Reklama

Turystyka

Barcelona bez końca

Barcelonę można zwiedzać niemal bez końca. A jeśli jeszcze dorzucić pobliskie Costa Brava, to podróż, pobyt, wakacje mogą być bajkowe – twierdzi Ewa Dałkowska, znana i lubiana aktorka filmowa i teatralna

Niedziela Ogólnopolska 33/2015, str. 42-43

[ TEMATY ]

turystyka

Witold Dudziński

Świątynia Sagrada Família wciąż jest w budowie

Świątynia Sagrada Família wciąż jest w budowie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Bazylika Sagrada Família jest jednym z takich miejsc w Barcelonie, do których można wracać wiele razy i podziwiać, oglądać, chłonąć – zaznacza aktorka. – Tym bardziej że za każdym razem jest inna – dodaje. Świątynia zmienia się, bo przecież wciąż jest w budowie. Często jest tam tłok, bo to jedno z miejsc, które każdy, kto przyjeżdża do Barcelony, na Costa Brava, Costa del Maresme, do Katalonii czy w ogóle do Hiszpanii, chce zobaczyć.

– Patrzę sobie na to, co jest nieskończone i niesamowite w swojej... nieskończoności, i oczom nie wierzę – mówi Ewa Dałkowska. Kiedy zostanie zakończona budowa – nie wiadomo, a już od lat fascynuje ludzi. – Z wielkim zainteresowaniem oglądałam w Barcelonie domy projektowane przez Antonia Gaudiego. Obłędne, jak wszystko, czego się tknął.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Co najbardziej urzeka aktorkę? – Forma, cyzelowanie go, rozmach, historia tego miejsca, ale i sam twórca, wszak Gaudi to sługa Boży, którego proces beatyfikacyjny trwa od lat. Wszystko to działa na wyobraźnię – mówi. – Zawsze żałuję, że w Barcelonie byłam za krótko.

Wizjonerski projekt

Barcelona jednoznacznie kojarzy się z Antoniem Gaudim, genialnym architektem, twórcą budynków, które stały się symbolami Barcelony i do dziś przyciągają miliony turystów. Sagrada Família, położona w modernistycznej części miasta Eixample, jest dziełem życia Gaudiego, najbardziej znanym. Imponująca świątynia jest budowana od końca XIX wieku.

Gaudi przejął zlecenie budowy Sagrada Família w 1883 r. (miał tylko skończyć gotowy projekt Francisca Villara), jednak przez pierwsze lata niespecjalnie nad nią pracował. Dopiero po 1914 r. poświęcił się zupełnie świątyni, jak sam mówił, może nie ostatniej zbudowanej, lecz zapewne pierwszej nowej generacji. Zamieszkał nawet na terenie budowy, a po śmierci został, zgodnie ze swym życzeniem, pochowany w świątyni.

Kościół jest zachwycającą, symboliczną budowlą z trzema gigantycznymi fasadami. Wschodnia – poświęcona jest narodzeniu Chrystusa, zachodnia – męce Pańskiej i śmierci, a południowa przedstawia Chrystusa w chwale. Cztery iglice każdej z nich symbolizują Apostołów, a wieża nad absydą – Matkę Bożą.

Reklama

Barceloński gotyk

Barcelona, stolica Katalonii, czasem pomyłkowo uchodząca także za stolicę Dzikiego Wybrzeża, z przyległościami liczy prawie 4 mln mieszkańców. Ma charakter śródziemnomorski nie tylko ze względu na położenie, ale także na historię, tradycję i wpływy kulturowe. Udokumentowane dzieje miasta sięgają II wieku przed Chrystusem, gdy Rzymianie założyli tu kolonię.

Miejsc godnych odwiedzenia w Barcelonie jest mnóstwo. Żeby poznać wszystkie, trzeba tam pobyć dłużej albo często wracać. Turysta, który nie zna historii okolicy, może być zdziwiony, gdy wśród nowoczesnych dzielnic Barcelony znajdzie ślady murów rzymskich, dzielnicę Gotycką albo trafi na siatkę ulic Eixample, dzielnicy powstałej na przełomie XIX i XX wieku.

W dzielnicy Gotyckiej koniecznie trzeba zwiedzić wspaniałą katedrę La Seu. Najpierw stała w tym miejscu rzymska świątynia, później pierwsza bazylika (IV wiek), którą zastąpiono kolejnym kościołem, a następnie meczetem. W XI wieku jego miejsce znów zajęła świątynia katolicka. La Seu zaczęto stawiać w XIII wieku, ale np. środkową wieżę ukończono dopiero na początku XX wieku. Koniecznie trzeba zajrzeć do pięknych krużganków, gdzie mieszka stadko gęsi. Nie można też pominąć pobliskich średniowiecznych pałaców: Domu Kanoników, Domu Dziekana i najciekawszego Domu Archidiakona.

Miasto ogród

Nawet Gaudi musiał od czegoś zacząć. W Barcelonie i okolicach można znaleźć wiele budynków i elementów małej architektury zaprojektowanych przez niego, zanim stworzył swoje największe dzieła. Taką budowlą jest dom rodziny Calvet, jedna z pierwszych budowli Gaudiego, obok którego można przejść obojętnie – chyba że zwróci się uwagę na elementy typowe dla architektury tego hiszpańskiego geniusza. Inny już jest modernistyczny Pałac Güell, usytuowany niedaleko słynnej ulicy La Rambla i portu.

Reklama

Wielu turystów odwiedza park Güell – duży ogród z elementami architektonicznymi w północnej części miasta. I słusznie: park – zaprojektowany przez Antonia Gaudiego na życzenie jego przyjaciela – przemysłowca Eusebia Güella, barcelońskiego przemysłowca, który, zauroczony angielskimi miastami ogrodami, przedsięwzięcie sfinansował – jest niesamowity. Choć projektu – w założeniu miało to być osiedle dla bogatej klienteli, obejmujące 60 działek na powierzchni ok. 20 ha w pobliżu tzw. Łysej Góry – nie ukończył. Powstało 5 budynków: 2 pawilony niedaleko wejścia i 3 w samym parku. W jednym z nich mieszkał sam Gaudi, zanim przeniósł się w pobliże Sagrada Família.

Dzikie Wybrzeże

Warto też zobaczyć katalońskie wybrzeże Costa del Maresme, a jeszcze bardziej Costa Brava (w dosłownym tłumaczeniu „dzikie wybrzeże”, które dawno przestało być dzikie).

Costa Brava umownie zaczyna się od położonej 70 km od Barcelony miejscowości Blanes – jednego z trzech najchętniej odwiedzanych, a położonych na południu wybrzeża, kurortów z kilkukilometrową plażą, przedzieloną strzelistym cyplem Sa Palomera, z którego rozciąga się niesamowity widok na miasto i morze. Pozostałe to sąsiednie Lloret de Mar i Tossa de Mar, gdzie w morzu można się kąpać do końca października.

Z Blanes do Lloret de Mar można dojść ścieżką turystyczną – w większości ocienioną, wiodącą klifem i zapewniającą niesamowite widoki. To dobra propozycja dla tych, którzy nie gustują w leżeniu na plaży. W Lloret de Mar, chyba najpopularniejszym kurorcie Katalonii, można znaleźć wszelkie rozrywki, jakich potrzebuje turysta na wakacjach, ale także gotycki kościół – z kolorowymi dachówkami i dobudowaną na początku XX wieku kaplicą Świętego Sakramentu, z mozaikową kopułą – i pomnik Sardany, przedstawiający tancerzy. Sardana to narodowy taniec Katalończyków, symbol ich jedności i solidarności.

Reklama

Miejsce utęsknione

Aktorka zawiodła się nieodległą, jak twierdzi – przereklamowaną Andorą, przez którą często jeżdżą turyści z Francji. Andora, kojarzona z innymi mikroskopijnymi krajami pełnymi zabytków i wdzięku, nie jest zbyt ciekawa. To kraj (i miasto – po katalońsku Andorra La Vella) dla miłośników tanich, bezcłowych zakupów i ewentualnie dla narciarzy i górskich wędrowców.

Ewa Dałkowska nie czuje się dobrze, gdy przebywa długo z dala od domu. Tęskni za nim i z ogromną ochotą wraca. Dlatego tak lubi podróżować – właśnie dla powrotów. – Od 10 lat mam miejsce, do którego zawsze tęsknię i zmierzam, czyli mój dom we wsi Jesówka pod Warszawą, z dużym ogrodem – mówi. W dali – las, pola i dzikie łąki.

2015-08-12 08:31

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Drawą przez Pojezierze Drawskie

Niedziela rzeszowska 32/2020, str. IV

[ TEMATY ]

turystyka

spływ kajakowy

Drawa

Mirek i Magda Osip-Pokrywka

Rzeka Drawa w górnym biegu

Rzeka Drawa w górnym biegu

To jedna z najpiękniejszych krajobrazowo nizinnych rzek Polski. Raz płynie szerokim leniwym nurtem pośród pól, kiedy indziej rwącym potokiem przez leśną doliną. Zapewne z tego właśnie powodu kilkakrotnie przemierzał ją kajakiem ze swoimi towarzyszami ks. Karol Wojtyła. Dla uwiecznienia tych wydarzeń szlak wodny Drawy od lat 90. nosi jego imię.

Jan Bielecki – jeden z uczestników kajakowych wypraw z przyszłym papieżem – tak je wspomina: Wujek był kapitanem kajaka – weterana o nazwie „Kalosz”. Często jednak przesiadał się na któryś z innych, dzięki czemu wszyscy mogli z nim podyskutować. Na Drawie było wspaniale. Wielokilometrowe odcinki bezludzia, pustki i ciszy, wspaniała pogoda. Pojezierze Drawskie to wielki rezerwat przyrody, m.in. grążele, nenufary […]. Spływ rozpoczynamy w Czaplinku. Chlubą miasta jest promenada, ciągnąca się wzdłuż nabrzeża aż do plaży miejskiej. Po drodze mija się pomosty żeglarskie i ośrodki sportów wodnych. Przy bulwarze ustawiono pomnik św. Jana Pawła II – Honorowego Obywatela Czaplinka. Upamiętnia on miejsce skąd ks. Karol Wojtyła w 1955 r. rozpoczął spływ. Najcenniejszym zabytkiem miasta jest romańsko-gotycki kościół Świętej Trójcy wzniesiony w XIV w. na wzgórzu zwanym Kazimierzowskim z unikalnym barokowy ołtarzem ze złoconym baldachimem. W pierwszej fazie do przepłynięcia jest Jezioro Drawsko, drugie pod względem głębokości jezioro w Polsce. Na wschodnim wybrzeżu mija się najpierw ruiny zamku templariuszy Drahim, a następnie wyspę Bielawę. Rzeka wypływa z jeziora zachodnią zatoką. Przełomy za Rzepowem należą do najbardziej urokliwych odcinków. Rzeka płynie dość wartkim nurtem w płytkim korycie, szczelnie zakrytym nachylonymi koronami drzew aż do młyna w Głęboczku, a później wypływa na jezioro Krosino. Połowa trasy jest w Złocieńcu, gdzie można zacumować w stanicy kajakowej i pójść zwiedzić miasteczko (można tu również przenocować). Przy gotyckim kościele mariackim z XV w. usytuowano kamień z tablicą upamiętniającą trzykrotny pobyt Karola Wojtyły. Dalej rzeka meandruje spokojnym nurtem w słabo zalesionym terenie, między szuwarami i polami, mijając po drodze niewielkie osady Rzęśnice i Dalewo, pomiędzy którymi znajduje się kultowe pole namiotowe Czubajka. Z czasem na horyzoncie ukaże się strzelista kościelna wieża, to znak, że dopływamy do Drawska Pomorskiego. Na przedmieściach, na prawym brzegu warto zatrzymać się na skwerze z olbrzymim głazem, upamiętniający miejsce biwakowania ks. Karola Wojtyły w 1955 r.

CZYTAJ DALEJ

„Napełnił naczynie wodą i zaczął umywać uczniom nogi” (J 13, 5)

Niedziela warszawska 15/2004

[ TEMATY ]

Wielki Tydzień

pl.wikipedia.org

Mistrz Księgi Domowej, "Chrystus myjący nogi apostołom", 1475

Mistrz Księgi Domowej,

1. Wszelkie „umywanie”, „obmywanie się” lub kogoś albo czegoś kojarzy się ściśle z faktem istnienia jakiegoś brudu. Umywanie to akcja mająca na celu właśnie uwolnienie się od tego brudu. I jak o brudzie można mówić w znaczeniu dosłownym i przenośnym, taki też sens posiada czynność obmywania; jest to oczyszczanie się z fizycznego brudu albo akcja symboliczna powodująca uwolnienie się od moralnego zbrukania. To ten ostatni rodzaj obmycia ma na myśli Psalmista, kiedy woła: „Obmyj mnie całego z nieprawości moich i oczyść ze wszystkich moich grzechów …obmyj mnie a stanę się bielszy od śniegu” (Ps 51, 4-9). Wszelkie „bycie brudnym” sprowadza na nas złe, nieprzyjemne samopoczucie, uwolnienie się zaś od owego brudu przez obmycie przynosi wyraźną ulgę.
Biblia mówi wiele razy o obydwu rodzajach zarówno brudu jak i obmycia, czyli oczyszczenia. W rozważaniach niniejszych zajmiemy się obmyciami z brudu w znaczeniu moralnym.

CZYTAJ DALEJ

Panie! Bądź dla nas codziennym zmartwychpowstawaniem!

2024-03-28 23:44

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Chrystus zmartwychwstał, lecz każdy z wierzących musi szukać zrozumienia wielkości tej prawdy w swoim życiu i sił, których ona udziela.

Ewangelia (J 20,1 -9)

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję