MILENA KINDZIUK: – Był Ksiądz zastępcą redaktora naczelnego „Niedzieli” ds. Europy Zachodniej i Bliskiego Wschodu, a następnie delegatem tygodnika na ten teren. Teraz jest Ksiądz w zupełnie innej roli. Zaskoczony?
KS. DR PAWEŁ RYTEL-ANDRIANIK: – Pogodzony (śmiech). Kiedy mój ksiądz biskup Tadeusz Pikus zapytał, czy wyrażam zgodę na wystawienie mojej osoby jako kandydata na rzecznika KEP, odpowiedziałem, że jestem do dyspozycji Kościoła. Miałbym wyrzuty sumienia, gdybym powiedział inaczej. Dzisiejsza decyzja zaś jest wolą księży biskupów.
– Dlaczego związał się Ksiądz akurat z „Niedzielą”?
– Z „Niedzielą” jestem związany właściwie od dzieciństwa. W moim domu rodzinnym, w diecezji drohiczyńskiej, od lat 80. ubiegłego wieku prenumerowano „Niedzielę”. I tak jest do dzisiaj. Później, kiedy jako kleryk byłem już w seminarium, bp Antoni Dydycz poprosił mnie, bym pisał do „Niedzieli” artykuły. I tak zaczęła się moja współpraca z tym tygodnikiem. Następnie, kiedy zostałem wikariuszem w Ostrożanach, wydawaliśmy gazetkę parafialną „Niedziela Ostrożańska”, która stanowiła wkładkę do „Niedzieli Podlaskiej”. Później, gdy studiowałem za granicą, pozostawałem w kontakcie z ks. inf. Ireneuszem Skubisiem, który prosił, bym pisał do „Niedzieli” i pomógł w promocji tygodnika we Włoszech i w Jerozolimie. Tak więc „Niedziela” od zawsze była w moim domu i ja w „Niedzieli” czuję się jak w domu. Teraz przyszedł czas, aby zapoznać się bliżej z innymi domami, począwszy od sąsiadów.
– Cieszy się Ksiądz z nominacji na rzecznika Episkopatu?
– Zawierzam tę posługę oraz wszystkich współpracowników opiece Matki Najświętszej przez wstawiennictwo św. Jana Pawła II. Tak przyjmuję ten wybór.
– Rzecznik jest apostołem Dobrej Nowiny. Tak Ksiądz się czuje?
– Dokładnie tak! Meritum sprawy dobrze oddaje język włoski, a dokładnie określenie „portavoce” – ten, który niesie („porta”) głos („voce”) – a więc jestem tym, który niesie głos biskupów.
– Jak będzie Ksiądz docierał do ludzi spoza Kościoła?
– Uczę się od ks. prof. Józefa Klocha, który od 12 lat pełni tę posługę. To właśnie on posługuje się najnowszymi środkami przekazu, takimi jak Twitter i Facebook, aby dotrzeć także do ludzi na peryferiach.
– Rzecznik nie tylko niesie przekaz Dobrej Nowiny – musi również wyjaśniać sprawy trudne, problematyczne. Znamienne jest, że nominacja Księdza przypadła w dniu, w którym Episkopat prezentuje raport o pedofilii w Kościele...
– W takich kwestiach też prezentuje się stanowisko księży biskupów. Co do tych bolesnych spraw przykładem jest właśnie Konferencja Episkopatu Polski, której stanowisko można podsumować w słowach: zero tolerancji dla pedofilii.
Reklama
– Nie będzie więc Ksiądz uciekał od wyjaśniania spraw trudnych?
– Od dawna mówi się, że ksiądz to człowiek, który ma w jednym ręku Pismo Święte, a w drugim aktualną prasę. Dlatego bieżące wyzwania są oświecane światłem Biblii.
– Czy będzie Ksiądz współpracował ze wszystkimi mediami?
– Zaraz po ogłoszeniu woli księży biskupów zostałem poproszony, aby nawiązać kontakt z dziennikarzami. Ponieważ zostałem powołany do pracy z dziennikarzami, zarówno w Polsce, jak i za granicą, jestem do dyspozycji zarówno księży biskupów, jak i dziennikarzy.
– Pójdzie Ksiądz do każdej stacji, każdej gazecie udzieli wywiadu?
– Moim zadaniem jest przekazywanie głosu księży biskupów ludziom, wszędzie tam, gdzie oni mieszkają, żyją. Jestem otwarty na wszystkie środowiska, które chcą pytać. Przez środki społecznego przekazu, w tym przez media społecznościowe, można dzisiaj dotrzeć z dobrą wiadomością do wielu ludzi.
– Jak ocenia Ksiądz dzisiejsze media w aspekcie przekazywania informacji o Kościele?
– Dziś mamy więcej możliwości, niż to było wcześniej. Same zaś katolickie środki przekazu nie są doceniane. Dowiedziałem się ostatnio, że ok. 60 proc. Polaków korzysta z mediów katolickich – słucha, ogląda lub czyta. Gratulacje i tak trzymać!
Ogromnie ważną rolą mediów katolickich jest strzec prawdy i właściwie ją przekazywać.
- Ogromnie ważną rolą mediów katolickich jest strzec prawdy i właściwie ją przekazywać. Oznacza to także demaskowanie zła i fałszu lansowanego przez media dalekie w swych założeniach od nauczania Kościoła, obnażanie pozorów dobra, które stwarza zło, by przyciągać – powiedział biskup kaliski Edward Janiak w rozmowie z KAI z okazji wspomnienia św. Franciszka Salezego, patrona dziennikarzy.
O św. Teresie od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, karmelitance z Lisieux we Francji, powstały już opasłe tomy rozpraw teologicznych. W tym skromnym artykule pragnę zachęcić
czytelników do przyjaźni z tą wielką świętą końca XIX w., która także dziś może stać się dla wielu ludzi przewodniczką na krętych drogach życia. Może także pomóc w zweryfikowaniu własnego stosunku
do Pana Boga, relacji z Nim, Jego obrazu, który nosimy w sobie.
Życie św. Teresy daje się streścić w jednym słowie: miłość. Miłość była jej głównym posłannictwem, treścią i celem jej życia. Według św. Teresy, najważniejsze to wiedzieć, że jest się kochanym,
i kochać. Prawda to, jak może się wydawać, banalna, ale aby dojść do takiego wniosku, trzeba w pełni zaakceptować siebie. Św. Teresie wcale nie było łatwo tego dokonać. Miała niesforny charakter.
Była bardzo uparta, przewrażliwiona na swoim punkcie i spragniona uznania, łatwo ulegała emocjom. Wiedziała jednak, że tylko Bóg może dokonać w niej uzdrowienia, bo tylko On kocha miłością bez
warunków. Dlatego zaufała Mu i pozwoliła się prowadzić, a to zaowocowało wyzwoleniem się od wszelkich trosk o samą siebie i uwierzeniem, że jest kochana taką, jaka jest.
Miłość to dla św. Teresy "mała droga", jak zwykło się nazywać jej duchowy system przekonań, "droga zaufania małego dziecka, które bez obawy zasypia w ramionach Ojca". Św. Teresa ufała bowiem
w miłość Boga i zdała się całkowicie na Niego. Chciała się stawać "mała" i wiedziała, że Bogu to się podoba, że On kocha jej słabości.
Ona wskazała, na przekór panującemu długo i obecnemu często i dziś przekonaniu, że świętość nie jest dostępna jedynie dla wybranych, dla tych, którzy dokonują heroicznych czynów, ale jest
w zasięgu wszystkich, nawet najmniejszych dusz kochających Boga i pragnących spełniać Jego wolę. Św. Teresa była przekonana, że to miłosierdzie Boga, a nie religijne zasługi, zaprowadzi
ją do nieba. Św. Teresa chciała być aktywna nie w ćwiczeniu się w doskonałości, ale w sprawianiu Bogu przyjemności. Pragnęła robić wszystko nie dla zasług, ale po to, by Jemu było miło
i dlatego mówiła: "Dzieci nie pracują, by zdobyć stanowisko, a jeżeli są grzeczne, to dla rozradowania rodziców; również nie trzeba pracować po to, by zostać świętym, ale aby sprawiać radość
Panu Bogu".
Św. Teresa przekonuje w ten sposób, że najważniejsze to wykonywać wszystko z miłości do Pana Boga. Taki stosunek trzeba mieć przede wszystkim do swoich codziennych obowiązków, które często
są trudne, niepozorne i przesiąknięte rutyną. Nie jest jednak ważne, co robimy, ale czy wykonujemy to z miłością. Teresa mówiła, że "Jezus nie interesuje się wielkością naszych czynów ani nawet
stopniem ich trudności, co miłością, która nas do nich przynagla".
Przykład św. Teresy wskazuje na to, że usilne dążenie do doskonałości i przekonywanie innych, a zwłaszcza samego siebie, o swoich zasługach jest bezcelowe. Nigdy bowiem nie uda się
nam dokonać takich czynów, które sprawią, że będziemy w pełni z siebie zadowoleni, jeśli nie przekonamy się, że Bóg nas kocha i akceptuje nasze słabości. Trzeba zgodzić się na swoją małość,
bo to pozwoli Bogu działać w nas i przemieniać nasze życie. Św. Teresa chciała być słaba, bo wiedziała, że "moc w słabości się doskonali".
Ta wielka święta, Doktor Kościoła, udowodniła, że można patrzeć na Boga jak na czułego, kochającego Ojca. Jednak trwanie w takim przekonaniu nie przyszło jej łatwo. Przeżywała wiele trudności
w wierze, nieobce były jej niepokoje i wątpliwości, znała poczucie oddalenia od Boga. Dzięki temu może być nam, ludziom słabym, bardzo bliska. Jest także dowodem na to, że niepowodzenia i trudności
są wpisane w życie każdego człowieka, nikt bowiem nie rodzi się święty, ale świętość wypracowuje się przez walkę z samym sobą, współpracę z łaską Bożą, wypełnianie woli Stwórcy.
Teresa zrozumiała najgłębszą prawdę o Bogu zawartą w Biblii - że jest On miłością - i dlatego spośród licznych powołań, które odczuwała, wybrała jedno, mówiąc: "Moim powołaniem jest
miłość", a w innym miejscu: "W sercu Kościoła, mojej Matki, będę miłością".
Proszę was, byście w tym miesiącu codzienny różaniec ofiarowali w intencji pokoju. Niech wam towarzyszy opieka świętych Aniołów Stróżów! - wskazał Ojciec Święty podczas środowej audiencji generalnej. Zwrócił się także do pielgrzymów z diecezji włocławskiej, którzy w tych dniach pielgrzymują do Rzymu z okazji Jubileuszu 2025.
„Serdecznie pozdrawiam Polaków, a zwłaszcza pielgrzymów z diecezji włocławskiej z ich biskupem diecezjalnym i biskupem pomocniczym seniorem. Proszę was, byście w tym miesiącu codzienny różaniec ofiarowali w intencji pokoju. Niech wam towarzyszy opieka świętych Aniołów Stróżów! Z serca wam błogosławię!”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
