Słuchając w Niedzielę Palmową opisu męczeństwa Chrystusa z Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 22,14 - 23,56), napotykamy na znaną nam z nabożeństwa Drogi Krzyżowej postać, która do historii przeszła z powodu gestu uczynionego wobec Jezusa. To Szymon z Cyreny. Właśnie wracał z pola. „Włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem” (Łk 23,26). Język, jakiego użył Ewangelista, przemienia tę postać, marginalną i wyraźnie przymuszoną do pomocy (Mk 15,21), we wzór ucieleśniający to, co Jezus zalecał swoim uczniom: „Kto nie dźwiga swojego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem” (Łk 14,27). Ewangelista Marek ujawnia nam inne interesujące wskazówki odnoszące do tego Żyda pochodzącego z diaspory (Cyrena leżała w Libii), który przeprowadził się do Jerozolimy. Był mianowicie ojcem Aleksandra i Rufusa (Mk 15,21), a jego gest nie pozostał bez echa, gdyż synowie stali się wyznawcami nowej religii i znanymi członkami Kościoła. Niejaki Rufus, „wybrany w Panu”, otrzymał pozdrowienia od Pawła w Liście do Rzymian (Rz 16,13). Na temat Szymona z Cyreny nie możemy nic więcej powiedzieć.
Nowy Leksykon Biblijny wymienia w sumie 17 postaci ze ST i NT noszących imię Szymon (hebr. Szimeon - Bóg wysłuchał). W Nowym Testamencie to, oczywiście, pierwsze imię Apostoła Piotra (wymieniane 27 razy). Oprócz niego znamy jeszcze innego apostoła - Szymona z przydomkiem Gorliwy (Łk 6,15), takie imię nosił także jeden z braci, czyli kuzynów, Jezusa (Mk 6,3), a także ojciec apostoła Judasza Iskarioty - Szymon Iskariota (J 6,71). Natomiast Szymon Trędowaty przyjął Jezusa w gościnę i był świadkiem namaszczenia Jezusa drogocennym balsamem (Mt 26,6-13). Podobna scena przywołana została przez Łukasza, jednak tam jest mowa o faryzeuszu Szymonie (Łk 7, 36-50). W Dziejach Apostolskich napotykamy na Szymona Garbarza, chrześcijanina z Jafy, który gościł Piotra w swoim domu nad morzem. Jest jeszcze cudotwórca i czarownik Szymon Mag, z który popadli w konflikt Piotr i Filip w Samarii (Dz 8,9-24). Stary Testament natomiast wymienia m.in. Szymona, jednego z pięciu synów Matatiasza, przywódcę i wodza powstania machabejskiego (1 Mch 13-16) oraz postać niezbyt chlubną, Szymona, przełożonego świątyni podczas powstania machabejskiego, który doprowadził do ustąpienia arcykapłana Oniasza (2 Mch 4,1-6).
