzymał probostwo. Powierzono mu także kierownictwo duchowe nad szkołą i sierocińcem, prowadzonym przez Siostry od Dzieciątka Jezus. Jan postarał się w Rzymie o zatwierdzenie zakonu tychże sióstr. Bardzo bolał nad losem setek sierot, pozbawionych zupełnie pomocy materialnej i duchowej. Gromadził ich na swej plebanii, której część zamienił na internat. Następnie na użytek biednych dzieci oddał swój rodzinny pałac, a za pieniądze parafialne i otrzymane od pewnej zamożnej kobiety zakupił obszerny dom. Ludzie, którzy pomagali Janowi z czasem utworzyli zgromadzenie zakonne pod nazwą Braci Szkolnych. Za jego początek przyjmuje się datę 24 czerwca 1684 roku. Utworzył wiele typów szkół: podstawowe, wieczorowe, niedzielne, zawodowe, średnie, seminaria nauczycielskie. Nauka w nich odbywała się w języku ojczystym i była bezpłatna. Na polu pedagogiki Jan ma więc poczesne miejsce. W jego szkołach na pierwszym miejscu był język ojczysty, a nie wszechwładna łacina. Zniósł często stosowane w szkołach kary fizyczne W roku 1681 powstała pierwsza szkoła założona przez św. Jana w Reims (1681 r.), kolejna powstała w Paryżu (1688 r.), potem w Lyonie, w Rouen itd. W sto lat potem cała Francja była pokryta szkołami lasaliańskimi. Do rewolucji francuskiej (1789 r.) w samej Francji zgromadzenie miało 126 szkół i ponad 1000 członków. Dzisiaj Bracia Szkolni mają swe szkoły w prawie 90 krajach. Jan de la Salle zostawił po sobie bezcenne pisma. Najwybitniejsze z nich to: „Zasady dobrego wychowania”, które doczekało się ponad 200 wydań; nadto „Rozmyślania”, „Wskazania, jak prowadzić szkoły” i „Obowiązki chrześcijanina”. Bezcenne dla poznania ducha lasaliańskiego są także jego listy. Jan zmarł po krótkiej chorobie 7 kwietnia 1719 r. Beatyfikował go Leon XIII w 1888 r. On też wyniósł go uroczyście do chwały świętych w roku 1900. Pius XII ogłosił św. Jana de la Salle patronem nauczycieli katolickich (1950 r.). Ciało św. Jana, zbezczeszczone w czasie rewolucji francuskiej w roku 1793, dla bezpieczeństwa przeniesiono do Belgii, a w roku 1937 złożono przy domu generalnym zakonu w Rzymie.
CZYTAJ DALEJ

„Ewangelia życia” - 30 lat temu ukazała się Encyklika „Evangelium vitae”

2025-04-07 10:49

[ TEMATY ]

Encyklika

Włochy

Evangelium vitae

Marco Invernizzi

Włodzimierz Rędzioch

Marco Invernizzi

Marco Invernizzi

Marco Invernizzi - Włoski filozof i historyk, krajowy regent „Alleanza Cattolica”, stowarzyszenia świeckich katolików, którego celem jest studiowanie i upowszechnianie społecznej nauki Kościoła.

W 1995 r., po upadku Muru Berlińskiego w 1989 r. i wraz z końcem Związku Radzieckiego dwa lata później, świat zaczynał się zmieniać. Ludzkość wkroczyła w erę globalizacji - „wielkiej iluzji” postkomunizmu, kiedy rozpowszechniła się idea, że wolny rynek rozwiąże wszystkie problemy, uciszy broń i zapewni wszystkim ludziom obfitość żywności.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję