Reklama

Niedziela na Podbeskidziu

Pisze ikony z miłości do Pana

W pracowni Danuty Jęczmyk OV z Jawiszowic powstały trzy wyjątkowe ikony. Jedna z nich zadedykowana jest pielęgniarkom, by dodać im otuchy w czasie epidemii.

Niedziela bielsko-żywiecka 35/2020, str. IV

[ TEMATY ]

pisanie ikon

ikony

archiwum Danuty Jęczmyk OV

Danuta Jęczmyk z ikoną Matki Bożej Czułej

Danuta Jęczmyk z ikoną Matki Bożej Czułej

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Koronawirus przysporzył pracy lekarzom i pielęgniarkom. Medycy z narażeniem zdrowia i życia ratują ludzi chorych nie tylko na COVID-19, ale i na inne choroby oraz tych, którzy ulegli wypadkom i innym nieszczęściom.

Danuta Jęczmyk OV napisała ikonę dla pewnej pani, która jest związana ze służbą zdrowia. – Ponieważ akurat byłam po rozmowie nt. pielęgniarek i ich ciężkiej służby, postanowiłam zadedykować to małe dzieło właśnie wszystkim osobom pracującym przy chorych – mówi artystka.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ikona przedstawia Eleusę, czyli Matkę Bożą Czułą, nazywaną inaczej Miłosierną. – Jest to szczególnie tkliwy wizerunek Maryi, która tuli do policzka Dzieciątko, jakby przeczuwając zbliżającą się mękę Syna. Obraz wyraża matczyną czułość, serdeczność i miłość Bogurodzicy, a także Jej boleść nad przyszłą męką Chrystusa. W ikonie tej pragnęłam oddać te właśnie uczucia, malując bardzo delikatnie oba oblicza. Myśląc i modląc się podczas pracy o pielęgniarkach, wyraziłam pragnienie, by Dzieciątko Jezus czule objęło i ucałowało każdą z nich – wyjaśnia D. Jęczmyk.

Eleusa oznacza Matkę Bożą Czułą.

Podziel się cytatem

Zdjęcie ikony posłała do znajomych, którzy pracują w szpitalach. Zależało jej, aby dotarło do wszystkich pielęgniarek i lekarzy, dodając im nadziei i otuchy w tym trudnym czasie. Modliła się i nadal modli w ich intencjach, tym bardziej że praca medyków jest ciągle bardzo wytężona. Zachorowalność na COVID-19, szczególnie w województwie śląskim, utrzymuje się nadal na wysokim poziomie. Nie ominęła również terenu naszej diecezji, gdzie zachorowali nie tylko świeccy, ale i kapłani.

W blasku Jezusa

W pracowni Danuty Jęczmyk OV w ostatnim czasie powstała również niewielka ikona Jezusa Miłosiernego o wymiarach 19 cm 35 cm napisana według objawień św. Faustyny. Wykonana została temperą jajeczną na dobrze wysezonowanym, nieregularnym, zagruntowanym plastrze drewna.

– Poprosiła mnie o nią przyjaciółka. Wizję św. Faustyny przedstawiłam więc w szacie ikony, stosując reguły tej sztuki. Jezus ma delikatną szatę z widocznymi, geometrycznymi podziałami – światło w ikonie rozchodzi się w sposób geometryczny i symbolizuje harmonię, porządek świata stworzonego, na wzór doskonałości Boga. Ciemne tło w kolorze głębokiego indygo ma za zadanie uwypuklać jasną postać Chrystusa. Gest błogosławieństwa i rozchylenia szaty, miłosierny wyraz twarzy oraz dwa promienie są odtworzeniem obrazu, jaki św. Faustyna opisuje w swoim „Dzienniczku” – mówi autorka ikony. Dopowiada, że pragnęła w niej oddać całą miłość Chrystusa do ludzi: – On chce wszystkich przyciągnąć do siebie promieniami miłości i miłosierdzia. Z Jego przebitego Serca rozlewa się strumień łask i tylko od nas zależy, czy podejdziemy i zostaniemy nimi opromienieni.

Reklama

Miłość do Pana

Danuta Jęczmyk OV jest dziewicą konsekrowaną. Dozgonny ślub czystości złożyła 22 kwietnia 2017 r. na ręce bp. Piotra Gregera i otrzymała dar konsekracji dziewic, tym samym wstępując w stan dziewic konsekrowanych (OV, Ordo Virginum, czyli zakon dziwiec). Wyrazem jej tęsknoty za Oblubieńcem jest tzw. Mandylion – chusta z przedstawieniem Oblicza Chrystusa. Ta ikona wypłynęła wprost z jej serca.

– Jedna ze znajomych sióstr redemptorystek składała pierwsze śluby w wigilię święta Miłosierdzia Bożego. Również i ja w wigilię tego święta, 3 lata temu, otrzymałam dar konsekracji. Ten splot wydarzeń zrodził w moim sercu potrzebę wykonania ikony, na której wyraziłabym piękno oblicza Oblubieńca i miłość Jego do nas i naszą ku Niemu – mówi.

Słowo „mandylion” wywodzi się z greki i oznacza chustę. Pani Danuta wyjaśnia, że ikona Mandylionu należy do wizerunków „acheiropoietos”, czyli nie ręką ludzką uczynionych, cudownych. – Jest z nią związanych wiele legend. Na Wschodzie uznaje się ten wizerunek za cudowny – za jego pośrednictwem ludzie otrzymują łaski uzdrowienia. Najważniejszym uzdrowieniem jest uzdrowienie naszej duszy i serca – byśmy mogli widzieć prawdziwe Oblicze Chrystusa i przylgnąć do Niego – zaznacza.

Reklama

Warsztat

Danuta Jęczmyk OV wykonuje ikony na desce lipowej lub z miękkiego drewna. Drewno też ma wymiar symboliczny, ponieważ nawiązuje do rajskiego drzewa życia oraz do drzewa krzyża. Na wykonanie jednej ikony potrzebuje ok. 3 miesięcy, a praca jest rozdzielona na kilka etapów trwających od jednego do kilku dni.

Deska musi być zagruntowana naturalną zaprawą klejowo-kredową. Przed położeniem gruntu nakleja płótno, również naturalnym klejem. Jego zadaniem jest niwelowanie pracy drewna, ale ma również znaczenie symboliczne: przypomina całun, w którym Chrystus został złożony do grobu. Proces gruntowania trwa kilka dni. – Temperę jajeczną do malowania uzyskuję z medium, czyli mieszaniny żółtka, wina i/lub innych składników w odpowiednich proporcjach oraz pigmentów, głównie pochodzenia naturalnego, np.: mineralnego, roślinnego, ze sproszkowanych kości itp. To również ma znaczenie symboliczne: wino przywodzi nam na myśl Eucharystię, a każdy kolor ma swoją wymowę. Po namalowaniu obrazu czekam ok. 2-3 miesiące, a następnie werniksuję ikonę, czyli zabezpieczam tzw. olifą – tłumaczy artystka.

Do tego dochodzi też pozłotnictwo. Ikona Eleusy, którą artystka zadedykowała pielęgniarkom, jest złocona na pulmencie. Jak się okazuje, na ten żmudny i pracochłonny proces składa się kilka etapów kładzenia pulmentu. Najpierw ikonopisarka rysuje i ręcznie graweruje ornament na zagruntowanej desce. Następnie przygotowuje roztwór i sprawdza gęstość pędzlem. Nakłada pierwszą warstwę, nazywaną „lesz”, która pełni funkcję warstwy pośredniej pomiędzy właściwym pulmentem a gruntem. Następnie kładzie kolejne warstwy – już pulmentu. Szlifuje pomiędzy warstwami aż w końcu po wyszlifowaniu i lekkim wypolerowaniu całości następuje złocenie. Po położeniu złota przychodzi czas na ostatni etap, czyli polerowanie agatem.

– Proces technologiczny wykonania prawdziwej ikony jest długi i czasochłonny. Wartość więc tej pracy wyraża się w modlitwie oraz w czasie, jaki jest jej poświęcony – podsumowuje Danuta Jęczmyk OV. Artystka utrzymuje się prawie wyłącznie z pisania ikon. Każdą pracę omadla i jest ona od początku do końca pisana w indywidualnej intencji, dla konkretnej osoby. Zainteresowani ikonami mogą więcej o tym poczytać na stronie: www.pracowniafides.com.pl prowadzonej przez naszą rozmówczynię.

2020-08-25 13:40

Oceń: +2 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wjazd do Jerozolimy

Niedziela warszawska 13/2021, str. VIII

[ TEMATY ]

Jerozolima

ikony

Archiwum MAW

Wjazd do Jerozolimy, 1. poł. XVI wieku, deska, tempera

Wjazd do Jerozolimy, 1. poł. XVI wieku, deska, tempera

Ikona Wjazd do Jerozolimy stanowi niedawne odkrycie. Prace restauratorskie prowadzone w latach 2013-15 wydobyły spod XIX-wiecznych przemalowań obraz z 1. poł. XVI wieku o stylistyce wskazującej na Ruś Czerwoną lub Wołyń. Ikony z tego czasu są w Polsce rzadkością.

CZYTAJ DALEJ

Święty oracz

Niedziela przemyska 20/2012

W miesiącu maju częściej niż w innych miesiącach zwracamy uwagę „na łąki umajone” i całe piękno przyrody. Gromadzimy się także przy przydrożnych kapliczkach, aby czcić Maryję i śpiewać majówki. W tym pięknym miesiącu wspominamy również bardzo ważną postać w historii Kościoła, jaką niewątpliwie jest św. Izydor zwany Oraczem, patron rolników.
Ten Hiszpan z dwunastego stulecia (zmarł 15 maja w 1130 r.) dał przykład świętości życia już od najmłodszych lat. Wychowywany został w pobożnej atmosferze swojego rodzinnego domu, w którym panowało ubóstwo. Jako spadek po swoich rodzicach otrzymać miał jedynie pług. Zapamiętał również słowa, które powtarzano w domu: „Módl się i pracuj, a dopomoże ci Bóg”. Przekazy o życiu Świętego wspominają, iż dom rodzinny świętego Oracza padł ofiarą najazdu Maurów i Izydor zmuszony był przenieść się na wieś. Tu, aby zarobić na chleb, pracował u sąsiada. Ktoś „życzliwy” doniósł, że nie wypełnia on należycie swoich obowiązków, oddając się za to „nadmiernym” modlitwom i „próżnej” medytacji. Jakież było zdumienie chlebodawcy Izydora, gdy ujrzał go pogrążonego w modlitwie, podczas gdy pracę wykonywały za niego tajemnicze postaci - mówiono, iż były to anioły. Po zakończonej modlitwie Izydor pracowicie orał i w tajemniczy sposób zawsze wykonywał zaplanowane na dzień prace polowe. Pobożna postawa świętego rolnika i jego gorliwa praca powodowały zawiść u innych pracowników. Jednak z czasem, będąc świadkami jego świętego życia, zmienili nastawienie i obdarzyli go szacunkiem. Ta postawa świętości wzbudziła również u Juana Vargasa (gospodarza, u którego Izydor pracował) podziw. Przyszły święty ożenił się ze świątobliwą Marią Torribą, która po śmierci (ok. 1175 r.) cieszyła się wielkim kultem u Hiszpanów. Po śmierci męża Maria oddawała się praktykom ascetycznym jako pustelnica; miała wielkie nabożeństwo do Najświętszej Marii Panny. W 1615 r. jej doczesne szczątki przeniesiono do Torrelaguna. Św. Izydor po swojej śmierci ukazać się miał hiszpańskiemu władcy Alfonsowi Kastylijskiemu, który dzięki jego pomocy zwyciężył Maurów w 1212 r. pod Las Navas de Tolosa. Kiedy król, wracając z wojennej wyprawy, zapragnął oddać cześć relikwiom Świętego, otworzono przed nim sarkofag Izydora, a król zdumiony oznajmił, że właśnie tego ubogiego rolnika widział, jak wskazuje jego wojskom drogę...
Izydor znany był z wielu różnych cudów, których dokonywać miał mocą swojej modlitwy. Po śmierci Izydora, po upływie czterdziestu lat, kiedy otwarto jego grób, okazało się, że jego zwłoki są w stanie nienaruszonym. Przeniesiono je wówczas do madryckiego kościoła. W siedemnastym stuleciu jezuici wybudowali w Madrycie barokową bazylikę pod jego wezwaniem, mieszczącą jego relikwie. Wśród licznych legend pojawiają się przekazy mówiące o uratowaniu barana porwanego przez wilka, oraz o powstrzymaniu suszy. Izydor miał niezwykły dar godzenia zwaśnionych sąsiadów; z ubogimi dzielił się nawet najskromniejszym posiłkiem. Dzięki modlitwom Izydora i jego żony uratował się ich syn, który nieszczęśliwie wpadł do studni, a którego nadzwyczajny strumień wody wyrzucił ponownie na powierzchnię. Piękna i nostalgiczna legenda, mówiąca o tragedii Vargasa, któremu umarła córeczka, wspomina, iż dzięki modlitwie wzruszonego tragedią Izydora, dziewczyna odzyskała życie, a świadkami tego niezwykłego wydarzenia było wielu ludzi. Za sprawą św. Izydora zdrowie odzyskać miał król hiszpański Filip III, który w dowód wdzięczności ufundował nowy relikwiarz na szczątki Świętego.
W Polsce kult św. Izydora rozprzestrzenił się na dobre w siedemnastym stuleciu. Szerzyli go głównie jezuici, mający przecież hiszpańskie korzenie. Izydor został obrany patronem rolników. W Polsce powstawały również liczne bractwa - konfraternie, którym patronował, np. w Kłobucku - obdarzone w siedemnastym stuleciu przez papieża Urbana VIII szeregiem odpustów. To właśnie dzięki jezuitom do Łańcuta dotarł kult Izydora, czego materialnym śladem jest dzisiaj piękny, zabytkowy witraż z dziewiętnastego stulecia z Wiednia, przedstawiający modlącego się podczas prac polowych Izydora. Do łańcuckiego kościoła farnego przychodzili więc przed wojną rolnicy z okolicznych miejscowości (które nie miały wówczas swoich kościołów parafialnych), modląc się do św. Izydora o pomyślność podczas prac polowych i o obfite plony. Ciekawą figurę św. Izydora wspierającego się na łopacie znajdziemy w Bazylice Kolegiackiej w Przeworsku w jednym z bocznych ołtarzy (narzędzia rolnicze to najczęstsze atrybuty św. Izydora, przedstawianego również podczas modlitwy do krucyfiksu i z orzącymi aniołami). W 1848 r. w Wielkopolsce o wolność z pruskim zaborcą walczyli chłopi, niosąc jego podobiznę na sztandarach. W 1622 r. papież Grzegorz XV wyniósł go na ołtarze jako świętego.

CZYTAJ DALEJ

Tydzień Laudato si’ w Polsce

2024-05-15 15:27

[ TEMATY ]

papież Franciszek

Laudato si'

Tydzień Laudato Si'

Łukasz Frasunkiewicz

“Tydzień Laudato si’” to inicjatywa watykańskiej Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka, upamiętniająca opublikowanie encykliki Laudato si' Papieża Franciszka, a przede wszystkim - zaproszenie do wcielania jej przesłania w życie. Obchodzony w tym roku w dniach 19-26 maja pod hasłem “Ziarna nadziei” przypomina nam, że choć czasy, w których żyjemy naznaczone są głębokimi kryzysami, to jako chrześcijanie - pozostajemy ludźmi nadziei, co więcej możemy naszymi postawami i gestami tę nadzieję kultywować i dawać ją innym.

Przesłanie “Laudato si’” - dzisiaj jeszcze bardziej aktualne

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję