Reklama

Niedziela Świdnicka

Przyjaciele Ducha Świętego

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Odnowa w Duchu Świętym wzięła swój początek za oceanem. Wiosną 1967 r. w Pittsburghu w Stanach Zjednoczonych, podczas studenckich rekolekcji, doszło do nadzwyczajnych wydarzeń, które dały charyzmatyczny początek. Zainteresowanych odsyłam do książki np. Ralpha Martina, gdzie drobiazgowo opisano te wydarzenia. Warto się zapoznać. Ale jak to się zaczęło w Polsce i kiedy ta forma modlitwy dotarła na teren naszej diecezji? Spróbujmy na to odpowiedzieć.

Pierwsi animatorzy

Reklama

W 1976 r. ze Stanów Zjednoczonych powrócił ks. Bronisław Dembowski. Jak wspomina w książce pt. „Wiatr wieje tam, gdzie chce”: „…zauważyłem, że wielu ludzi interesuje się przejawami życia religijnego w Ameryce. Opowiadałem więc w różnych środowiskach o Kościele i co w nim wywarło na mnie najsilniejsze wrażenie. Poproszono mnie między innymi, abym o tych sprawach opowiedział w Klubie Inteligencji Katolickiej w Warszawie. Po tym spotkaniu (…) zapytano mnie, czy zorganizuję takie charyzmatyczne spotkanie modlitewne. Ja na to odpowiedziałem, że jeżeli ktoś przyjdzie, to będziemy modlić się razem”. Do spotkania doszło w kościele św. Marcina, przyszło dwadzieścia kilka osób, w tym zaledwie cztery, które brały udział w odczycie w KIK-u. Osoba, która zaproponowała spotkanie, nie przyszła, jak się później wyjaśniło, pojechała na Jasną Górę, aby tam się za nich modlić. Do pierwszego spotkania doszło więc w kościele św. Marcina w październiku 1976 r. Pierwszym jednak, który zaczął prowadzić spotkania modlitewne Odnowy w Duchu Świętym, był ks. Marian Piątkowski. On zetknął się bezpośrednio z ruchem Odnowy w maju 1975 r. w Rzymie. W czasie Zielonych Świąt odbywał się tam III Międzynarodowy Kongres Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej, w którym brało udział około 10 tysięcy ludzi z całego świata. Wtedy były to jeszcze takie nieduże liczby. Ks. Piątkowski nawiązał w Rzymie kontakt z różnymi ludźmi z Odnowy i zaczął już coś takiego robić w 1975 r. po powrocie do Poznania. Od momentu ogłoszenia spotkań w kościele św. Marcina w Warszawie zaczęli zjeżdżać ludzie z całej Polski. W lutym 1977 r. w Izabelinie koło Warszawy młody jezuita Adam Schulz zorganizował pierwsze spotkanie zaangażowanych osób w spotkania charyzmatyczne. Wzięło udział około trzydziestu osób, m.in.: ks. Bronisław Dembowski, ks. Marian Piątkowski i ks. Andrzej Grefkowicz. Młodzi jezuici: Józef Kozłowski i wspomniany Adam Schulz, którzy przygotowywali się do kapłaństwa. Reszta osób to świeccy, niektóre z młodych dziewczyn, które tam były, zostały później zakonnicami. Tak powstał Zespół Koordynatorów Odnowy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Świdnickie początki

Na teren dzisiejszej diecezji świdnickiej spotkania charyzmatyczne dotarły w latach 80. ubiegłego wieku. Głównie te doświadczenia docierały przez ludzi świeckich, zwłaszcza studiujących wtedy w różnych częściach Polski, którzy spotykali w ramach duszpasterstwa akademickiego ten rodzaj modlitwy. Jednym z nich był Paweł Pluta, student poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Doświadczenia modlitwy charyzmatycznej przeniósł na teren wałbrzyskiej parafii pw. Świętych Aniołów Stróżów. Powstała tam Wspólnota „Maranatha”, której został świeckim liderem. Mniej więcej w tym samym czasie funkcjonowały już grupy modlitewne w Boguszowie-Gorcach, gdzie liderami byli Ewa i Mirosław Myjak, oraz na Białym Kamieniu, gdzie liderem był Radosław Strzelewicz. Wkrótce docierały informacje o modlących się w tego typu wspólnotach w Jedlinie-Zdroju i innych częściach dzisiejszej diecezji świdnickiej. Dzisiaj jest ponad dwadzieścia wspólnot. Wielu członków tych pierwszych wspólnot dalej angażuje się w życie Kościoła jako świeccy, kapłani i zakonnice.

Współczesność

Reklama

W styczniu 2013 r. zarejestrowano 22 wspólnoty w diecezji świdnickiej: w Bielawie, dwie w Boguszowie-Gorcach (w Gorcach mieszka świecki koordynator Odnowy w Duchu świętym diecezji świdnickiej Piotr Lorek), Dzierżoniowie, Głuszycy, Jedlinie-Zdroju, Kudowie-Zdroju, Kłodzku, Pieszycach, Piskorzowie (siedziba koordynatora ks. Krzysztofa Herbuta), Polanicy, Nowej Rudzie, Strzegomiu, Szczytnej, dwie w Świdnicy, Walimiu, cztery w Wałbrzychu, Żarowie. Działalność wspólnot przynosi wielorakie owoce, zapewne te najbardziej skryte są znane tylko Panu Bogu, ale trzeba podkreślić olbrzymie zaangażowanie członków wspólnot w dzieło ewangelizacji. Służą swoimi talentami w ramach diakonii muzycznych, grup wstawienniczych, czyli takich, w których zanosi się modlitwę w intencjach konkretnych osób. Jest prowadzona strona internetowa: odnowa.swidnica.pl. W ciągu roku organizowane są dni skupienia, rekolekcje i czuwania modlitewne, w sposób szczególny przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego. Tegoroczne czuwanie zaplanowano w Dzierżoniowie w wigilię uroczystości, czyli z 18 na 19 maja w parafii pw. Maryi Matki Kościoła przy ul. Świdnickiej 20. Takie spotkania mają charakter otwarty. Natomiast od 16 maja do 19 maja na Jasnej Górze trwa Kongres Odnowy w Duchu Świętym. Gośćmi tegorocznego spotkania są: Lázaro Praxedes de Oliveira i Reinaldo Beserra Dos Reis z Brazylii. To coroczne spotkanie gromadzi około dwustu tysięcy członków Odnowy i sympatyków z całej Polski. W czerwcu, a dokładnie od 7 do 9, w Dzierżoniowie w miejscowym II LO przy ul. Garncarskiej 1 odbędą się z inicjatywy ks. Krzysztofa Herbuta, duszpasterza Odnowy w Duchu Świętym Diecezji Świdnickiej, rekolekcje, które poprowadzi o. John Baschobora z Ugandy. Dobrze jest znany mieszkańcom naszej diecezji, ponieważ już w 2011 r. gościł na zaproszenie ks. Herbuta m.in. w Strzegomiu, gdzie odbyło się spotkanie z modlitwą o uzdrowienie. W lipcu natomiast, również w Dzierżoniowie, od 18 do 21, odbędą się Rekolekcje Nowej Ewangelizacji głoszone przez o. Jamesa Manjackala. Organizatorzy zapraszają do wzięcia udziału w tym niezwykłym spotkaniu tylko i wyłącznie małżeństwa sakramentalne. Szczegóły na stronie: odnowa.swidnica.pl.

Odnowa - czym dla mnie jest?

Nieżyjący już o. Jan Mikrut, kiedy przed laty głosił rekolekcje w jednej z wałbrzyskich parafii, usłyszawszy od jednego z uczestników o doświadczeniu Odnowy, wypowiedział takie zdanie: „Jeśli doświadczyłeś charyzmatu modlitwy Odnowy, to z tobą jest jak z chlebem, który zanurzony w oleju, nigdy już nie będzie taki sam”.

Czym jest Odnowa dla jej członków? - spytaliśmy o to Piotra Lorka, świeckiego koordynatora w naszej diecezji.

- Moje doświadczenie Odnowy w Duchu Świętym wiąże się bliskością Boga i Jego miłością - dzieli się Piotr. - Przeświadczenie o Bożej obecności i tym, że jest się kochanym przez Niego, jest motorem do nieustannego nawracania się, poszukiwania Boga i Jego woli. Duch Święty sprawia, że powstaje we mnie głód - głód Boga. Ten głód sprawia, że serce wciąż jest niespokojne, póki nie spocznie w Panu. Tylko On może ten głód zaspokoić - podkreśla. Znane są niezliczone już przypadki nawróceń, uzdrowień, tych duchowych i fizycznych. Doświadczenie Odnowy uczy, że bliskość, relacje z Panem Bogiem są możliwe tu na ziemi.

Reklama

Bp Ignacy Dec nazwał członków Odnowy „pierwszymi przyjaciółmi Ducha Świętego”. To zobowiązuje, ale również charakteryzuje ludzi gotowych dać porwać się mocy Ducha Świętego. Ks. Krzysztof Herbut, duszpasterz Odnowy w naszej diecezji, na długo ma zajęty kalendarz. Chętnie zapraszany jest z rekolekcjami. Coraz chętniej doświadczenie Odnowy jest też wykorzystywane w ewangelizacji. Niech przykładem posłuży diecezja koszalińsko-kołobrzeska i jej bp Edward Dajczak. Zainteresowanych odsyłamy na strony tej diecezji.

- Jesteśmy w epoce Kościoła, a więc w epoce Ducha Świętego, wszystko to, co się dzieje, dzieje się z mocy Ducha Świętego. Cała działalność sakramentalna odbywa się w mocy Ducha Świętego - podkreśla bp Dec. - Nam wszystkim życzę ciągłego odnawiania przyjaźni z Duchem Świętym.

Niech słowa naszego Pasterza staną się zachętą do otwarcia się na dary Duch Świętego.

2013-05-16 13:19

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Paradyż. Spotkanie liderów i duszpasterzy Odnowy w Duchu Świętym

[ TEMATY ]

Odnowa w Duchu Świętym

Paradyż

Karolina Krasowska

W sanktuarium Matki Bożej Wychowawczyni Powołań Kapłańskich w Paradyżu 10 września odbyło się spotkanie liderów i duszpasterzy Odnowy w Duchu Świętym Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej.

Spotkaniu przewodniczył ks. dr Andrzej Sapieha, diecezjalny koordynator wspólnot Odnowy w Duchu Świętym. Uczestnicy spotkania w czasie obrad wybrali nowego świeckiego koordynatora diecezjalnego - Elżbietę Grzelak z Nowej Soli, której kandydatura musi jeszcze zostać przez bp. Tadeusza Lityńskiego.
CZYTAJ DALEJ

Realizm duchowy św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Niedziela Ogólnopolska 28/2005

[ TEMATY ]

święta

pl.wikipedia.org

Wielką zasługą św. Teresy jest powrót do ewangelicznego rozumienia miłości do Boga. Niewłaściwe rozumienie świętości popycha nas w stronę dwóch pokus. Pierwsza - sprowadza się do tego, iż kojarzymy świętość z nadzwyczajnymi przeżyciami. Druga - polega na tym, że pragniemy naśladować jakiegoś świętego, zapominając o tym, kim sami jesteśmy. Można do tego dołączyć jeszcze jedną pokusę - czekanie na szczególną okazję do kochania Boga. Ulegając tym pokusom, często usprawiedliwiamy swój brak dążenia do świętości szczególnie trudnymi okolicznościami, w których przyszło nam żyć, lub zbyt wielkimi - w naszym rozumieniu - normami, jakie należałoby spełnić, sądząc, iż świętość jest czymś innym aniżeli nauką wyrażoną w Ewangelii. Teresa nie znajdowała w sobie dość siły, aby iść drogą wielkich pokutników czy też drogą świętych pełniących wielkie czyny. Teresa odkrywa własną, w pełni ewangeliczną drogę do świętości. Jej pierwsze odkrycie dotyczy czasu: nie powinniśmy odsuwać naszego kochania Boga na jakąś nawet najbliższą przyszłość. Któraś z sióstr w klasztorze w Lisieux „oszczędzała” siły na męczeństwo, które notabene nigdy się nie spełniło. Dla Teresy moment kochania Boga jest tylko teraz. Ona nie zastanawia się nad przyszłością, gdyż może się czasami wydawać zbyt odległa lub zbyt trudna. Teraz jest jej ofiarowane i tylko w tym momencie ma możliwość kochania Boga. Przyszłość może nie nadejść. „Dobry Bóg chce, bym zdała się na Niego jak maleńkie dziecko, które martwi się o to, co z nim będzie jutro”. Czasami myśl o wielu podobnych zmaganiach w przyszłości nie pozwala nam teraz dać całego siebie. Zatem właśnie chwila obecna i tylko ta chwila się liczy. Łaska ofiarowania czegoś Bogu lub przezwyciężenia jakiejś pokusy jest mi dana teraz, na tę chwilę. W chwili wielkiego duchowego cierpienia Teresa pisze: „Cierpię tylko chwilę. Jedynie myśląc o przeszłości i o przyszłości, dochodzi się do zniechęcenia i rozpaczy”. Rozważanie, czy w przyszłości podołam podobnym wyzwaniom, jest brakiem zdania się na Boga, który mnie teraz wspomaga. „By kochać Cię, Panie, tę chwilę mam tylko, ten dzień dzisiejszy jedynie” - pisze Teresa. Jest to pierwsza cecha realizmu jej ducha - realizmu ewangelicznego, gdyż Chrystus mówi nieustannie o gotowości i czuwaniu. Ten, kto zaniedbuje teraźniejszość, nie czuwa, bo nie jest gotowy. Wkłada natomiast energię w marzenia, a nie w to, co teraz jest możliwe do spełnienia. Chrystus przychodzi z miłością teraz. To skoncentrowanie się na teraźniejszości pozwala Teresie dostrzec wszystkie możliwe okazje do kochania oraz wykorzystać je. Do tego jednak potrzebne jest spojrzenie nacechowane wiarą, iż ten moment jest darowany mi przez Boga, aby Go teraz, w tej sytuacji kochać. Nawet gdy sytuacja obecna jawi się w bardzo ciemnych barwach, Teresa nie traci nadziei. „Słowa Hioba: Nawet gdybyś mnie zabił, będę ufał Tobie, zachwycały mnie od dzieciństwa. Trzeba mi jednak było wiele czasu, aby dojść do takiego stopnia zawierzenia. Teraz do niego doszłam” - napisze dopiero pod koniec życia. Teresa poznaje, że wielkość czynu nie zależy od tego, co robimy, ale zależy od tego, ile w nim kochamy. „Nie mając wprawy w praktykowaniu wielkich cnót, przykładałam się w sposób szczególny do tych małych; lubiłam więc składać płaszcze pozostawione przez siostry i oddawać im przeróżne małe usługi, na jakie mnie było stać”. Jeśli spojrzeć na komentarz Chrystusa odnośnie do tych, którzy wrzucali pieniądze do skarbony w świątyni, to właśnie w tym kontekście możemy uchwycić zamysł Teresy. Nie jest ważne, ile wrzucimy do tej skarbony, bo uczynek na zewnątrz może wydawać się wielki, ale cała wartość uczynku zależy od tego, ile on nas kosztuje. Zatem należy przełamywać swoją wolę, gdyż to jest największą ofiarą. Przezwyciężając miłość własną, w całości oddajemy się Bogu. Były chwile, gdy Teresa chciała ofiarować Bogu jakieś fizyczne umartwienia. Taki rodzaj praktyk był w czasach Teresy dość powszechny. Jednak szybko się przekonała, że nie pozwala jej na to zdrowie. Było to dla niej bardzo ważne odkrycie, gdyż utwierdziło ją w przekonaniu, że nie trzeba wiele, aby się Bogu podobać. „Dane mi było również umiłowanie pokuty; nic jednak nie było mi dozwolone, by je zaspokoić. Jedyne umartwienia, na jakie się zgadzano, polegały na umartwianiu mojej miłości własnej, co zresztą było dla mnie bardziej pożyteczne niż umartwienia cielesne”. Teresa nie wymyślała sobie jakichś ofiar. Jej zadaniem było wykorzystanie tego, co życie jej przyniosło. Umiejętność docenienia chwili, odkrycia, że wszystko jest do ofiarowania - tego uczy nas Teresa. My sami albo narzekamy na trudny los i marnujemy okazję do ofiarowania czegoś trudnego Bogu, albo czynimy coś zewnętrznie dobrego, ale tylko z wygody, aby się komuś nie narazić lub dla uniknięcia wyrzutów sumienia. Intencja - to jest cały klucz Teresy do świętości. Jak wyznaje, w swoim życiu niczego Chrystusowi nie odmówiła, tzn. że widziała wszystkie okazje do czynienia dobra jako momenty wyznawania swojej miłości. Inną cechą, która przybliża ją do nas, jest naturalność jej modlitwy. Teresa od Dzieciątka Jezus, która jest córką duchową św. Teresy od Jezusa, jest jej przeciwieństwem odnośnie do szczególnych łask na modlitwie. Złożyła nawet z tych łask ofiarę, bo czuła, że w nich można szukać siebie. Jej życie modlitwy było często bardzo marne, gdyż zdarzało się jej zasypiać na modlitwie. Po przyjęciu Komunii św. zamiast rozmawiać z Bogiem, spała. Nie dlatego, że chciała, ale dlatego, że nie potrafiła inaczej. Ważny jest fakt, iż nie martwiła się za bardzo swoją nieumiejętnością modlenia się. Wierzyła, że i z takiej modlitwy Chrystus jest zadowolony, gdyż ona nie może Mu ofiarować nic więcej poza swoją słabością. Aby się przekonać, jak daleko lub jak blisko jesteśmy przyjmowania Ewangelii w całej jej głębi, zastanówmy się, jak podchodzimy do niechcianych prac, mniej wartościowych funkcji, momentów, gdy nie jesteśmy doceniani, a nawet oskarżani. Czy widzimy w tym okazję, aby to wszystko ofiarować Chrystusowi, czy też walczymy o to, aby postawić na swoim lub zwyczajnie zachować twarz? Jak postępujemy wobec osób, które są dla nas przykre? Czy je obgadujemy, czy też widzimy w tym okazję, aby im pomóc w drodze do Boga? Teresa powie, gdy nie może już przyjmować Komunii św. ze względu na zaawansowaną chorobę, że wszystko jest łaską. Czy każda trudna sytuacja, trudny człowiek jest dla mnie łaską?
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV do Polaków: ofiarujcie różaniec w intencji pokoju

2025-10-01 11:48

[ TEMATY ]

audiencja

Leon XIV

Vatican Media

Proszę was, byście w tym miesiącu codzienny różaniec ofiarowali w intencji pokoju. Niech wam towarzyszy opieka świętych Aniołów Stróżów! - wskazał Ojciec Święty podczas środowej audiencji generalnej. Zwrócił się także do pielgrzymów z diecezji włocławskiej, którzy w tych dniach pielgrzymują do Rzymu z okazji Jubileuszu 2025.

„Serdecznie pozdrawiam Polaków, a zwłaszcza pielgrzymów z diecezji włocławskiej z ich biskupem diecezjalnym i biskupem pomocniczym seniorem. Proszę was, byście w tym miesiącu codzienny różaniec ofiarowali w intencji pokoju. Niech wam towarzyszy opieka świętych Aniołów Stróżów! Z serca wam błogosławię!”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję