Uroczyste zakończenie Jubileuszowego Roku Miłosierdzia w archikatedrze przemyskiej połączone było z dziękczynieniem w 250. rocznicę koronacji figury Matki Bożej Jackowej Pani Przemyskiej. Mszy św. przewodniczył abp Adam Szal, wśród koncelebransów byli: arcybiskup senior Józef Michaliki, bp Stanisław Jamrozek, przemyscy kapłani na czele z kustoszem sanktuarium Matki Bożej Jackowej, proboszczem parafii archikatedralnej ks. prał. Mieczysławem Rusinem; w celebracji wzięli też udział przedstawiciele władz, służb mundurowych oraz liczni zaproszeni goście.
Reklama
Metropolita przemyski abp Adam Szal w homilii ukazał Maryję jako Matkę Miłosierdzia. (…) Stajemy tu, przed Twoją figurą, aby doświadczyć miłosierdzia i pociechy. Przychodzimy po to, abyś nauczyła nas, jak tę pociechę nieść innym, by nieść tę pociechę tym, którzy są w jakiejkolwiek potrzebie w jakimkolwiek ucisku. (…) W kończącym się Roku Miłosierdzia, chcemy uwrażliwić samych siebie, by nie tylko doświadczyć miłosierdzia, lecz także miłosierdziem umieć się dzielić i świadczyć miłosierdzie. (…) – Ubogaceni tym spotkaniem mamy iść z pośpiechem, jak Maryja poszła do swojej krewnej św. Elżbiety, aby czynić dobro. Oby w naszych parafiach, rodzinach, naszym życiu osobistym pobożność maryjna przejawiała się w poszanowaniu Słowa Bożego, w sięganiu po Ewangelię. Oby w każdym domu był krzyż, a obok krzyża obraz Matki Najświętszej. Oby pojawił się zwyczaj codziennej wspólnej modlitwy w intencji rodziny, obyśmy się modlili w intencji naszych dzieci.
Tak wielu ludzi modliło się tutaj, zawieszone obok figury Maryi wota, zapisy w księdze próśb i podziękowań oraz składane w cotygodniowej nowennie intencje świadczą o wielkiej czci i wierze. Nasi przodkowie, którzy tu, w Przemyślu, nazywali Maryję Statuą Pokoju, Rydwanem Tryumfalnym, Uzdrowieniem Chorych czy Matką Miłosierdzia i Dobroci, czy też po prostu Przemyską Panią. Prośmy Maryję, aby rozciągnęła płaszcz swojej opieki nad naszym miastem, nad archidiecezją, nad swoim Kościołem. Aby była nam nie tylko Królową, ale i Matką – powiedział Metropolita Przemyski.
W procesji z darami przyniesiono pozłacaną różę, która ma być znakiem wdzięczności i uwielbienia Pana Boga i Maryi. Na zakończenie uroczystości zebrani wspólnie odmówili akt zawierzenia Matce Bożej Jackowej oraz odśpiewali „Magnificat” jako wyraz wdzięczności Bogu za dar Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia.
Dr Arkadiusz Cincio, kierownik Działu Winiarskiego Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze
29 kwietnia mija 70 lat od wyzwolenia hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau pod Monachium, obozu, który był miejscem kaźni wielu duchownych, szczególnie polskich. Jednak oprócz duchowieństwa z Polski w obozie byli uwięzieni kapłani z Niemiec, Francji, Czech i Austrii. Wśród nich ks. Alban zu Löwenstein-Wertheim-Freudenberg, który swoje wspomnienia z pobytu w Dachau określił jako niezapomniany czas łaski
Z postacią ks. Albana po raz pierwszy zetknąłem się jakiś czas temu za sprawą mojego znajomego, dr. Arkadiusza Cincio, kierownika Działu Winiarskiego Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze. Dr Cincio bowiem od kilku miesięcy utrzymuje korespondencyjny kontakt z o. Hansem Bauerem, duchownym ze Zgromadzenia Misjonarzy Serca Jezusowego z Freilassing w Niemczech. O. Bauer w jednym z listów zwrócił się do dr. Cincio z prośbą o ustalenie miejsca, w którym ks. Alban został ochrzczony i wychowywał się. Sądził pierwotnie, iż jest to Drzonów (niem. Schlesisch Drehnow), wieś w województwie lubuskim, w gminie Świdnica, położona na terenie naszej diecezji. Jednak dr Cincio szybko ustalił, że chodzi o Drzeniów, wieś należącą do gminy Cybinka, w powiecie słubickim. Postać ks. Albana zainteresowała mnie z kilku powodów. Po pierwsze, urodził się, żył i wychowywał się w naszym regionie, w dawnym Drzeniowie. Po drugie, wywodził się z niemieckiego rodu książęcego, stanowiącego boczną linię rodu Wittelsbachów, jednej z najstarszych dynastii niemieckich. Po trzecie, jako przedstawiciel ewangelickiej części rodu, z nieustalonych dotąd przyczyn, przeszedł konwersję na katolicyzm. Po czwarte wreszcie, jako katolicki kapłan został uwięziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Dachau, a czas więzienia określił jako czas łaski. Wspomnienia, które spisał, pokazują, z jak brutalną rzeczywistością musiał się zetknąć. Nie stracił jednak wiary i zarówno w dobrych, jak i złych chwilach potrafił dostrzec źródło łaski Bożej. Dzięki uprzejmości dr. Cincio mogę zaprezentować na łamach naszych „Aspektów” przetłumaczone przez niego obszerne fragmenty wspomnień ks. Albana.
Archiwum Instytutu Prymasowskiego Stefana Kardynała Wyszyńskiego
3 maja 1966 r. – w dniu kulminacji obchodów milenium chrztu Polski na Jasnej Górze zgromadziła się katolicka Polska, by ponowić akt oddania się narodu w macierzyńską niewolę Maryi. Dla ówczesnej władzy było to święto zakazane.
W maju 1966 r., tak jak w 1791 r., chodziło o wolność narodu. W ten sposób tradycje trzeciomajowe po raz kolejny splotły ze sobą losy narodu i Kościoła.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1746220708.jpg)
