Agnieszka Strzępka: - Co to jest Wspólnota Życia Chrześcijańskiego?

O. Andrzej Batorski SJ: - Wspólnota Życia Chrześcijańskiego (WŻCh), to międzynarodowe stowarzyszenie ludzi świeckich na prawach papieskich, działające również w Polsce. Być może nazwa nie jest dziś bardzo czytelna, jednak niezmiennie od wielu lat określa wspólnoty ludzi świeckich, towarzyszące jezuitom w ich pracy poprzez dzielenie ich duchowości oraz współpracę w rożnych formach apostolstwa. Przed II wojną światową, wspólnoty te były określane mianem Sodalicji Mariańskich. Chociaż Statuty WŻCh zostały zatwierdzone przez Stolicę Apostolską dopiero w 1990 r., już po Soborze Watykańskim II, kiedy powstało wiele nowych ruchów i zaangażowań świeckich w Kościele, w wielu ośrodkach, w których pracowali jezuici, ich współpracownicy i przyjaciele, podejmowali próbę życia duchowością ignacjańską na co dzień, przez uczestnictwo w rekolekcjach zamkniętych oraz w grupach formacyjnych, animowanych przez duchowych synów św. Ignacego z Loyoli. Dzisiaj właśnie te grupy są nazywane Wspólnotą Życia Chrześcijańskiego. Struktura WŻCh opiera się na wspólnotach. Jednostką organizacyjną jest wspólnota podstawowa licząca 8-12 osób, które spotykają się regularnie na modlitwie oraz na dzieleniu się życiem i Słowem Bożym. Te wspólnoty podstawowe tworzą wspólnotę lokalną, czyli w przypadku Lublina - lubelską, natomiast wspólnoty lokalne - wspólnotę krajową, w naszym wypadku Polską Wspólnotę Życia Chrześcijańskiego.

- Gdzie trzeba widzieć początek WŻCh?

- Wspólnota Życia Chrześcijańskiego narodziła się z duchowości ignacjańskiej, jednak jest to wspólnota ludzi świeckich, a nie trzeci zakon. Jako jezuici, faktycznie chcemy towarzyszyć osobom, które pragną żyć duchowością św. Ignacego, natomiast jesteśmy jedynie asystentami i pomagamy w procesie formacyjnym. Członkowie WŻCh mają stały kontakt z jezuitami, współpracują w naszych dziełach, natomiast wspólnoty nie mają łączności prawnej z zakonem jezuitów, posiadają własną autonomię, prawa i sami podejmują decyzje dotyczące zaangażowań, formacji, czy konkretnych wyborów. Jezuici są w WŻCh wyłącznie asystentami grup, prowadzą kierownictwo duchowe, towarzyszą w rozeznawaniu zaangażowania czy wyborów osobistych, odprawiają Msze św. i nabożeństwa.

- U podstaw WŻCh legły trzy wartości: wspólnota, życie i chrześcijaństwo. Jak są one realizowane na co dzień?

- Wspólnota, życie i chrześcijaństwo, a inaczej mówiąc - próba realizacji wartości chrześcijańskich w codziennym życiu - to wartości, które powinny cechować każdego chrześcijanina. Natomiast, elementem charakterystycznym dla WŻCh, jest podjęcie pewnej wizji świata i człowieka. Wypływa ona z dynamiki Ćwiczeń Duchowych św. Ignacego i oznacza pozytywne spojrzenie na świat, w którym jest obecny działający Bóg. Chcemy uczyć się odkrywać Bożą obecność w naszej codzienności, w świecie bardzo skomplikowanym, pełnym napięć, a przez to, odkrywać miejsce - powołanie - człowieka i próbować być aktywnymi chrześcijanami w świecie.

- I to jest zasadniczy cel WŻCh?

- Tak. WŻCh karmi się duchowością, na którą składają się, m.in.: pogłębiona modlitwa medytacyjna, praktyka rachunku sumienia, czyli refleksja „miłującej uwagi” na temat obecności Boga w życiu osobistym i w świecie. To nam pozwala być ludźmi, którzy z nową wrażliwością i nadzieją, patrzą i angażują się w życie świata.

- Do kogo jest skierowane WŻCh?

- WŻCh gromadzi ludzi w różnym wieku, jednak adresatami są przede wszystkim osoby, które mają już swoje określone miejsce w świecie, pewną stabilizację osobistą i zawodową, i które chcą podjąć proponowaną przez WŻCh formę modlitwy, patrzenia na świat i duchowości jako swoją własną. Fenomenem jest, że w ośrodkach akademickich we wspólnotach gromadzi się wielu studentów i absolwentów. Jest to dla nas jednocześnie wielki dar, ale i trudność, bo studenci po pewnym czasie w większości odchodzą, podejmując pracę w innych miastach, gdzie nie ma WŻCh.

- Co daje członkowstwo w WŻCh?

- Oczywiście, nie ma mowy o przywilejach, ale uczestnictwo w WŻCh uczy nowego spojrzenia, takiego, które cechowało św. Ignacego. W czasach św. Ignacego świat dynamicznie się zmieniał, odkryto Amerykę i Indie, rozszerzało się - jednocześnie przeżywające kryzys - chrześcijaństwo. W tych okolicznościach św. Ignacy był apostołem nadziei i Bożego spojrzenia; nie dramatyzował, ale potrafił pracować, formując swoich współbraci i konkretnie reagując na potrzeby ludzi mieszkających w Rzymie (m.in. założył pierwsze przytułki dla tzw. upadłych kobiet), a jednocześnie planował misje do Indii. Św. Ignacy działał lokalnie, a myślał globalnie. I to jest właśnie sposób tych, którzy chcą żyć duchowością ignacjańską. Członkowie WŻCh funkcjonują w rzeczywistości konkretu życia, pracy zawodowej i rodziny, a jednocześnie ich spojrzenie obejmujące potrzeby jest szerokie.

- Jak wygląda formacja we wspólnotach?

- Osoby, które chcą się zaangażować i włączyć w życie wspólnot, są zapraszane do tzw. prewspólnot, czyli 8-12- osobowych grup, animowanych przez świeckich członków WŻCh, w których przez 2 lata spotykają się, by zrozumieć, na czym polega duchowość ignacjańska i doświadczyć jej poprzez rekolekcje zamknięte czy w ciągu życia, praktykowanie medytacji ignacjańskiej, rachunku sumienia i częstej Eucharystii, ale także, przygotowując się do włączenia we wspólnotę i podjęcie przymierza - zobowiązanie do wejścia we wspólnotę i życia według jej zasad. Dwuletnia formacja prowadzona w prewspólnotach prowadzi do odkrycia czy proponowana duchowość, jest dla mnie oraz czy ten styl zaangażowania chcę gorliwie praktykować w codziennym życiu. Trzeba mieć świadomość, że jest to droga wymagająca i absorbująca czasowo: kierownictwo duchowe, codzienny rachunek sumienia, regularna medytacja ignacjańska, uczestnictwo w rekolekcjach. Osoby przyjmujące przymierze tworzą wspólnotę podstawową i podejmują różne zaangażowania formacyjne wypływające z potrzeb lokalnych, czy z propozycji wspólnot centralnych.

- Jak połączyć codzienność, pracę, obowiązki z rozeznawaniem, modlitwą i apostolstwem?

- Jest to jak najbardziej możliwe, czego świadectwem są konkretne osoby. W Lublinie w WŻCh żyje wiele osób, które złożyły już przymierze stałe, czyli zadeklarowały gotowość trwania i zaangażowania się w WŻCh do końca życia. Zadane pytanie jest jednak ważne dla każdego chrześcijanina. W kontekście łączenia życia osobistego z życiem wiary, WŻCh może wiele zaproponować. Proponujemy bowiem formację i doświadczenie wspólnoty, które mają pomóc zdrowo funkcjonować w tym świecie. Dzisiaj bardzo trudno jest w pojedynkę być aktywnym chrześcijaninem, który rzeczywiście w sposób pozytywny konfrontuje się ze światem. Wspólnoty starają się być oparciem, mobilizacją, dają poczucie, że nie jest się osamotnionym. Uczestnictwo we wspólnocie daje również wsparcie poprzez refleksję, dzielenie się życiem, odkrywaniem Boga w codziennych sprawach i wspólne rozwiązywanie problemów, wynikających m.in. z konfrontacji świata z duchem pedagogiki ignacjańskiej.

- Mija 25 lat od powstania lubelskich Wspólnot Życia Chrześcijańskiego. Jakie były początki?

- Zaczęło się od spotkania w Duszpasterstwie Akademickim KUL, gdzie wraz z innymi duszpasterzami-jezuitami o. Zygmunt Kwiatkowski SJ, zaproponował studentom formację realizowaną w małych grupach, które by się spotykały raz w tygodniu na modlitwie, wspólnym rozważaniu Słowa Bożego i dzieleniu się życiem. Propozycja spotkała się z dużym odzewem. Młodzi ludzie chcieli przyjąć duchowość św. Ignacego i ten rodzaj formacji. Z tamtych czasów do dziś istnieje i funkcjonuje Wspólnota św. Faustyna, potocznie przez nas nazywana „dinozaurami”, która gromadzi się w kościele Ojców Jezuitów przy ul. Królewskiej w Lublinie. W marcu 1984 r. pierwsze osoby z tej grupy złożyły przymierze i stały się członkami WŻCh. Poza tym, w Lublinie istnieją wspólnoty absolwenckie i wspólnoty małżeństw, spotykające się w Duszpasterstwie Akademickim KUL. 21 maja 2000 r. lubelska Wspólnota Życia Chrześcijańskiego złożyła akt zawierzenia Matce Bożej. W ciągu 25 lat zdarzały się, oczywiście, kryzysy, jednak nie stworzyły one realnego zagrożenia dla istnienia wspólnot.

- Jakie działanie apostolskie podejmuje WŻCh dzisiaj?

- Na przestrzeni lat, lubelskie wspólnoty podejmowały wiele aktywności, m.in. szkolenia dla liderów chrześcijańskich, współpracę z WŻCh na Ukrainie, natomiast dzisiaj aktywnością rozeznaną przez lubelskie wspólnoty, jest prowadzenie rekolekcji w życiu codziennym metodą św. Ignacego Loyoli. Są to czterotygodniowe rekolekcje adaptujące Ćwiczenia Duchowe św. Ignacego do warunków życia codziennego. Od lat 80. jest to stała propozycja członków wspólnot dla wszystkich mieszkańców Lublina, którzy chcą być chrześcijanami modlącymi się i rozeznającymi w świecie, w którym podejmują różne wyzwania. Aktualnie trwa kolejna edycja rekolekcji, tym razem gromadząca ok. 80 uczestników.

- Gdzie w Lublinie gromadzą się Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego?

- W każdy wtorek o godz. 19 w Kościele Akademickim KUL, członkowie WŻCh gromadzą się i animują Msze św. Wszystkich zainteresowanych włączeniem się do wspólnoty zapraszamy na te Eucharystie. Także do kontaktu z przedstawicielami wspólnot lub ze mną - lokalnym asystentem kościelnym WŻCh. Pomożemy odnaleźć swoje miejsce i odpowiemy na pytania dotyczące funkcjonowania WŻCh. Kontakt oraz szczegółowe informacje można również znaleźć na stronie internetowej: www.wzch.org.pl/lublin

AKT ZAWIERZENIA MATCE BOŻEJ LUBELSKIEJ WSPÓLNOTY ŻYCIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO

Najświętsza Maryjo Panno!
Stajemy przed Tobą świadomi wielkiego obdarowania, ale także naszej słabości i niemocy wobec zadań do wypełnienia, do których wzywa nas Bóg. Ty pierwsza jako odpowiedź na swoje wątpliwości usłyszałaś słowa, że dla Niego nie ma nic niemożliwego. Z odwagą i radością podjęłaś współpracę z osłaniającą Cię mocą Najwyższego i wytrwałaś w niej do końca, stając się jasnym przykładem miłości, która nie cofa się przed niczym i otwarta jest dla wszystkich.
Ta odwaga i radość w podejmowaniu życia płynie z łaski Ducha Świętego, która rozbija ciasnotę naszych serc i pozwala przekraczać nasze ludzkie ograniczenia. Pragniemy zawierzyć naszą wspólnotę Tobie jako Tej, która nie stawiała łasce żadnych barier. Niech wszelkie dobro, jakie uczyniliśmy lub uczynimy kiedykolwiek, ofiarowane będzie Bogu poprzez Twoje ręce. Rozporządzaj życiem naszej wspólnoty zgodnie z Jego wolą, tak, by wydawało ono owoce dla wielu. Umacniaj nas, dodawaj odwagi i mądrości. Prowadź do pełnego oddania się Ojcu z Jezusem w Duchu Świętym. Amen.

25-LECIE WSPÓLNOTY ŻYCIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO W LUBLINIE - 25 marca

Program:
godz. 19 Msza św. z aktem zawierzenia Matce Bożej Lubelskiej Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego - przewodniczy o. Dariusz Michalski SJ, asystent krajowy WŻCh
godz. 20 „Wspólnota w misji” - prezentacja WŻCh
godz. 20.30 Agapa
W uroczystości weźmie udział prezydent WŻCh Polska Krystyna Seremak