Reklama

Kardynał Francis George

Od administracji do celebracji: Katolickie Święto Wiary

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ludzie spotykają się z różnych powodów. Spotykają się w Kościele ze względu na swoją wiarę, lecz nasze wspólne spotkania są często rozdzielone na różne miejsca i różne grupy. W naszej archidiecezji każdego roku mają swoje spotkania katecheci, współpracownicy w duszpasterstwie, diakoni i kapłani, nauczyciele i liturgiści, katolicy reprezentujący różne kręgi kulturalne, artyści i inżynierowie, siostry zakonne i bracia zakonni, biskupi i seminarzyści, członkowie Stowarzyszenia św. Wincentego á Paulo i członkowie rad parafialnych. Dwa lata temu podczas przeglądania listy specjalnych okazji i spotkań w ciągu roku, ktoś powiedział, że można zaoszczędzić pieniądze i wzmocnić poczucie jedności przez zgromadzenie wszystkich grup w jednym miejscu i czasie. Ta początkowa pragmatyczna sugestia rozwinęła się szybko jako plan spotkania wszystkich w wierze, zebranych w Kościele archidiecezji Chicago.
Katolicy z hrabstw Cook i Lake spotkali się na Święcie Wiary w Navy Pier (od 30 października do 2 listopada). Była to szansa przełamania ograniczeń parafii i szkoły, poszczególnych grup i posług oraz okazja do poznania całej archidiecezji. Wymagało to trochę wysiłku, gdyż jesteśmy więźniami swoich przyzwyczajeń; lubimy robić to, do czego jesteśmy przyzwyczajeni, myślimy tak, jak zwykliśmy myśleć. Celem katolickiej wiary jest budowanie na tym, co normalnie czynimy jako katolicy, przez zebranie wielu przejawów życia Kościoła i ukazanie w ten sposób nowej perspektywy.
Moja babcia, będąc już w podeszłym wieku, zwykła opowiadać o swojej wizycie na wystawie Kolumba, zorganizowanej w 400. rocznicę jego wyprawy na kontynent amerykański w 1492 r. Była to wspaniała wystawa na terenach obecnego kampusu Uniwersytetu Chicago. Wzmocniła ona dążenie Chicago, aby w dwie dekady po wielkim pożarze miasta stać się wielką aglomeracją. Moi rodzice opowiadali mi niekiedy o swoich odwiedzinach na Wystawie Światowej, która miała miejsce w Chicago w 1933 r. W czasie wielkiej recesji i groźby wojny światowej, wystawa malowała obraz świata pokoju i dobrobytu. Pamiętam swoje szkolne wizyty na kolejowych wystawach w 1948 i 1949 r., na których dowiedziałem się, że Chicago leży w centrum systemu transportowego kraju i zacząłem dostrzegać, jak geografia, technika i wyobraźnia łączą się, otwierając nowe światy. Zwiedzanie wystaw w celu uzyskania nowej perspektywy tego, kim jesteśmy, jest rzeczą bardzo chicagowską.
Z niecierpliwością oczekiwałem więc Katolickiego Święta Wiary, „zebrania w celu refleksji, odnowy i świętowania”. Mam nadzieję, że wielu katolików przyszło tam, aby zdobyć nową wizję życia Kościoła w archidiecezji i wizję naszej wiary w świecie. Po dniu młodzieży (30 października) oczekuję, że niektórzy młodzi będą 60 lat później opowiadać wnukom o swoich doświadczeniach z Katolickiego Święta Wiary. Piątek, sobota i większa część niedzieli były dniami z Mszą św. i modlitwą, z głównymi katechezami, po których nastąpiły prezentacje różnych grup przedstawiających tożsamość i formy działania. Były przedstawienia muzyczne i teatralne, łącznie z muzyką techno (nie jestem pewny, co ten termin oznacza). Były wystawy skarbów sztuki z parafii i różnych instytucji archidiecezji. Wieczory wypełniły bankiety i uroczystości wręczenia oznaczeń. Wśród głównych mówców spoza Chicago znaleźli się: prof. Mary Ann Glendon z Wydziału Prawa Uniwersytetu Harwardzkiego, która mówiła o roli świeckich w Kościele, oraz biograf papieski i redaktor Catholic New World George Weigel. Obydwoje przemawiali po angielsku, lecz streszczenia były tłumaczone na hiszpański i polski. Seminaria ukazały miasto Chicago i inne miasta, ludzi odpowiedzialnych za różnorodne posługi, które ożywiają archidiecezję. Przyjechali księża biskupi z Filipin, Wietnamu i innych części Azji, z Polski, Ameryki Łacińskiej i Afryki. W czasie spotkania możliwa była adoracja Najświętszego Sakramentu, wystawionego w specjalnej kaplicy. Obecnie byli również kapłani do sprawowania sakramentu pokuty.
Świętowaliśmy nie tylko teraźniejszość, lecz wspominalismy także naszą przeszłość - szczególnie postać Jacquesa Marquette´a, mieszkającego w rejonie Chicago i Jeziora Michigan na początku wieku XVII.
Czy jesteś liderem w parafii, czy pełnisz posługę liturgiczną, czy jesteś katechetą, czy jedynie osobą zainteresowaną wiarą katolicką, czy jesteś osobą samotną, czy zamężną, młodą lub starszą, możesz wzbogacić się duchowo wiedzą na temat tego niezwykłego spotkania ludzi wiary. Szczegółowe informacje na temat przebiegu Święta, jego programu i mówców uzyskasz w swojej parafii lub na stronie internetowej Święta (www.catholicfest.org), albo telefonicznie pod numerem (312) 751 8388. Niech Cię Bóg błogosławi.
Wasz oddany w Chrystusie

Tłumaczenie Maria Kantor

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wniebowstąpienie Pańskie

Niedziela podlaska 21/2001

[ TEMATY ]

wniebowstąpienie

Monika Książek

Czterdzieści dni po Niedzieli Zmartwychwstania Chrystusa Kościół katolicki świętuje uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Jest to pamiątka triumfalnego powrotu Pana Jezusa do nieba, skąd przyszedł na ziemię dla naszego zbawienia przyjmując naturę ludzką.

Św. Łukasz pozostawił w Dziejach Apostolskich następującą relację o tym wydarzeniu: "Po tych słowach [Pan Jezus] uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: ´Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba´. Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej" (Dz 1, 9-12). Na podstawie tego fragmentu wiemy dokładnie, że miejscem Wniebowstąpienia Chrystusa była Góra Oliwna. Właśnie na tej samej górze rozpoczęła się wcześniej męka Pana Jezusa. Wtedy Chrystus cierpiał i przygotowywał się do śmierci na krzyżu, teraz okazał swoją chwałę jako Bóg. Na miejscu Wniebowstąpienia w 378 r. wybudowano kościół z otwartym dachem, aby upamiętnić unoszenie się Chrystusa do nieba. W 1530 r. kościół ten został zamieniony na meczet muzułmański i taki stan utrzymuje się do dnia dzisiejszego. Mahometanie jednak pozwalają katolikom w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego na odprawienie tam Mszy św.

CZYTAJ DALEJ

Twórca pierwszej reguły

Niedziela Ogólnopolska 19/2023, str. 20

[ TEMATY ]

Św. Pachomiusz Starszy

commons.wikimedia.org

Św. Pachomiusz Starszy

Św. Pachomiusz Starszy

Ojciec Pustyni, ojciec monastycyzmu.

Urodził się w Esneh, w Górnym Egipcie. Jego rodzice byli poganami. Kiedy miał 20 lat, został wzięty do wojska i musiał służyć w legionach rzymskich w pobliżu Teb. Z biegiem czasu zapoznał się jednak z nauką Chrystusa. Modlił się też do Boga chrześcijan, by go uwolnił od okrutnej służby. Po zwolnieniu ze służby wojskowej przyjął chrzest. Udał się na pustynię, gdzie podjął życie w surowej ascezie u św. Polemona. Potem w miejscowości Tabenna prowadził samotne życie, jednak zaczęli przyłączać się do niego uczniowie. Tak oto powstał duży klasztor. W następnych latach Pachomiusz założył jeszcze osiem podobnych monasterów. Po pewnym czasie zarząd nad klasztorem powierzył swojemu uczniowi św. Teodorowi, a sam przeniósł się do Phboou, skąd zarządzał wszystkimi klasztorami-eremami. Pachomiusz napisał pierwszą regułę zakonną, którą wprowadził zasady życia w klasztorach. Zobowiązywał mnichów do prowadzenia życia wspólnotowego i wykonywania prac ręcznych związanych z utrzymaniem zakonu. Każdy mnich mieszkał w oddzielnym szałasie, a zbierano się wspólnie jedynie na posiłek i pacierze. Reguła ta wywarła istotny wpływ na reguły zakonne w Europie, m.in. na regułę św. Benedykta. Regułę Pachomiusza św. Hieronim w 402 r. przełożył na język łaciński (Pachomiana latina). Koptyjski oryginał zachował się jedynie we fragmentach.

CZYTAJ DALEJ

Entuzjazm głoszenia Ewangelii

2024-05-09 10:50

[ TEMATY ]

wniebowstąpienie

O. prof. Zdzisław Kijas

Monika Książek

Duchowy entuzjazm, z jakim apostołowie głosili prawdę o Chrystusie zmartwychwstałym, był znakiem dla innych, że mówili prawdę.

Wniebowstąpienie Pańskie Ewangelia (Łk 24, 46-53)

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję