Reklama

Wasze świadectwa

Przez Paschę do zmartwychwstania

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Magia nie tych świąt

Boże Narodzenie to dla wielu osób najpiękniejsze ze świąt, które obchodzimy. Ciepło rodzinnego stołu, choinka, prezenty… Wszystko to cudne, a jakże, i ja je lubię. Jest jednak taki czas, który uważam za ważniejszy. Zaczyna budzić się wiosna. Do życia wstają pierwsze kwiaty. Pojawiają się pierwsze, ciepłe promienie słońca. I w tym czasie Chrystus mówi do nas: „Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie” (J 18, 37). W tym czasie Chrystus zbawia świat.

Czwartek. Rozpoczynam Triduum. Te trzy wyjątkowe dni. Dni, o których mogłabym napisać tak wiele. Co czuję, co dzieje się w moim sercu. Czwartek, Piątek i Sobota. Trzy dni. Każdy dzień inny, każdy dzień ważny. Jednocześnie nie da się przeżyć świąt Wielkiej Nocy pomijając któryś z nich. Wszystkie dni razem - TRIDUUM.
Pierwszego dnia, śpiewając „Chwała na wysokości” towarzyszy mi poczucie smutku i przygnębienia. Choć wiem, że inaczej nie wypełni się Boża Tajemnica, odprowadzam Jezusa do ciemnicy. Milkną dzwony. Ministrant stuka kołatką.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Piątek. Liturgia, ale najpierw Droga Krzyżowa. I cisza. Piękna, bolesna. On cierpi za nas rany… Idę i myślę o słowach księdza Twardowskiego:
Na Drodze Krzyżowej czasem przeszkadzają kazania, rozmyślania. Co pomaga?
Modlitwa, żal za grzechy, pieśń „Któryś za nas cierpiał rany...”, nawet mała roślina, hizop, która nadaje sens cierpieniu.
Najlepsza droga do Boga jest taka, na której najmniej ludzkich słów.

Sobota. To dzień, w którym, choć nadal pogrążona w milczeniu i smutku, dotykam radości przez symbole tych Świąt. Poświęcenie pokarmów, pytania księdza: „Co przynieśliście w koszyczkach?”. „Szynkę, kiełbaskę, jajeczka” - odpowiadają dzieci. A ja od dziecka gubię serwetkę przykrywającą pokarmy w koszyczku, który niosę do kościoła.

Niedziela. Dzień czwarty. Najważniejszy. 6 rano. Zawsze jest zimno - przyjemnie zimno. Wychodzę z kościoła. Biją dzwony. Dzwony ze wszystkich kościołów w mieście. Biją dzwonki niesione przez ministrantów.
Wesoły nam dzień dziś nastał
Którego z nas każdy żądał:
Tego dnia Chrystus zmartwychwstał, Alleluja, Alleluja!”.

Mam ściśnięte gardło. Płaczę i nie mogę się powstrzymać.
I tak każdego roku.

Anna Pikuła

Ze śmierci do życia

Triduum Paschalne, przeżyte w formie rekolekcji ze wspólnotą Ruchu Światło-Życie, nauczyło mnie i pozwoliło poznać na nowo, jakie bogactwo płynie z tego świętego czasu. Przede wszystkim - dla mnie Triduum Paschalne to nie tylko wieczorne wyjście do kościoła. To całodzienne przeżywanie i uczestnictwo w męce i zmartwychwstaniu Jezusa. Zaczynając od Wielkiego Czwartku i rodzinnej kolacji. Zbyt wielkie zaangażowanie się w porządkowanie domu i przygotowanie potraw nieraz przysłania nam prawdziwy sens tego czasu. Wielki Piątek to adoracja krzyża, post, wspólna modlitwa oraz uczestnictwo w Drodze Krzyżowej. Tego dnia nie spędzam czasu przed komputerem czy telewizorem. Staram się, aby w domu panował spokój i wyciszenie. W Wielką Sobotę czuwam przy grobie Pańskim, święcę pokarmy. Natomiast Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego - to dzień pełen radości i wspólnego świętowania. Uroczyste śniadanie, uczestnictwo w Eucharystii. Staram się, by w czasie Triduum to Jezus był dla mnie najważniejszy, a nie „święconka”, „lany poniedziałek” czy obowiązki dnia codziennego. Dogłębne przeżycie tego czasu, pozwala mi spojrzeć w swoją duszę. Bóg pragnie, abym razem z Nim przeszła ze śmierci do życia w Jezusie Chrystusie. Pamiętam dobrze, kiedy w czasie rekolekcji w Wielką Sobotę uświadomiłam sobie, że Jezus pragnie, abym razem z Nim wydostała się z grobu lęków, uzależnień i tego wszystkiego, co odciąga mnie od Jego Miłości. Co nie pozwala mi pójść za Nim. On chce mnie chwycić za rękę i wyciągnąć ku zmartwychwstaniu, ku wolności i życiu w pełni. Tylko muszę tego zapragnąć, muszę zanieść pod krzyż swoje słabości i grzechy. Nigdy wcześniej nie czułam takiej radości. Poczułam w sercu, że Jezus naprawdę zmartwychwstał, że zmartwychwstał we mnie.

Estera

2013-03-25 12:11

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Prawdziwy facet i tyle

Facet niezmiennie cichy, spokojny, dobrze ułożony, zawsze we wzorowo wyprasowanych spodniach, bez śladu pyłku pod paznokciem, gładko ogolony, subtelnie pachnący i rozprawiający stonowanym głosem na tematy neutralne - może się podobać najwyżej babciom i ciociom urządzającym wytworne imieniny w pokojach pełnych szkła. No i pewnej grupie kobiet, które godzą się z tym, że same będą musiały wbić gwóźdź albo przemalować ścianę. Ulubieniec cioci chyba nawet kół w rowerze po zimie nie napompuje. Ale za to jest grzeczny i miły. I jakoś tak się dzieje, że inni faceci mają czasem ochotę mu przyłożyć (nie popieram, ale wiem, że ochotę mają).
CZYTAJ DALEJ

Panie! Naucz mnie modlić się!

2025-03-12 10:31

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Prośmy Boga, abyśmy w zabieganiu dnia codziennego, w chaosie informacyjnym znajdowali czas na modlitwę, która przemienia na lepsze nas samych, naszych bliskich i świat czyni lepszym.

Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim. Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.
CZYTAJ DALEJ

Wielka modlitwa na ulicach Rzeszowa

2025-03-16 23:14

Ks. Jakub Oczkowicz

Droga Krzyzowa ulicmami Rzeszowa

Droga Krzyzowa ulicmami Rzeszowa

Pierwsza Droga Krzyżowa ulicami Rzeszowa odbyła się w 1996 r. Głównymi pomysłodawcami byli rzeszowscy kombatanci z Armii Krajowej i Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, którzy chcieli upamiętnić ofiary komunizmu. Krzyż niesiony podczas ulicznej Drogi Krzyżowej nawiązuje do historii lat osiemdziesiątych XX wieku. Został wykonany w 1981 r. przez Józefa Czopika z inicjatywy Zofii Flig, członkini Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Obwodowym Urzędzie Pocztowym i Telekomunikacyjnym w Rzeszowie jako wotum dziękczynne za podpisanie Porozumień Rzeszowsko-Ustrzyckich. Krzyż na co dzień jest przechowywany w kościele farnym w Rzeszowie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję