Dziś w Kościele w Polsce obchodzimy XXVIII Dzień Judaizmu. Przebiega on pod hasłem: „Obwieścicie wyzwolenie w kraju dla wszystkich jego mieszkańców” (Kpł 25,10a). Z tej okazji legnicki biskup pomocniczy Piotr Wawrzynek odwiedził przedpogrzebowy dom modlitwy na cmentarzu żydowskim w Legnicy. Spotkał się z przedstawicielami Gminy Żydowskiej starszego i młodszego pokolenia. Odmówił także modlitwę za zmarłych i pomordowanych oraz modlitwę o pokój.
Zwracając się do obecnych podkreślił, że bycie razem ma ogromne znaczenie. - My, chrześcijanie, czujemy się dziećmi Abrahama. Może nie w takim znaczeniu, jak naród wybrany, który jest dziedzicem obietnic naszego praojca w wierze, ale jesteśmy adoptowanym potomstwem i tak się czujemy, i chcemy mieć udział w obietnicach Boga - podkreślił.
Zaznaczył też, że nie można zapomnieć o rocznicach, jakie są obchodzone w tym czasie, a związane są z Shoah, holokaustem i z wyzwoleniem obozów koncentracyjnych. To wspomnienie bolesne. - Dlatego naszą modlitwą chcemy objąć tych wszystkich i wołać do Boga, który jest Ojcem dusz, aby jego światło ogarnęło, który został bestialsko zamordowanych, zwłaszcza w strasznych czasach II wojny światowej - podkreślił.
Bp Wawrzynek zauważył też, że jest trzeci, radosny powód tego spotkania. - Słyszymy, że w Izraelu udało się osiągnąć zawieszenie broni i porozumienie rozejmu. Dlatego chcemy modlić się o pokój. Zwłaszcza o pokój dla tych wszystkich, którzy są mieszkańcami Ziemi Świętej, która jest ziemią Boga - podkreślił.
Następnie poprowadził modlitwę w zapowiedzianych intencjach.
Modlitwę za zmarłych, zwłaszcza pomordowanych, odmówił Ytzhak Naor, który przyjechał z Wrocławia. - To modlitwa za tych, którzy zginęli dla uświęcenia Bożego Imienia - Kidesz-Haszem, modlitwa za sprawiedliwych i męczenników - wyjaśnił.
Reklama
Odmówił także modlitwę Kadisz. Wyjaśnił przy tej okazji, że jest ona często mylnie uważana za modlitwę za zmarłych. - Kadisz, to modlitwa w języku aramejskim wysławiająca imię Boga. Wychwalamy Jedynego godnego chwały, który jest Ojcem nas wszystkich. Oddajemy chwałę Bogu także za tych ludzi, którzy odeszli, oddali swoje życie na chwałę bożą - wytłumaczył.
Modlitwa ta zatem objęła także pochowanych na legnickim cmentarzu, którzy zapisali się nie tylko w historii miejscowej Gminy Żydowskiej, ale i w życiu całego miasta Legnicy.
Przy tej okazji warto przypomnieć, że początki osadnictwa Żydów w Legnicy sięgają 1170 roku. Od 1938 roku społeczność żydowska systematycznie malała. Do października 1942 r. większość Żydów dostała nakaz opuszczenia miasta. Po II wojnie światowej Legnica stała się jednym z ośrodków osadnictwa żydowskiego na Dolnym Śląsku. Działały tu liczne żydowskie instytucje społeczne i oświatowe. W 1993 roku powstała w mieście Gmina Wyznaniowa Żydowska z przekształcenia istniejącej w latach 1946-1993 Kongregacji Wyznania Mojżeszowego. Dziś Gmina liczy około 40 osób.
Tadeusz Łozowski, dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych
29 września w katedrze odprawiona została Msza św. dziękczynna, którą Nadleśnictwo Legnica rozpoczęło obchody jubileuszu 100-lecia powstania Lasów Państwowych.
Eucharystii przewodniczył bp Andrzej Siemieniewski. Do koncelebry stanęli kapelani leśników oraz zaproszeni kapłani. Obecny był także przedstawiciel Kościoła prawosławnego.
Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową,
czyli Męki Pańskiej, i rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia.
W ciągu
wieków otrzymywała różne określenia: Dominica in palmis, Hebdomada
VI die Dominica, Dominica indulgentiae, Dominica Hosanna, Mała Pascha,
Dominica in autentica. Niemniej, była zawsze niedzielą przygotowującą
do Paschy Pana. Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd
Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści (
por. Mt 21, 1-10; Mk 11, 1-11; Łk 19, 29-40; J 12, 12-19), a także
rozważa Jego Mękę.
To właśnie w Niedzielę Palmową ma miejsce obrzęd poświęcenia
palm i uroczysta procesja do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił
się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja
wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie
starał się jak najdokładniej "powtarzać" wydarzenia z życia Pana
Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co
poświadcza Egeria. Według jej wspomnień patriarcha wsiadał na oślicę
i wjeżdżał do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go
w radości i w uniesieniu, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy.
Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Anastasis (Zmartwychwstania),
gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Owa procesja rozpowszechniła
się w całym Kościele mniej więcej do XI w. W Rzymie szósta niedziela
Przygotowania Paschalnego była początkowo wyłącznie Niedzielą Męki
Pańskiej, kiedy to uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do
liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj procesji upamiętniającej
wjazd Pana Jezusa do Jerusalem. Obie tradycje szybko się połączyły,
dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i Męka)
. Przy czym, w różnych Kościołach lokalnych owe procesje przyjmowały
rozmaite formy: biskup szedł piechotą lub jechał na osiołku, niesiono
ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy
Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę
Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre też przekazy
zaświadczają, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania
więźniów (czyżby nawiązanie do gestu Piłata?).
Dzisiaj odnowiona liturgia zaleca, aby wierni w Niedzielę
Męki Pańskiej zgromadzili się przed kościołem (zaleca, nie nakazuje),
gdzie powinno odbyć się poświęcenie palm, odczytanie perykopy ewangelicznej
o wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy i uroczysta procesja do kościoła.
Podczas każdej Mszy św., zgodnie z wielowiekową tradycją czyta się
opis Męki Pańskiej (według relacji Mateusza, Marka lub Łukasza -
Ewangelię św. Jana odczytuje się w Wielki Piątek). W Polsce istniał
kiedyś zwyczaj, że kapłan idący na czele procesji trzykrotnie pukał
do zamkniętych drzwi kościoła, aż mu otworzono. Miało to symbolizować,
iż Męka Zbawiciela na krzyżu otwarła nam bramy nieba. Inne źródła
przekazują, że celebrans uderzał poświęconą palmą leżący na ziemi
w kościele krzyż, po czym unosił go do góry i śpiewał: "Witaj krzyżu,
nadziejo nasza!".
Niegdyś Niedzielę Palmową na naszych ziemiach nazywano
Kwietnią. W Krakowie (od XVI w.) urządzano uroczystą centralną procesję
do kościoła Mariackiego z figurką Pana Jezusa przymocowaną do osiołka.
Oto jak wspomina to Mikołaj Rey: "W Kwietnią kto bagniątka (bazi)
nie połknął, a będowego (dębowego) Chrystusa do miasta nie doprowadził,
to już dusznego zbawienia nie otrzymał (...). Uderzano się także
gałązkami palmowymi (wierzbowymi), by rozkwitająca, pulsująca życiem
wiosny witka udzieliła mocy, siły i nowej młodości". Zresztą do dnia
dzisiejszego najlepszym lekarstwem na wszelkie choroby gardła według
naszych dziadków jest właśnie bazia z poświęconej palmy, którą należy
połknąć. Owe poświęcone palmy zanoszą dziś wierni do domów i zawieszają
najczęściej pod krzyżem. Ma to z jednej strony przypominać zwycięstwo
Chrystusa, a z drugiej wypraszać Boże błogosławieństwo dla domowników.
Popiół zaś z tych palm w następnym roku zostanie poświęcony i użyty
w obrzędzie Środy Popielcowej.
Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej, wprowadza nas
coraz bardziej w nastrój Świąt Paschalnych. Kościół zachęca, aby
nie ograniczać się tylko do radosnego wymachiwania palmami i krzyku: "
Hosanna Synowi Dawidowemu!", ale wskazuje drogę jeszcze dalszą -
ku Wieczernikowi, gdzie "chleb z nieba zstąpił". Potem wprowadza
w ciemny ogród Getsemani, pozwala odczuć dramat Jezusa uwięzionego
i opuszczonego, daje zasmakować Jego cierpienie w pretorium Piłata
i odrzucenie przez człowieka. Wreszcie zachęca, aby pójść dalej,
aż na sam szczyt Golgoty i wytrwać do końca. Chrześcijanin nie może
obojętnie przejść wobec wiszącego na krzyżu Chrystusa, musi zostać
do końca, aż się wszystko wypełni... Musi potem pomóc zdjąć Go z
krzyża i mieć odwagę spojrzeć w oczy Matce trzymającej na rękach
ciało Syna, by na końcu wreszcie zatoczyć ciężki kamień na Grób.
A potem już tylko pozostaje mu czekać na tę Wielką Noc... To właśnie
daje nam Wielki Tydzień, rozpoczynający się Niedzielą Palmową. Wejdźmy
zatem uczciwie w Misterium naszego Pana Jezusa Chrystusa...
Dykasteria ds. Duchowieństwa wydała dekret ws. dyscypliny intencji Mszy Świętych. Dekret został zatwierdzony przez Ojca Świętego Franciszka, w dniu 13 kwietnia 2025 roku, w Niedzielę Palmową. Papież nakazał ogłoszenie dekretu i ustalił, że wchodzi on w życie w dniu 20 kwietnia 2025 roku, w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego. Dekret podpisał kard. Lazzaro You Heung-sik, prefekt Dykasterii ds. Duchowieństwa.
Publikujemy robocze tłumaczenie fragmentu zawierającego przepisy zawarte w Dekrecie Dykasterii ds. Duchowieństwa ws. dyscypliny intencji Mszy Świętych. Oficjalne tłumaczenie całego dekretu zostanie wkrótce opublikowane w polskim wydaniu L’Osservatore Romano:
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.