Maksymilian Kolbe został wydoskonalony przez cierpienie. Został zaproszony do tego, by naśladować Zbawiciela. Bóg udoskonalił go przez cierpienie, aresztowanie, przez więzienie, wreszcie poniżenie obozowego więźnia i straszną śmierć głodową – powiedział bp Roman Pindel w 33. rocznicę kanonizacji św. Maksymiliana.
W oświęcimskiej świątyni dedykowanej Męczennikowi bp Roman przewodniczył uroczystej Eucharystii. W homilii odwołał się do liturgicznego czytania z Listu do Hebrajczyków, ukazującego osobę Chrystusa, który jako człowiek potrzebował wydoskonalenia, by mógł stać się przewodnikiem zbawienia ludzi (por. Hbr 12, 2).
Pomóż w rozwoju naszego portalu
W modlitwie wzięli udział kapłani dekanatu oświęcimskiego, franciszkanie z Centrum św. Maksymiliana w Harmężach, siostry zakonne, przedstawiciele ruchów abstynenckich, górali oraz klerycy seminarium duchownego razem z przełożonymi. Celebrację poprzedziła wizyta bp. Pindla w KL Auschwitz, gdzie zginął św. Maksymilian. Razem z grupą kapłanów i świeckich bp Roman nawiedził celę śmierci o. Kolbego, złożono także wiązankę kwiatów pod ścianą straceń.
Reklama
Oświęcimskie uroczystości odprawiane są każdego roku z okazji rocznicy kanonizacji Patrona bielsko-żywieckiej diecezji. Do chwały ołtarzy Męczennika Miłości wyniósł Jan Paweł II w Watykanie 10 października 1982 r. 10 lat później, w związku z reorganizacją Kościoła w Polsce i powstaniem nowej diecezji bielsko-żywieckiej, św. Maksymilian został wybrany jej patronem. Oświęcimski kościół, któremu patronuje św. Maksymilian, został wybudowany jako wotum wdzięczności za świadectwo miłości złożone w KL Auschwitz przez franciszkanina. Konsekrowana w 1988 r. świątynia posiada cenne pamiątki związane z osobą świętego: obozowy różaniec przekazany przez o. Kolbego współwięźniowi, mszał obozowy z tekstem Mszy „De profundis” oraz krzyż pojednania, ofiarowany przez przedstawicieli Episkopatu Niemiec w 1980 r.
O. Rajmund Kolbe urodził się w Zduńskiej Woli w 1894 r. Do obozu koncentracyjnego trafił 28 maja 1941 r. 29 lipca zgłosił się dobrowolnie na śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia Franciszka Gajowniczka. Zginął śmiercią męczeńską, 14 sierpnia dobity przez Niemców zastrzykiem fenolu.
