Przemka znaleźli kilka minut po 21.00. Ciepły wieczór 26 października br. Dzwonek usłyszeli najpierw wychowawcy – w tym czasie zmieniają się w Domu Dziecka opiekunowie, był więc spory ruch. Dzwonek postawił na równe nogi kilka osób. Dwoje szybko zeszło na dół, zauważyli za okienną szybą czarną sportową torbę. W środku było żywe dziecko. – Nazwaliśmy malca Przemysław, bo torbę wyjął z Okna pan Przemek – nasz wychowawca – opowiada dyrektor Domu Małych Dzieci w Częstochowie s. Joanna Rękas.
Procedury i ludzie
To trzecie znalezione w tym roku dziecko, a czwarte w historii częstochowskiego Okna Życia. Mieści się ono przy ul. św. Kazimierza w Częstochowie, w prowadzonym przez Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Domu Małych Dzieci im. bł. Edmunda Bojanowskiego. Okno Życia powstało w 2008 r. z inicjatywy częstochowskiej Caritas.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Siostra Dyrektor opowiada, że malec ubrany był w niemowlęce ciuszki, owinięty w ręcznik i włożony w becik. Dopiero tak zabezpieczone dziecko matka lub ktoś inny włożył do czarnej torby. Na szczęście nie zasunięto zamka, więc dziecko mogło swobodnie oddychać.
– Lekarz stwierdził, że malec ma dwie, trzy doby życia. Szybko się wychładzał, widocznie niesiono go w tej torbie przez miasto – opowiada s. Joanna.
Procedury powiadamiania o dziecku zostawionym w Oknie Życia są zakonnicom i personelowi Domu dobrze znane. Dzwonek najpierw słyszą wychowawcy grupy dzieci średnich. To praktyczne rozwiązanie – stamtąd jest po prostu najbliżej do Okna. Chwilę potem wie już o dziecku dyrekcja placówki.
– Najpierw sprawdzamy, czy dziecko żyje, bo różnie może być. Jeżeli jest akurat lekarz, bada dziecko, w innym przypadku natychmiast wzywamy pogotowie. Przy noworodkach jest to konieczne. Gdy maluchy zostawione są wieczorem lub nocą, alarm włącza się także na policji albo w straży pożarnej, która sprawdza, czy nie trzeba udzielić pomocy. Oseski zabierane są do szpitala, na oddział noworodków, i tam dokładnie badane. W tym czasie do sądu oraz do służby społecznej wędruje pismo powiadamiające o dziecku. W ciągu dwóch, trzech dni zostaje wydane postanowienie o umieszczeniu malca w placówce opiekuńczej. Na podstawie tego dokumentu szpital zwraca nam dziecko – wyjaśnia s. Joanna Rękas.
Reklama
Jaś, Franek i Piotrek
Pierwsze dziecko, które zostawiono w Oknie Życia przy ul. św. Kazimierza, miało ok. 3 miesięcy. Otrzymało imię Jaś. Było to w maju 2010 r. Potem przez trzy lata była cisza, aż do wiosny tego roku, kiedy to w Oknie Życia odezwał się alarm. Chłopca nazwano Franciszek, ponieważ jego przybycie zbiegło się z datą konklawe i wyborem nowego papieża. Na cześć kard. Bergoglio malec dostał to samo imię. Franek trafił do Domu Małych Dzieci tuż po porodzie. Podejrzewa się, że matka musiała rodzić w najbliższej okolicy Domu, bo chłopczyka znaleziono z nieodciętą od łożyska pępowiną, owiniętego w za duży sweter. Zdrowy i normalnie rozwijający się malec ma już rodzinę adopcyjną. Nowi rodzice postanowili, że nie zmienią mu imienia – zostanie Franciszek Józef.
8 września br. pojawił się Piotr. Trafił do Okna w pierwszej dobie życia. Zadbany, w dziecięcym, trochę za dużym ubranku, czekał spokojnie, aż go ktoś znajdzie. Urodziwy i zdrowy chłopczyk także trafi niebawem do rodziny adopcyjnej.
Szczęśliwe zakończenie
Natomiast Jaś od 3 lat przebywa w Domu sióstr. Gdy znaleziono go w Oknie, był nie tylko ładnie ubrany, ale obok leżały ciuszki na przebranie. Od tego czasu, mimo że malec został zgłoszony do ogólnopolskiej bazy dzieci przeznaczonych do adopcji, nikt nie zadzwonił. Jaś ma zespół Downa. Dopiero niedawno pojawiła się szansa na dom dla malucha. Z Jasiem już niebawem spotka się małżeństwo, które tworzy zawodową rodzinę zastępczą. Opiekunowie mają nadzieję, że będzie to owocne spotkanie. Dużym plusem jest fakt, że kandydaci na rodziców Jasia są z wykształcenia pedagogami, specjalizują się w opiece nad dziećmi m.in. z zespołem Downa. Może tym razem Bóg pobłogosławi...
Trójka z czwórki dzieci, które znaleziono w częstochowskim Oknie Życia, trafiła tam ok. godz. 21, gdy na Jasnej Górze śpiewany jest Apel Jasnogórski. Na pobliskiej ul. św. Kazimierza nikt nie wierzy, że to zbieg okoliczności.
