Ta libańska mniszka żyła w ścisłej jedności z Chrystusem. Swoim życiem pokazała, jak przemieniać ból i cierpienie w drogę światła i chwały dla Boga. Przyszła na świat w rodzinie maronitów w Himlaya jako Boutroussyeh (Pietra) Choboq Ar-Rayes. Od młodości jej jedynym pragnieniem było życie zakonne, co nie spotkało się z aprobatą rodziny, która chciała wydać ją za mąż. Mimo sprzeciwu wstąpiła do Zgromadzenia Córek Maryi w Bikfaya. Posłusznie i sumiennie wykonywała powierzone jej obowiązki, początkowo pracowała w seminarium w Ghazir, a od 1860 r. – jako nauczycielka i wychowawczyni w szkołach prowadzonych przez zgromadzenie, do którego należała.
Pod wpływem wizji św. Jerzego, św. Szymona Słupnika i św. Antoniego Pustelnika wstąpiła do Zakonu Libańskich Mniszek Maronickich. Trafiła do klasztoru św. Szymona al-Qarn w Ad’tou, gdzie po złożeniu ślubów zakonnych przyjęła imię Rafka. Wkrótce rozpoczęło się jej intensywne życie mistyczne. Bóg obdarzył ją łaską udziału w zbawczej męce Chrystusa. Cierpiała z powodu wielu dolegliwości, ból znosiła jednak z pokorą, dziękując Chrystusowi za tę łaskę.
Tajemnicą jej świętości było pokorne życie zakonne. „Świadectwo tej libańskiej zakonnicy pozostaje źródłem ufności dla wszystkich skrzywdzonych. Żyła zawsze w ścisłej więzi z Chrystusem i tak jak On nigdy nie zwątpiła w człowieka” – powiedział o niej św. Jan Paweł II.
Pomóż w rozwoju naszego portalu