Reklama

O Polakach i Polonii w Chicago

O duszpasterstwie w amerykańskich parafiach z bp. Andrzejem Wypychem z Chicago rozmawia ks. Waldemar Wesołowski

Niedziela Ogólnopolska 46/2014, str. 21

Ks. Waldemar Wesołowski

Bp Andrzej Wypych

Bp Andrzej Wypych

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

KS. WALDEMAR WESOŁOWSKI: - Jak to się stało, że Ksiądz pochodzący z Krakowa znalazł się w Chicago i tam został biskupem?

BP ANDRZEJ WYPYCH: - Najpierw to łaska Boża, że tak się stało, a potem uwarunkowania ludzkie. Moja rodzina wyjechała do Stanów Zjednoczonych, a ja zostałem w Polsce sam. Ukończyłem seminarium w Krakowie, po święceniach pracowałem 3 lata w parafii, a potem dołączyłem do mojej rodziny. W USA pracuję od 30 lat. W ostatnim czasie zostałem wyświęcony na biskupa pomocniczego. Jak to się stało? Tego nie wiem. Myślę, że znowu zadziałała łaska Boża. Choć było wielu innych, to jednak Pan Bóg spojrzał na mnie i zechciał, abym był Jego apostołem, za co jestem Mu bardzo wdzięczny. Cieszę się, bo jako biskup mogę wiele zdziałać dla Pana i ludzi, dla Polonii.

- Czy są jakieś różnice w pracy duszpasterskiej w Polsce i USA?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

- Warunki pracy zawsze są związane z czasem, miejscem i okolicznościami historycznymi. Kościół ciągle się rozwija, nie jest skamieniały. Kościół w Chicago charakteryzuje wielość narodowości, rozmaitość kultur i cywilizacji. Prowadzimy duszpasterstwo w 32 językach. Ich wzajemne przenikanie się wpływa oczywiście również na Kościół. W pracy duszpasterskiej musimy tę różnorodność uwzględnić. Także Polacy dużo wnoszą do życia miejscowego Kościoła. Wiele nas łączy, ale jest też wiele różnic. To stanowi o wielkim bogactwie i możliwościach. W Kościele amerykańskim i chicagowskim akcentujemy zaangażowanie w życie wspólnoty ludzi świeckich. Formowanie świeckich w życiu parafialnym jest zatem mocno podkreślane. Angażujemy świeckich w liturgię. Jeśli chodzi o jej przygotowanie i przeżywanie, to jestem pod wrażeniem Kościoła polskiego. Muszę powiedzieć, że pod tym względem jesteście dalej niż my, choć my też staramy się o to dbać. Ludzie przyjeżdżający do nas z Polski wnoszą w nasze życie dobrego ducha, sami przy tym uczą się nowych form duszpasterskich. Moja rola polega na trosce, by szło to w dobrym kierunku.

- Kiedy mówimy o Polonii w Chicago, nie mamy już na myśli jednolitej społeczności?

- Od 1830 r. Chicago zaczęło się rozwijać jako miasto, zaczęła napływać ludność. Wielu Polaków przybyło tam zwłaszcza pod koniec XIX wieku. To były bardzo trudne czasy. Wielki rozwój gospodarczy nastąpił dopiero w latach 50. XX wieku. Po I wojnie światowej część Polaków wróciła do kraju, nie wszyscy jednak zaklimatyzowali się i powrócili do Chicago. Potem wybuchła II wojna światowa, kolejna emigracja. Dzieci pierwszych emigrantów urodzone w Stanach mocno się „zamerykanizowały”, choć kulturowo starały się nawiązywać do polskiej tradycji. Mocne były też uczucia patriotyczne i zatroskanie o Polskę. Tak m.in. powstała Liga Katolicka dla Religijnej Pomocy Kościołowi w Polsce. To jakby ta pierwsza Polonia. O drugiej mówimy, kiedy myślimy o latach 80. XX wieku, o zrywie „Solidarności” i stanie wojennym w Polsce. Wtedy wyemigrowało wiele osób. Do Chicago przybyło ok. 300 tys. Polaków. Ta grupa przywiozła inne elementy kulturowe niż poprzednia. Następna była emigracja zarobkowa. Tak więc Polonia nie jest monolitem i wiele można mówić o każdej grupie.

- Wspomniał Ksiądz Biskup o Lidze Katolickiej, za którą jest teraz odpowiedzialny. To m.in. dzięki niej wielu księży mogło studiować w Rzymie.

Reklama

- Liga Katolicka dla Religijnej Pomocy Kościołowi Polsce, a teraz i Polonii, to organizacja złożona głównie z ludzi polskiego pochodzenia. Początkowo chodziło o organizowanie pomocy Polakom przed II wojną, po jej zakończeniu i w czasach komunizmu. Chodziło też o upominanie się o sprawy polskie u amerykańskich władz. Sam spieszyłem z pomocą materialną Polsce w czasach „Solidarności”. W Lidze są zaangażowani duchowni i świeccy, którzy wspomagają materialnie i duchowo Polaków w ojczyźnie i na świecie. Odkąd sytuacja w Polsce się poprawiła, nasze działania kierujemy do Polaków w biedniejszych krajach. Wspomagamy np. w dalszym ciągu dwa polskie domy dla księży studiujących w Rzymie - Instytut Polski i Kolegium Polskie; było jeszcze polskie seminarium w Paryżu, ale tam sytuacja się zmieniła. Rocznie przekazujemy na ten cel ok. 200 tys. dolarów ze składek Polonii. Dla nas ważne jest, by polscy księża się kształcili, by byli otwarci na świat, mądrzy, inteligentni, by polski Kościół miał wykształconych kapłanów. To jest wartość bezcenna. Swoją późniejszą posługą i pracą naukową spłacają ten dług.

- Jakie są najważniejsze cele duszpasterstwa polonijnego w Chicago?

- My nie mamy polskich parafii. Duszpasterstwo polonijne jest częścią duszpasterstwa diecezjalnego. Pod parasolem Ligi Katolickiej stworzyliśmy Duszpasterstwo Rodzin pw. Matki Bożej Częstochowskiej. W centrum jest zatem rodzina oraz różne wymiary jej życia: religia, edukacja, praca, kultura, wypoczynek. Na tych obszarach formujemy naszą chrześcijańską i polską tożsamość. Szczególny nacisk kładziemy na formację dzieci, młodzieży i studentów. Dbamy o duszpasterstwo narzeczonych, podkreślamy piękno chrześcijańskiego małżeństwa i znaczenie sakramentu małżeństwa. Dbamy też o zachowanie polskiej kultury i tradycji. Ponadto naszą misją jest budowanie jedności Polonii, promowanie Polonii w Kościele i amerykańskim społeczeństwie, aktywne uczestnictwo w misjach obsługiwanych przez polskich misjonarzy i misjonarki, przydzielanie stypendiów akademickich polonijnej młodzieży rzymskokatolickiej, pomoc finansowa w kształceniu i formowaniu liderów w strukturach parafialnych w USA.

- A jak wygląda sprawa powołań w Kościele chicagowskim?

- Dzięki Bogu mamy powołania, obserwujemy widoczny wzrost liczby powołań. Brakuje nam tylko duszpasterzy do większych grup wiernych, które przyjeżdżają do Stanów, a które mają swoje specyficzne potrzeby, jak np. Polonia. Miejscowi księża - nawet ci, którzy pochodzą z polskich rodzin, ale w USA się już urodzili i wychowali - nie wszystkie problemy są w stanie zrozumieć i im zaradzić. Dlatego szukamy chętnych do takiej pracy. Chcę jednak podkreślić, że muszą to być księża mający nastawienie do służby, w pewnym sensie bohaterowie, chcący ukazać piękno chrześcijańskiego życia. Księża otwarci, szczodrzy, odważni, oddani sprawie Kościoła, chcący budować cywilizację miłości...

2014-11-12 09:20

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Abp Adrian Galbas: Jestem zdruzgotany wiadomością, że jeden z moich księży brutalnie zamordował człowieka

2025-07-25 22:19

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

Karol Porwich/Niedziela

Abp Adrian Galbas

Abp Adrian Galbas

Słowo abp. Adriana Galbasa w związku z ustaleniami Prokuratury Okręgowej w Radomiu.

Siostry i Bracia, nie mam dziś dla Was słów pocieszenia, a tym bardziej wyjaśnienia czy wytłumaczenia. Jestem przybity i zdruzgotany wiadomością, że jeden z moich księży brutalnie zamordował człowieka – ubogiego i bezdomnego. Nie mam odpowiedzi na żadne pytanie zaczynające się od słowa: „dlaczego?”.
CZYTAJ DALEJ

Rozważania bp. Andrzeja Przybylskiego: XVII niedziela zwykła

2025-07-25 12:09

[ TEMATY ]

bp Andrzej Przybylski

BP KEP

Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedzielę w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.

Bóg rzekł do Abrahama: «Głośno się rozlega skarga na Sodomę i Gomorę, bo występki ich mieszkańców są bardzo ciężkie. Chcę więc zstąpić i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się». Wtedy to dwaj mężowie odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem. Podszedłszy do Niego, Abraham rzekł: «Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego! Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?» Pan odpowiedział: «Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu przez wzgląd na nich». Rzekł znowu Abraham: «Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem. Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy z braku tych pięciu zniszczysz całe miasto?» Pan rzekł: «Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu». Abraham znów odezwał się tymi słowami: «A może znalazłoby się tam czterdziestu?» Pan rzekł: «Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu». Wtedy Abraham powiedział: «Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu?» A na to Pan: «Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu». Rzekł Abraham: «Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło się tam dwudziestu?» Pan odpowiedział: «Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu». Na to Abraham: «Niech mój Pan się nie gniewa, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu?» Odpowiedział Pan: «Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu».
CZYTAJ DALEJ

We wspomnienie św. Joachima i św. Anny

2025-07-27 20:05

Uniwersytecka Kolegiata św. Anny w Krakowie

- Rodzina jest darem i jednocześnie zadaniem. W rodzinie przychodzimy na świat i dorastamy w atmosferze, którą może zapewnić tylko rodzina – wspólnota bliskich i kochających się osób. Nikt i nic nie zastąpi dziecku takiej wspólnoty – mówił kard. Stanisław Dziwisz podczas uroczystości odpustowych w krakowskiej parafii św. Anny.

W dniu wspomnienia św. Joachima i św. Anny, rodziców Najświętszej Maryi Panny, kard. Stanisław Dziwisz przewodniczył Mszy św. wieńczającej uroczystości odpustowe w Uniwersyteckiej Kolegiacie św. Anny w Krakowie.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję