Leon XIII, papież w latach 1878-1903, jeden z twórców katolickiej nauki społecznej
Gioacchino Pecci był Włochem, arcybiskupem Perugii i 20 lutego 1878 został wybrany papieżem. Przyjął imię Leona XIII. W 1891 r. ogłosił encyklikę "Rerum novarum", uznawaną za fundament współczesnej katolickiej nauki społecznej. Wybór imienia przez nowego papieża uznaje się za nawiązanie do pontyfikatu poprzedniego o tym imieniu i wskazówkę co do linii nowego pontyfikatu.
Leon XIII opisywany jest jako jeden z pierwszych nowoczesnych papieży, który był otwarty na zmiany na świecie i reagował na nie. Dużą uwagę poświęcał kwestiom społecznym, zyskując przydomek "papieża robotników".
W "Rerum novarum" odwoływał się do solidaryzmu społecznego, pisał o godności pracy, konieczności zapewnienia praw socjalnych pracownikom i roli państwa w ich ochronie. Podkreślał prawo do własności prywatnej, zwracając równocześnie uwagę na rolę związków zawodowych.
Dokument był reakcją na rosnące w siłę ruchy socjalistyczne i komunistyczne. Leon XIII odrzucał te ideologie, krytykując również nieuregulowany kapitalizm i wyzysk pracowników. "Rerum novarum" była pierwsza w historii encykliką poświęconą sprawom społecznym. Uchodzi za przełomowy dokument stanowiący fundament nowoczesnej nauki społecznej Kościoła, do której odwołują się partie polityczne i ruchy związane z nurtem chrześcijańskiej demokracji (chadecji).
W odróżnieniu od konserwatywnego poprzednika, Piusa IX, był bardziej nastawiony na dyplomację i dialog z rządami państw. Udało mu się m.in. doprowadzić do końca wymierzonej w katolicyzm polityki Kulturkampfu w Cesarstwie Niemieckim czy nawiązać relacje dyplomatyczne z Rosją.
Leon XIII uchodził za intelektualistę, człowieka otwartego na naukę i kulturę, otworzył dla naukowców wszystkich wyznań Tajne Archiwa Watykańskie, założył też zajmujące się astronomią Obserwatorium Watykańskie.
Pecci w momencie wyboru miał 67 lat, z powodu wieku i problemów zdrowotnych spodziewano się, że jego pontyfikat będzie krótki. Leon XIII kierował jednak Kościołem katolickim przez ponad 25 lat i był to czwarty najdłuższy pontyfikat w historii.
Podziel się cytatem
Przyszły papież urodził się w zubożałej rodzinie szlacheckiej w miasteczku Carpineto w regionie Lacjum. Kształcił się w kolegium jezuickim w Viterbo. Był doktorem teologii oraz obojga praw, kanonicznego i świeckiego. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 grudnia 1837 r. W 1843 r. otrzymał tytuł arcybiskupa i został nuncjuszem apostolskim w Belgii. Trzy lata później został arcybiskupem Perugii i sprawował tę funkcję do 1878 r.
Nauczanie społeczne Kościoła wskazujące na godność człowieka odnajduje swoje korzenie w Piśmie Świętym, szczególnie w Ewangelii.
Kościół, przez wieki rozwijając swoją myśl społeczną, upominał się o podstawowe prawa człowieka. Znaczący wkład w nauczanie społeczne Kościoła miał Leon XIII (Gioacchino Vincenzo Raphaelo Aloisio Pecci, 1810-1903), który nazywany jest papieżem kwestii społecznej.
200. rocznica urodzin Leona XIII jest okazją do przybliżenia wkładu tego papieża w nauczanie społeczne Kościoła. Leon XIII kierował Kościołem w latach 1878-1903, kiedy to „wydarzenia natury ekonomicznej, jakie nastąpiły w XIX wieku, przyniosły burzliwe konsekwencje społeczne, polityczne i kulturalne. Wypadki związane z rewolucją przemysłową obaliły wielowiekowy porządek społeczny, przynosząc przy tym poważne problemy sprawiedliwości i stawiając pierwszą wielką kwestię społeczną, kwestię robotniczą, wyrastającą z konfliktu między kapitałem a pracą. W takiej scenerii Kościół dostrzegł konieczność zareagowania w nowy sposób: „res novae”, na które składały się wspomniane wydarzenia, stanowiły wyzwanie dla jego nauczania i powód do specjalnej troski duszpasterskiej, skierowanej do szerokich rzesz mężczyzn i kobiet. Zaistniała potrzeba odnowionego rozeznania sytuacji, które byłoby w stanie zarysować stosowne rozwiązania niezwykłych i nieznanych dotąd problemów” („Kompendium nauki społecznej Kościoła”, n. 88).
Chociaż najważniejszym dokumentem społecznym Leona XIII jest niewątpliwie encyklika „Rerum novarum” o tzw. kwestii robotniczej z 15 maja 1891 r., to jednak również inne dokumenty tego papieża na tematy społeczne mają ważne znaczenie dla rozwoju myśli społecznej Kościoła. Już na początku swojego pontyfikatu w encyklice „Inscrutabili Dei consilio” (21 kwietnia 1878 r.) wypowiedział się na temat różnych postaci istniejącego zła w społeczeństwie. Jeszcze w pierwszym roku swojego pontyfikatu Leon XIII w encyklice „Quod apostolici muneris” (28 grudnia 1878 r.) wskazał na błędy socjalistów, komunistów i nihilistów w podejściu do spraw społecznych.
Dwunastoletnia dziewczynka żyjąca w XIV wieku w Italii - bł. Imelda Lambertini jest patronką dzieci pierwszokomunijnych, a także patronką wszystkich dzieci i młodzieży. Dawne modlitwy nie bez powodu nadają jej miano „adwokatki dzieciństwa”. Jej proste życie, związane z Eucharystią, ale nie tylko, niesie ogromnie ważne przesłanie dla świata XXI wieku.
Imelda urodziła się ok. 1320 r. w Bolonii, w hrabiowskiej rodzinie Lambertinich, jednej z najbardziej wpływowych rodzin w ówczesnej Italii. Prawdopodobnie nie miała jeszcze ukończonego 10. roku życia, gdy wyprosiła u rodziców pozwolenie na wstąpienie do klauzurowego klasztoru Sióstr Dominikanek.
Imelda od najmłodszych lat pragnęła przyjąć Pana Jezusa do swojego serca. Żaden człowiek nie miał jednak możliwości spełnić tego marzenia ze względu na jej młody wiek. Mógł to uczynić jedynie sam Jezus: i On sam w cudowny sposób przyszedł do małej Imeldy pod postacią Chleba Eucharystycznego. Gdy sama modliła się po Mszy św. konwentualnej w chórze zakonnym, przy sklepieniu ukazała się jej Święta Hostia. Współsiostry, zafascynowane niezwykłym światłem i zapachem, widząc, że dzieje się Boży cud, posłały po kapelana. Hostia łagodnie opadła na patenę i kapłan swymi konsekrowanymi dłońmi udzielił klęczącemu dziecku Pierwszej Komunii św. Był to dzień 12 maja 1333 r.
Z powodu wielkiego pragnienia dziewczynki przystąpienia do Pierwszej Komunii św., pod koniec XIX wieku Stolica Apostolska beatyfikowanej już Imeldzie Lambertini przyznała oficjalny tytuł patronki dzieci pierwszokomunijnych. Patronat ten potwierdził w 1910 r. św. papież Pius X.
11 maja 2025 roku przypada jubileusz 25-lecia sakry biskupiej Jana Wątroby, biskupa rzeszowskiego. Z tej racji w jego rodzinnej parafii pw. św. Piotra w Okowach w Białej koło Wielunia odbyły się uroczystości jubileuszowe z udziałem kapłanów dekanatu wieluńskiego, a przede wszystkim najbliższej rodziny, przyjaciół, znajomych i wiernych z rodzinnej parafii Jubilata. Kazanie okolicznościowe z tej okazji wygłosił bp Andrzej Przybylski z Częstochowy.
W swoim słowie przypomniał najpierw, że za każdym powołaniem, misją i urzędem w Kościele stoi konkretny człowiek, z konkretną historią rodzinną, wychowaniem, edukacją szkolną i środowiskiem parafialnym. „Zanim staliśmy się w Kościele pasterzami, wyrośliśmy w konkretnej rodzinie, ukształtowały nas wartości przekazane przez rodziców, szkołę, przyjaciół i znajomych, przez parafialną wspólnotę wiary, w której uczyliśmy się służyć Bogu i ludziom – stwierdził kaznodzieja. Bp Przybylski przypomniał drogę powołania bp. Jana Wątroby, a także jego wielki wkład w stuletnią historię diecezji częstochowskiej. Bp Jan Wątroba urodził się w Wieluniu, dzieciństwo i młodość przeżył w parafii Biała koło Wielunia. Po maturze wstąpił do Częstochowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. W trakcie studiów seminaryjnych odbył służbę wojskową. Wyświęcony na kapłana w 1979 roku pełnił w diecezji m.in. funkcję wikariusza w Wieruszowie, sekretarza i kapelana biskupa częstochowskiego Stanisława Nowaka.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
