Reklama

Kto zapłaci za nauczanie religii w szkołach?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Minister edukacji Krystyna Szumilas podpisała rozporządzenie w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych mające wejść w życie 1 września 2012 r. Wynika z niego, że zajęcia z religii i etyki nie będą już finansowane z budżetu państwa w ramach subwencji oświatowej. To zrzucenie odpowiedzialności opłacania religii i etyki na samorządy, które dzisiaj stoją przed bardzo dużymi problemami finansowymi. Czy będzie je stać na dodatkowe wydatki w sytuacji, gdy z braku środków łączy się klasy, zamyka szkoły, oddaje stowarzyszeniom?
Marian Kurzyna, dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 im. Sługi Bożego Księdza Prymasa Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Biłgoraju mówi: - To jest zła decyzja i złamanie umowy konkordatowej, jaką Polska podpisała z Watykanem. Nie można kolejnymi zadaniami obciążać samorządów bez wsparcia finansowego. Po latach komunistycznej walki z Kościołem wydawało się, że religia na trwałe powróciła do polskiej szkoły, lecz w świetle podjętej decyzji nie jest to już tak oczywiste. Religia i etyka w szkole stoją u podstaw procesu wychowawczego. Wyprowadzenie religii poza ramowy plan nauczania i obarczenie samorządów dodatkowymi wydatkami stwarza realne zagrożenie kontynuacji nauczania religii i etyki w szkole. Ufam, że szybko w tej kwestii wypowie się Episkopat.
Z obawą wiadomość tę przyjęła Bernadeta Cichorz, zastępca Wójta Gminy Biszcza: - To kolejny ciężar finansowy zrzucany na samorząd, a subwencja z budżetu państwa na oświatę, niestety, nie wzrasta. Dlaczego to samorządy, a nie rząd, mają decydować, czy wybrać inwestycje czy finansowanie religii? Czyżby w dramatycznej sytuacji finansowej, gdy trzeba się zastanowić nad każdą wydaną złotówką, rząd bał się odpowiedzialności za wyrzucenie religii i chciał to zrobić rękami prezydentów, burmistrzów i wójtów? Podobnie jest z nauczaniem drugiego języka, na który obecnie brak jest środków. To spełnianie obietnic wyborczych rękami samorządowców. Czy samorządy mają zrezygnować z opłacania pracy katechetów, a dzieci, młodzież - przyszłość naszą, narodu i Kościoła - pozostawić bez Boga? - pyta Bernadeta Cichorz - Szybko zapominamy - mówi - jak wysoko wyniósł naszą ojczyznę Jan Paweł II i jak podkreślał, że to Polska ma być wzorem dla innych krajów Europy. Nie o takim wzorze myślał i mówił. Nie o taką ojczyznę, w której trzeba będzie wybierać między inwestycjami a wychowaniem młodego pokolenia, czyli nauczaniem religii, zabiegał Papież Polak. Po batalii o krzyż, o jego należne miejsce powraca batalia o lekcje religii w polskiej szkole. Dlaczego tak łatwo chcemy zerwać z chrześcijańską tradycją naszego narodu? - Bernadeta Cichorz stawia kolejne pytanie, na które odpowiedzi nie znajduje.
Stanisław Schodziński, wicestarosta biłgorajski uważa, że rozporządzenie jest dużym nieporozumieniem, bo samorządy już i tak nie mogą utrzymać szkół. Świadczą o tym wszystkie sytuacje, które widzimy w powiecie biłgorajskim. - Subwencji nie wystarcza, a samorządy dokładają nawet po kilka milionów rocznie do utrzymania szkół. Teraz państwo tym rozporządzeniem wyzbywa się od 1 września nauki religii i etyki w szkołach, i finansowanie chce przerzucić na samorządy. Tak wynika z rozporządzenia, które podpisała minister Krystyna Szumilas. W ramowym programie nauczania nie uwzględnia się religii i etyki, a to jednoznacznie oznacza, że subwencji nie będzie, czyli samorządy, które prowadzą szkoły średnie, gimnazja i podstawowe, nie dostaną środków.
Oczywiście, można religii czy etyki nauczać poza ramowym programem, wprowadzając te przedmioty w szkolnym planie nauczania, tylko że ktoś musi wyasygnować środki. - Samorządy są biedne - mówi Stanisław Schodziński i przytacza treść artykułu 12. Konkordatu, czyli umowy pomiędzy Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską: „Uznając prawo rodziców do religijnego wychowania dzieci oraz zasadę tolerancji Państwo gwarantuje, że szkoły publiczne podstawowe i ponadpodstawowe oraz przedszkola, prowadzone przez organy administracji państwowej i samorządowej, organizują zgodnie z wolą zainteresowanych naukę religii w ramach planu zajęć szkolnych i przedszkolnych”. - Artykuł 53. Konstytucji RP również mówi, że państwo gwarantuje nauczanie religii w szkołach. Nie wiem, dlaczego przerzuca się finansowanie nauczania religii na samorządy. Jest to łamanie Konkordatu i Konstytucji.
Ile to będzie kosztować w powiecie biłgorajskim? Wicestarosta wyjaśnia, że trzeba policzyć wszystkich katechetów, wszystkich, którzy nauczają religii. W naszym powiecie będą to duże pieniądze. Skąd je wyasygnować? Tego nikt nie wie. Wszystkie samorządy staną przed dylematem: inwestycje albo nauczanie religii.
Stanisław Schodziński podkreśla: - W naszym społeczeństwie ponad 90 proc. uczniów uczęszcza na naukę religii, i tyle przyznaje się do wiary chrześcijańskiej. Byłoby nieporozumieniem, gdyby etyka czy religia nie były finansowane ze środków państwowych. To przecież religia czy etyka dają podstawy wychowania. Już dziś trzeba postawić sobie pytanie, jacy absolwenci będą opuszczali mury szkół, dla których zabraknie pieniędzy na opłacenie lekcji religii, etyki.
Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie. Samorządy już nie radzą sobie z edukacją, mamy tego przykłady w Biłgoraju, w gminach powiatu biłgorajskiego, gdzie ucieka się od Karty Nauczyciela, tworzy stowarzyszenia, likwiduje się szkoły, filie. - Wszystko jest powodowane środkami ekonomicznymi i wysokością subwencji przyznawanej na ucznia. Niż demograficzny spowodował, że uczniów jest coraz mniej i problemy nawarstwiają się. Utrzymanie wszystkich szkół pochłania ogromne pieniądze. A teraz, gdy trzeba będzie jeszcze dołożyć, samorządy tego na pewno nie wytrzymają finansowo. Wszystko zmierza ku temu, żeby religii w szkole nie było, a to szybko doprowadzi do zmiany mentalności narodu polskiego - wyciąga wnioski Wicestarosta.
Decyzji minister edukacji stanowczo sprzeciwia się Piotr Szeliga, poseł RP: - Mamy świadomość, że edukacja, a w tym edukacja religijna i etyczna, jest niezwykle istotna w procesie wychowania młodego pokolenia. Wychowanie to nie tylko nauczanie czy przyswojenie informacji, ale też kształtowanie ludzkiej świadomości, jego etyki i moralności, szczególnie ludzi młodych. Gdy patrzymy na historię nauczania religii w szkołach, to - sięgając do tradycji II Rzeczypospolitej - na podstawie umowy konkordatowej z 1925 r., państwo gwarantowało naukę religii w szkołach publicznych. I tak było do 1961 r., kiedy to komuniści, mając na uwadze zmienianie społeczeństwa na ateistyczne, wyrugowali ze szkół, na podstawie nowej ustawy o systemie oświaty, właśnie nauczanie religii. W 1990 r. na podstawie instrukcji Ministerstwa Edukacji Narodowej religia powróciła do szkoły - przypomina Piotr Szeliga i stawia pytanie - I cóż się dzieje obecnie?
Otóż nowy ramowy plan nauczania przygotowany przez Minister Edukacji Narodowej ruguje z systemu oświaty w szkołach publicznych nauczanie religii. Dotychczas uczęszczanie na zajęcia religii było dobrowolne, a taką decyzję podejmowali rodzice i uczniowie. - W nowym ramowym planie nauczania tę decyzję podejmuje samorząd, a nie uczniowie i ich rodzice. Decyzja o nauczaniu religii w szkołach będzie uzależniona od woli i decyzji samorządów, bo to właśnie te samorządy będą musiały te zajęcia z religii finansować - mówi Poseł - Rozporządzenie Ministerstwa Edukacji, zdaniem Solidarnej Polski, jest niezgodne z umową konkordatową. Jeżeli Ministerstwo Edukacji Narodowej nie zmieni tych zapisów, Solidarna Polska zaskarży to rozporządzenie do Trybunału Konstytucyjnego.
Minister Krystyna Szumilas tłumaczy, że nic się nie zmieniło i religia jest nadal elementem ramowego planu nauczania w szkołach. Nadal na tych samych zasadach będzie organizowana i realizowana w polskich szkołach. Według rozporządzenia Ministerstwa Edukacji Narodowej w ramowym planie nauczania nie ma lekcji religii ani etyki. Trzeba mieć nadzieję, że minister edukacji nie zniszczy polskiej szkoły i wychowania, jeszcze raz pochyli się nad rozporządzeniem i dokładnie przyjrzy się jego treści, a samorządy nie będą musiały się zastanawiać, co wybierać: inwestycje czy wychowanie, bo przecież „takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie”, a „gdzie jest Bóg, tam jest przyszłość”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Boże Ciało i wianki

Niedziela łowicka 21/2005

www.swietarodzina.pila.pl

Boże Ciało, zwane od czasów Soboru Watykańskiego II Uroczystością Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, jest liturgicznym świętem wdzięczności za dar wiecznej obecności Jezusa na ziemi. Chrześcijanie od początków Kościoła zbierali się na łamaniu Chleba, sławiąc Boga ukrytego w ziemskim chlebie. Święto jest przedłużeniem Wielkiego Czwartku, czyli pamiątki ustanowienia Eucharystii. A z tego wynika, że uroczystość ta skryta jest w cieniu Golgoty, w misterium męki i śmierci Jezusa.

Historia święta Bożego Ciała sięga XIII wieku. W klasztorze w Mont Cornillon, w pobliżu Liege we Francji, przebywała zakonnica Julianna, która wielokrotnie miała wizję koła na wzór księżyca, a na nim widoczną plamę koloru czarnego. Nie rozumiała tego, więc zwróciła się do przełożonej. Gdy ta ją wyśmiała, Julianna zaczęła się modlić i pewnego razu usłyszała głos, oznajmiający, że czarny pas na tarczy księżyca oznacza brak osobnego święta ku czci Eucharystii, które ma umocnić wiarę, osłabioną przez różne herezje.
Władze kościelne sceptycznie odnosiły się do widzeń prostej Zakonnicy. Jednak kolejne niezwykłe wydarzenie dało im wiele do myślenia. W 1263 r. w Bolsenie, niedaleko Rzymu, kapłan odprawiający Mszę św. zaczął mieć wątpliwości, czy to możliwe, aby kruchy opłatek był Ciałem Pańskim. I oto, gdy nastąpił moment przełamania Hostii, zauważył, że sączy się z niej krew i spada na białe płótno korporału na ołtarzu. Papież Urban IV nie miał już wątpliwości, że to sam Bóg domaga się święta Eucharystii i rok po tym wydarzeniu wprowadził je w Rzymie, a papież Jan XXII (1334 r.) nakazał obchodzić je w całym Kościele. Do dziś korporał z plamami krwi znajduje się we wspaniałej katedrze w Orvieto, niedaleko Bolseny. Wybudowano ją specjalnie dla tej relikwii.
W Polsce po raz pierwszy święcono Boże Ciało w 1320 r., za biskupa Nankera, który przewodził diecezji krakowskiej. Nie było jednak jeszcze tak bogatych procesji, jak dziś. Dopiero wiek XVI przyniósł rozbudowane obchody święta Bożego Ciała, zwłaszcza w Krakowie, który był wówczas stolicą. Podczas procesji krakowskich prezentowały się proporce z orłami na szkarłacie, obecne było całe otoczenie dworu, szlachta, mieszczanie oraz prosty lud z podkrakowskich wsi.
W czasie procesji Bożego Ciała urządzano widowiska obrzędowe lub ściśle teatralne, aby przybliżyć ich uczestnikom różne aspekty obecności Eucharystii w życiu. Nasiliło się to zwłaszcza pod koniec XVI wieku, kiedy przechodzenie na protestantyzm znacznie się nasiliło i potrzebna była zachęta do oddania czci Eucharystii.
W okresie rozbiorów religijnemu charakterowi procesji Bożego Ciała przydano akcentów patriotycznych. Była to wówczas jedna z nielicznych okazji do zademonstrowania zaborcom żywej wiary. W procesjach niesiono prastare emblematy i proporce z polskimi godłami, świadczące o narodowej tożsamości.
