Reklama
Losy tego cudownego wizerunku Maryi były niezwykle burzliwe. W XVI wieku Ojcowie Dominikanie otrzymali go od papieża Klemensa VIII i przywieźli go do Latyczowa, przybywając tam z misją ewangelizacji Rusi. Od początku obecność wizerunku owocowała wieloma cudami, a wierni doznawali umocnienia i pocieszenia. Podczas powstania Chmielnickiego obraz został wywieziony do Lwowa, skąd powrócił w 1722 r. Po kasacie zakonu przez rząd carski opiekę nad sanktuarium sprawowali księża diecezjalni. W czasie I wojny światowej przebywał przez pewien czas w Winnicy. Ze względu na rewolucję bolszewicką wywieziono go do Warszawy. Później, w 1935 r. umieszczono go w Łucku (Latyczów po traktacie ryskim został po stronie bolszewickiej, więc obraz nie mógł tam powrócić). W 1945 r. Łuck znalazł się w Związku Radzieckim, dlatego opiekujące się obrazem siostry ze Zgromadzenia Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej wywiozły go potajemnie do ich kaplicy w Lublinie przy ul. Bernardyńskiej. W 1984 r. obraz został przeniesiony do domu przy ul. I Armii Wojska Polskiego. Po odzyskaniu przez wiernych kościoła w Latyczowie została tam umieszczona kopia cudownego obrazu, poświęcona przez Benedykta XVI w 2006 r. Przez wiele lat wizerunek Pani Latyczowskiej znajdował się w zakonnej kaplicy, trudno dostępny dla szerszej grupy wiernych. Dzięki staraniom abp. Stanisława Budzika od 4 października 2014 r., w 236. rocznicę koronacji obrazu, znajdzie nowe miejsce w kościele pw. Matki Bożej Różańcowej przy ul. Bursztynowej w Lublinie. Obecnie trwa jego peregrynacja do 20 lubelskich kościołów, zgodnie z 20 tajemnicami różańcowymi.
Pierwszą stacją peregrynacji była archikatedra lubelska. 15 września obraz Matki Bożej przywitał proboszcz ks. Adam Lewandowski i przedstawicielka wspólnoty parafialnej. Przełożona sióstr służek s. Zofia Wamyj przedstawiła krótko historię obrazu i we wzruszających słowach podziękowała Matce Bożej za Jej przemożną opiekę. Przed Mszą św. została odczytana Ewangelia według św. Łukasza i zabrzmiało radosne „Magnificat”. Następnie rozpoczęła się uroczysta Msza św. pod przewodnictwem bp. Ryszarda Karpińskiego z udziałem wielu kapłanów. Homilię wygłosił o. Grzegorz Kluz, przeor klasztoru Ojców Dominikanów na Starym Mieście. Wyraził on radość, że teraz wizerunek Matki Bożej Latyczowskiej znajdzie miejsce w kościele pw. Matki Bożej Różańcowej w Lublinie. Przypomniał, że to dominikanie otrzymali wizerunek Maryi, aby Ona wspierała ich w pracy misyjnej na Wschodzie. Jak podkreślał, Maryja jest nie tylko opiekunką ludu rzymskiego, ale całego ludu Bożego. Pomocą jest Różaniec – modlitwa, która będąc streszczeniem Ewangelii przybliża do Jezusa Chrystusa. Kaznodzieja mówił, że powinniśmy uważnie słuchać Maryi, która zawsze wskazuje na swojego Syna, polecając, by wiernie wypełniać Jego wolę.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Pod koniec Mszy św. ks. Adam Lewandowski – dziękując kapłanom, a szczególnie bp. Ryszardowi Karpińskiemu oraz wiernym za przybycie na uroczystość powitania Matki Bożej Latyczowskiej – wyraził nadzieję, że kościół pw. Matki Bożej Różańcowej stanie się po archikatedrze i kościele Dominikanów kolejnym miejscem wielkiego kultu Matki Bożej w naszym mieście. Szczególne słowa wdzięczności skierował ku siostrom służkom za uratowanie i prawie 70 lat opieki nad obrazem Maryi w Lublinie.
Po Mszy św. kapłani archikatedry poprowadzili czuwanie maryjne z rozważaniami przeplatanymi pieśniami przy akompaniamencie gitarowym. Zakończyło się ono modlitwą różańcową (tajemnica Zwiastowanie) i Apelem Jasnogórskim, po którym błogosławieństwa udzielił proboszcz ks. Adam Lewandowski. Obraz Matki Bożej Latyczowskiej przebywał w archikatedrze cały kolejny dzień, skąd został przekazany parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny na Bazylianówce, gdzie stacją było Nawiedzenie.