Kard. Pietro Parolin przypomniał, że już w pierwszych dniach konfliktu, 2 sierpnia 1914 r., na kilkanaście dni przed śmiercią, Pius X skierował do wszystkich katolików świata adhortację Dum Europa – ostrzeżenie przed nie dającymi się przewidzieć krwawymi konsekwencjami wojny. Jego następca Benedykt XV od samego początku pontyfikatu apelował o jej powstrzymanie i trwały, sprawiedliwy pokój. Stolica Apostolska nie prowadziła polityki zwykłej neutralności, ale pełnej bezstronności i działania dobroczynnego. Podczas gdy neutralność to wyobcowanie, jeśli nie wprost obojętność względem uczestników konfliktu, bezstronność zakłada równość wszystkich – wyjaśnił kardynał sekretarz stanu. Taką postawę Stolicy Apostolskiej interpretowano błędnie jako brak politycznej odwagi, gdyż Papież nie chciał publicznie potępiać działań żadnej ze stron. Tymczasem zatroszczył się on od razu o los rannych i jeńców wojennych. Akcją pomocy kierował ks. Eugenio Pacelli, przyszły Pius XII.

Kard. Parolin zwrócił też uwagę, że w ocenie roli Kościoła podczas pierwszej wojny światowej nie należy uwzględniać wyłącznie działań Stolicy Apostolskiej, z konieczności ograniczonych. Liczni katolicy, tak duchowni, jak świeccy, dali odważne świadectwo miłosierdzia, niosąc pomoc na polach walki, w szpitalach czy przy opiece nad sierotami.