Najpiękniej jednak Boże Ciało obchodzono na polskiej wsi, gdzie dekoracją są łąki, pola i zagajniki leśne. Procesje imponowały wspaniałością strojów asyst i wielką pobożnością prostego ludu, wyrażającego na swój sposób uwielbienie dla Eucharystii. Do dziś przetrwał zwyczaj zdobienia ołtarzy zielonymi drzewami brzóz i polnymi kwiatami. Kiedyś nawet drogi wyścielano tatarakiem. Do dziś bielanki sypią też przed kroczącym z monstrancją kapłanem kolorowe płatki róż i innych kwiatów.
Boże Ciało to również dzień święcenia wianków z wonnych ziół, młodych gałązek drzew i kwiatów polnych. Wieniec w starych pojęciach Słowian był godłem cnoty, symbolem dziewictwa i plonu. Wianki z ruty i kwiatów mogły nosić na głowach tylko dziewczęta.
Na wsiach wierzono, że poświęcone wianki, powieszone na ścianie chaty, odpędzają pioruny, chronią przed gradem, powodzią i ogniem. Dymem ze spalonych wianków okadzano krowy, wyganiane po raz pierwszy na pastwisko. Zioła z wianków stosowano też jako lekarstwo na różne choroby.
Gdzieniegdzie do poświęconych wianków dodawano paski papieru, z wypisanymi słowami czterech Ewangelii. Paski te zakopywano następnie w czterech rogach pola, dla zabezpieczenia przed wszelkim złem.
Dziś Boże Ciało to jedna z niewielu już okazji, aby przyodziać najpiękniejszy strój świąteczny - strój ludowy. W Łowickiem tego dnia robi się tęczowo od łowickich pasiaków. Kto wie, czy stroje ludowe zachowałyby się do dziś, gdyby nie możliwość ich zaprezentowania podczas uroczystości kościelnych. Chwała zatem i wielkie dzięki tym duszpasterzom, którzy kładą nacisk, aby asysty procesyjne występowały w regionalnych strojach. Dzięki temu procesje Bożego Ciała są jeszcze wspanialsze, okazalsze, barwniejsze. Ukazują różnorodność bogactwa sztuki ludowej i oby tak było jak najdłużej.
W ostatni czwartek oktawy Bożego Ciała, oprócz święcenia wianków z ziół i kwiatów, szczególnym ceremoniałem w naszych świątyniach jest błogosławieństwo małych dzieci. Kościoły wypełniają się najmłodszymi, często także niemowlętami, by i na nich spłynęło błogosławieństwo Boże. Wszak sam Pan Jezus mówił: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im, do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego” (Mk 10, 13-15).

CZYTAJ DALEJ

Dziś nasze myśli kierujemy ku Eucharystii

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Karol Porwich/Niedziela

Rozważania do Ewangelii Mk 14, 12-16. 22-26.

Czwartek, 30 maja. Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

CZYTAJ DALEJ

Flisaczko Dobrzyńska ze Skępego, módl się za nami...

2024-05-30 20:50

[ TEMATY ]

Rozważania majowe

Wołam Twoje Imię, Matko…

Adobe Stock

Początki sanktuarium maryjnego w tym miejscu sięgają drugiej połowy XV wieku. Niedaleko jeziora leżał na rozdrożu wielki głaz służący za drogowskaz. Według legendy był on ozdobiony mnóstwem krzyży. Okoliczni mieszkańcy i przejeżdżający podróżni nieraz widywali nad głazem niezwykłe światło lub słyszeli cudowny śpiew.

Rozważanie 31

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję