Reklama

Niedziela Małopolska

„Nie było ani chwili w moim życiu, żebym żałował, że jestem kapłanem”: wspomnienie o śp. ks. kanoniku Tadeuszu Dybeł

Księże Tadeuszu, będzie nam Cię brakowało...

1 maja 2018 r. w szpitalu w Nowym Targu zmarł w wieku 61 lat ks. Tadeusz Dybeł, długoletni proboszcz parafii św. Mikołaja w Maniowach. W dobie zmasowanego ataku na osoby duchowne, kiedy w mediach obraz kapłaństwa kreśli się przede wszystkim od negatywnej strony, mającej na celu zniszczenie autorytetu kapłaństwa i odciągnięcie ludzi od nauki Ewangelii, warto ukazywać postacie kapłanów dobrych, całkowicie oddanych Jezusowi, Kościołowi i ludziom. Do takich kapłanów należał Maniowski proboszcz, ks. Tadeusz Dybeł.

[ TEMATY ]

proboszcz

wspomnienie

ks. Tadeusz Dybeł

archiwum parafii

Ks. Tadeusz Dybeł, proboszcz

Ks. Tadeusz Dybeł, proboszcz

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Pochodził z Wiśniowej, z rodziny bogatej w kapłańskie powołania. Dwóch jego wujków, księża Stanisław i Andrzej Bajerowie, było zasłużonymi dla krakowskiej archidiecezji kapłanami (ich sylwetkę przybliża monografia: ks. Tomasz Bajer, Katarzyna Dybeł, „Dobrze używałeś kapłaństwa, mój bracie…”. Księża Stanisław i Andrzej Bajerowie: świadectwo życia, świadectwo epoki, Michałowice 2011). Starszy brat Stanisław także został kapłanem. Ks. Tadeusz otrzymał święcenia kapłańskie w 1982 r. w katedrze wawelskiej z rąk kard. Franciszka Macharskiego.

Ksiądz od pogodnego życia

Jako dewizę przyjął słowa: „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi…” (Dz 5, 29). Tej radzie św. Pawła pozostał wierny przez całe życie. Gdziekolwiek posługiwał, pozostawił po sobie pamięć księdza, który nie bał się ludzkich opinii i sądów tam, gdzie bardziej od nich należało słuchać Boga. Uważał, że Ewangelii nie można „rozmiękczać”. Tej zasady uczył wszędzie, gdzie został posłany: najpierw w Igołomii, potem w Żywcu, w Krakowie i wreszcie w Maniowach, gdzie spędził 24 lata. Wszędzie pozostawił wspomnienie kapłana rozmodlonego, stanowczego duszpasterza wiernego Ewangelii, człowieka gościnnego, wrażliwego na ludzką biedę, świetnego organizatora obdarzonego charyzmatem radości – „księdza Tadeusza od pogodnego życia” (https://krakow.gosc.pl/doc/4699938.Ks-Tadeusz-od-pogodnego-zycia, dostęp 10.04.2019).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kapłan miłości konkretnej

W swoim testamencie dał piękne świadectwo o kapłaństwie: „Nie było ani chwili w moim życiu, żebym żałował, że jestem kapłanem. Nawet gdy były chwile, że było mi bardzo ciężko, nie powstała nawet w myśli chęć porzucenia sutanny”. A trudnych chwil doświadczał wielokrotnie. Trudne były początki jego posługiwania w parafii w Maniowach. Nie zrodziły w nim jednak buntu, zwątpienia czy żalu do ludzi. Wręcz przeciwnie, utwierdziły go w przekonaniu, że trzeba trwać przy Bogu tam, gdzie Bóg go postawił. I że trzeba pokochać tych, do których został posłany. Stosunek parafian do nowego proboszcza szybko się zmienił, gdy doświadczyli, z jakim zapałem i pracowitością oddał na służbę nowej parafii swoje talenty i jak inteligentnie potrafił obracać w żart trudne sytuacje codziennego życia. Pozostał w ich pamięci jako dobry proboszcz, dumny ze swoich parafian, zawsze skutecznie pomagający i zawsze gotowy mówić prawdę, kopalnia nowych inicjatyw, żartów, pomysłów na wciąż nowe wyjazdy: kapłan kapłanów, kapłan radości, kapłan miłości konkretnej, kapłan cierpienia, kapłan stanowczy, kapłan spraw najważniejszych (zob. ks. Wojciech Węgrzyniak, Homilia w czasie importy ks. kan. Tadeusza Dybła, Maniowy, 6.05.2018, http://www.wegrzyniak.com/2334-pogrzeb-proboszcza, dostęp 10.04.2019).

Reklama

Brewiarz i Różaniec

Ostatnie lata jego życia naznaczone były krzyżem nieuleczalnej choroby. Przyszła niespodziewanie, gdy – powrocie z duszpasterskiej wizyty u amerykańskiej Polonii – zabierał się z entuzjazmem do realizacji kolejnych pomysłów. Zamiast tego zaczęły się szpitalne sale, chemioterapia i niekończące się cierpienie. Także wtedy nie dał odczuć, że ma żal do Boga. Wręcz przeciwnie, to w Nim szukał umocnienia. Jeden z księży, który odwiedził go podczas choroby, wspomina: – Ks. Tadeusz tak bardzo cierpiał, że nie był w stanie podnieść się na łóżku. Na drugi dzień, w Środę Popielcową, miał jechać do Katowic na kolejną chemioterapię. Kiedy zobaczył przyjaciela, powiedział: „Bardzo dobrze, że jesteś. Przygotuj mi nowy tom brewiarza, ten z Wielkiego Postu”. W tej ciężkiej sytuacji, kiedy z trudem przewracał karki brewiarza, nie dyspensował się od modlitwy. Kapłański brewiarz i maryjny różaniec były jego nieodłącznymi towarzyszami.

Ukraina

Pięknym rysem jego kapłaństwa była wolność od tego, co materialne, przejawiająca się w ciągłej gotowości pomagania. Szczególnie troszczył się o Kościół na Wschodzie. Wiele razy jeździł na Ukrainę, wspierał tamtejsze parafie duchowo i materialnie, za co publicznie, stojąc w dniu pogrzebu nad jego trumną, wyraził wdzięczność ks. bp Leon Mały z archidiecezji lwowskiej. Ostatnim życzeniem ks. Tadeusza było, aby wszystkie Msze święte, które zostaną zamówione za niego z okazji pogrzebu, zostały odprawione na Ukrainie przez tamtejszych księży.

Reklama

Kapłan to drugi Chrystus

W homilii wygłoszonej w dniu importy ks. Wojciech Węgrzyniak powiedział: – Księże Tadeuszu, (…) Kapłan to drugi Chrystus. Za to, że w Tobie Chrystus był dla kapłanów, że był Chrystusem radości, za to że ten Chrystus kochał, że był Chrystusem dźwigającym zbawczy krzyż, za to, że nie bał się powiedzieć i twardych słów i za to, że przede wszystkim pokazywał Boga, Bogu i Tobie niech będą dzięki. (…) Zanim powiemy ‘Amen’, szczerze trzeba jeszcze powiedzieć jedno: będzie Cię brakowało. Będzie Cię naprawdę brakowało bardzo. Amen.

2019-04-15 17:09

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zasłużony Emeryt

Niedziela wrocławska 26/2020, str. I

[ TEMATY ]

proboszcz

emerytura

Ks. Wincenty Tokarz

Agnieszka Bugała

Ks. Wincenty Tokarz przez 35 lat był proboszczem w parafii św. Andrzeja na wrocławskich Stabłowicach

Ks. Wincenty Tokarz przez 35 lat był proboszczem w parafii św. Andrzeja na wrocławskich Stabłowicach

– Stanęliśmy dziś wokół kapłana, który kończy swoją posługę duszpasterską w parafii. Przeżył 52 lata jako prezbiter, z tego aż 35 lat posługiwał w misji proboszczowskiej na wrocławskich Stabłowicach – mówił w homilii ks. Aleksander Radecki.

Msza św. sprawowana z racji pożegnania ks. Wincentego Tokarza 21 czerwca w kościele św. Andrzeja zgromadziła tłumy wiernych, a słowa podziękowań kierowanych przez przedstawicieli grup parafialnych trwały ponad godzinę i wywołały wiele wzruszeń. Przy ołtarzu stanęli m.in: przechodzący na emeryturę budowniczy świątyni ks. Wincenty, jego brat ks. Wojciech Tokarz, wikariusze parafii, a także ks. Przemysław Vogt i ks. Andrzej Pańczak. W homilii ks. Radecki przypomniał zawołanie, które 52 lata wcześniej ks. Wincenty umieścił na prymicyjnym obrazku: „Pan jest moim pasterzem i nie brak niczego” i pytał jubilata o plany i marzenia, jakie miał, stojąc przy prymicyjnym ołtarzu. Podkreślił, że materialnym pomnikiem wiary, ofiarnej służby i pracy jest wybudowany przez niego kościół św. Andrzeja. – Jest to także dowód twojej współpracy z parafianami – mówił ks. Radecki. – Ileż mogłaby powiedzieć o waszym zaangażowaniu każda cegła, szyba, obraz, schodek, a nawet świeca czy kwiat?

CZYTAJ DALEJ

Zmiany kapłanów 2024 r.

2024-05-22 15:45

[ TEMATY ]

zmiany księży

zmiany personalne

zmiany kapłanów

Karol Porwich/Niedziela

Maj i czerwiec to miesiąc personalnych zmian wśród duchownych. Przedstawiamy bieżące zmiany księży proboszczów i wikariuszy w poszczególnych diecezjach.

Biskupi w swoich diecezjach kierują poszczególnych księży na nowe parafie.

CZYTAJ DALEJ

Kraków: ks. Michał Rapacz ogłoszony błogosławionym

2024-06-15 11:57

[ TEMATY ]

beatyfikacja

Ks. Michał Rapacz

PAP/Łukasz Gągulski

Kard. Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, odczytał list apostolski papieża Franciszka, w którym Ojciec Święty swoją władzą zezwala, aby „Czcigodny Sługa Boży Michał Rapacz, prezbiter diecezjalny, męczennik, (…) był odtąd nazywany Błogosławionym”. Msza św. beatyfikacyjna proboszcza z Płok zamordowanego przez komunistów w 1946 r. trwa w Bazylice Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.

Kard. Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, odczytał list apostolski papieża Franciszka, w którym Ojciec Święty swoją władzą zezwala, aby „Czcigodny Sługa Boży Michał Rapacz, prezbiter diecezjalny, męczennik, pasterz według Serca Chrystusa, wierny i szlachetny świadek Ewangelii aż do daru z własnego życia, był odtąd nazywany Błogosławionym, oraz aby co roku jego wspomnienie mogło być obchodzone dwunastego maja, w dniu jego narodzin dla nieba”.

CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję